Powierzone mi wiceprzewodnictwo zakładam przede wszystkim z dyspozycyjności i zaangażowania w to, czym CONFER oznacza i chce być: przestrzenią spotkania, wsparcia, komunii i wspólnego budowania.
Przez wiele lat CONFER był dla mnie wsparciem, mediacją i odniesieniem, w mojej osobistej drodze jako zakonnik, a ostatnio w posłudze w zgromadzeniu jako przełożony generalny. Teraz mam możliwość oddania czegoś z tego, co otrzymałem i chcę to zrobić z hojnością, w ramach możliwości połączenia tego z odpowiedzialnością kongregacyjną.
Wspólna odpowiedzialność
Mam to szczęście, że dołączam do zespołu, który już funkcjonuje i to mnie wzbogaca i daje poczucie bezpieczeństwa. Jednocześnie daje mi to pewność, ponieważ jest to wspólna odpowiedzialność i nauka, gdyż jest to zadanie, które jest karmione przez bogatą grupę osób, zarówno w centrali krajowej, jak i w różnych KONFERENCJACH regionalnych i diecezjalnych oraz oczywiście w całym życiu konsekrowanym.
Ogólnie rzecz biorąc, zaczynamy od pozytywnego odbioru propozycji, które wprowadza CONFER, ale być może wielkim wyzwaniem jest to, że nie pozostają one jednokierunkowe. Przeżywamy moment odnowy wyrażający się między innymi w projekcie wzmocnienia i żywotności CONFER w służbie zgromadzeń zakonnych w Hiszpanii, który został niedawno przedstawiony i zatwierdzony na Zgromadzeniu.
Jest to projekt, który chce odpowiedzieć na wyzwania życia zakonnego, zebrane w diagnozie, która została opracowana na podstawie wypowiedzi wielu zgromadzeń. To właśnie wsłuchiwanie się w rzeczywistość jest istotnym kluczem do sukcesu tej pracy wspierającej, dostosowując różne usługi oferowane przez CONFER do zmieniających się potrzeb współczesności.
Ważną rolą w projekcie musi być wspieranie zgromadzeń mających większe trudności, ale także promowanie synergii, wymiany czy wspólnych działań między zgromadzeniami. Tylko stamtąd będzie można odnowić, z kreatywnością i odwagą, istotę naszego życia konsekrowanego i posługi, do której jesteśmy powołani w Kościele i społeczeństwie, ze szczególnym uwzględnieniem tych, którzy żyją w sytuacjach większej bezbronności.
Kobieca twarz
Życie religijne kobiet miało i ma przewagę nad męskim, nie tylko w liczbach bezwzględnych, ale także w regularnym uczestnictwie w działalności organizowanej przez CONFER.
Można powiedzieć, że CONFER ma kobiece oblicze, które przenika codzienność w swoich przemyśleniach, priorytetach i działaniach. Właśnie doświadczyliśmy ważnego wydarzenia w zewnętrznej widoczności tej rzeczywistości, pierwszego kobiecego przewodnictwa w CONFER, od ponad 25 lat, kiedy to konferencje mężczyzn i kobiet zostały połączone. Uważam jednak, że w tej kwestii nie ma miejsca na konformizm. Musimy podjąć zobowiązanie, wraz z kobietami świeckimi, aby Kościół jako całość nie stracił naszej wizji, wrażliwości, wiedzy... i być uważne, aby uczestniczyć i dzielić przestrzenie eklezjalnego podejmowania decyzji.
Wielka szansa
W obliczu Synodu, który przeżywa cały Kościół powszechny, życie zakonne startuje "z pewną przewagą". Życie wspólnotowe, dzielenie się tym wszystkim, czym jesteśmy i co posiadamy w owocnej wymianie dóbr, kolegialne przestrzenie rozeznawania i podejmowania decyzji, wspólne podróże misyjne ze świeckimi, współpraca z tak wieloma podmiotami i doświadczenia międzykongregacyjne....
Synod jest wielką szansą i odpowiedzialnością zarazem, abyśmy z własnego doświadczenia i we wzajemnym słuchaniu ze wspólnotami lokalnymi w Kościele diecezjalnym mogli przedstawić propozycje, które pomogą bardziej urzeczywistnić, bardziej wcielić się w model Kościoła, ludu Bożego, o którym marzył sam Sobór Watykański II. Kościół w misji, który solidarnie towarzyszy mniejszościom i najuboższym, bez osądzania i wykluczania.
Wyzwanie zawodowe
Spadek powołań do życia konsekrowanego jest oczywisty, ale czasem pytanie skupia się na tym, co dzieje się z młodymi ludźmi, którzy nie rozumieją lub nie przyjmują tej propozycji powołaniowej. Być może musimy zadać sobie pytanie, czy udało nam się ukazać w nowych językach i formach mistyczną i profetyczną istotę życia konsekrowanego.
I wreszcie, a może przede wszystkim, uznać, że w tej rzeczywistości musi być coś z Boga i że za liczbami kryje się wciąż bardzo ewangeliczne wezwanie.
