Traktowanie każdej osoby w sposób jak najlepszy, gdy zbliża się ona do końca życia, jest rzeczywiście dużym wyzwaniem. Pewien pacjent skomentował kiedyś swojemu lekarzowi: "Masz trochę specjalności niewdzięcznyMy, pacjenci i ich rodziny, oczekujemy od lekarzy, że będą leczyć; tymczasem wy nie leczycie, wy kontrolujecie ich ból i cierpienie!.
Ten dający do myślenia komentarz pozwala nam rozpoznać część prawdy. W zakresie opieki paliatywnej lekarze leczą u pacjenta choroby wspólne, te, które można wyleczyć. Ale gdy koniec jest bliski z powodu nieuleczalnej choroby, pacjent musi mieć zapewnioną opiekę i towarzystwo podczas tego procesu, aby on i jego rodzina przeżyli każdą chwilę jak najlepiej.
Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) definiuje opiekę paliatywną jako. "podejście, które poprawia jakość życia pacjentów i rodzin radzących sobie z problemami związanymi z chorobą zagrażającą życiu, poprzez zapobieganie i ulgę w cierpieniu dzięki wczesnej identyfikacji oraz nienagannej ocenie i leczeniu bólu oraz innych problemów fizycznych, psychospołecznych i duchowych"..
Definicja ta wskazuje, że w centrum zainteresowania opieki u kresu życia znajduje się zarówno pacjent, jak i jego rodzina. Rodzina jest jednostką opiekuńczą. Ponadto, aby odpowiednio leczyć różne rodzaje cierpienia, konieczna jest kompleksowa opieka, w której udział biorą najlepiej wyszkoleni specjaliści w każdej dziedzinie. Lekarze, pielęgniarki, asystentki pielęgniarskie, psycholodzy, pracownicy opieki religijnej lub kapelani, pracownicy socjalni, fizjoterapeuci, itp. muszą wnieść najlepszą wiedzę i pracować jako zespół, aby poradzić sobie z cierpieniem pacjenta.
Xavier Sobrevia jest lekarzem i delegatem Pastoral de la Salud w biskupstwie Sant Feliu de Llobregat.
Christian Villavicencio-Chávez jest geriatrą. Studia magisterskie z zakresu opieki paliatywnej. Profesor nadzwyczajny bioetyki i medycyny paliatywnej. Międzynarodowy Uniwersytet w Katalonii.
