Komentarz do czytań na I niedzielę Adwentu

Adwent rozpoczynamy od dyskursów Jezusa na temat czasów ostatecznych i Jego powtórnego przyjścia. Jezus mówi o kosmicznych wstrząsach. Jego słuchacze byli przekonani o związku natury z historią, a w wzburzonym morzu widzieli obraz chaosu przeciwstawiającego się porządkowi gwiazd i nieba. Jeśli na niebie pojawi się nieporządek i chaos, to koniec jest bliski.

Łukasz, dobry lekarz, podkreśla reakcje "udręki", "niepokoju" i "strachu", które powodują śmierć. W tym dramatycznym obrazie, który przypomina nam realne wydarzenia - trzęsienia ziemi, huragany, powodzie, wybuchy wulkanów - pojawia się obraz powtórnego przyjścia Syna Człowieczego "w obłoku z wielką mocą i chwałą".

Obłok jest w Biblii znakiem obecności Boga. Obłok otacza Jezusa z trzema apostołami, Mojżeszem i Eliaszem na Górze Przemienienia.

Łukasz opisuje Wniebowstąpienie w następujący sposób: "Gdy patrzyli, podniósł się i obłok ukrył go przed ich oczami". (Dzieje Apostolskie 1:9). Dwaj mężczyźni ubrani na biało mówią do apostołów: "Ten sam Jezus, który spośród was został wzięty do nieba, przyjdzie w ten sam sposób, w jaki widzieliście go idącego do nieba.

Wchodząc w obłok na Górze Przemienienia, apostołowie "bali się"; Jezus natomiast, po tym jak mówił o obłoku swojego powtórnego przyjścia, wzywa nas do wstania i podniesienia głowy, postawy, które wyrażają oczekiwanie pełne nadziei: "Albowiem zbliża się wasze odkupienie"..

Ale Jezus ostrzega nas również, że możemy jeszcze stracić to zbawienie, dlatego zaprasza nas do czuwania i modlitwy, aby zapobiec utracie naszych serc i umysłów, a także do modlitwy o zbawienie innych. "obfuscate". z powodu "pijaństwa, pijaństwa i trosk życia". Czasownik, którego używa Luca, przypomina o zatwardziałości serca faraona, gdy Mojżesz prosił go o wypuszczenie jego ludu (Wj 7, 14).

Czuwamy, aby nasze serca były przebudzone nadzieją, którą Pan daje nam z Jeremiaszem: "Wzbudzę dla Dawida sprawiedliwego strzelca, który sprawuje sprawiedliwość i prawość w ziemi. W owych dniach Juda będzie zbawiona, a Jerozolima zamieszka w pokoju i będzie nazywana: Pan naszą sprawiedliwością"..

Słowa Pawła do Tesaloniczan, najwcześniejsze pismo Nowego Testamentu, jakie do nas dotarło, zanurzone w oczekiwaniu na drugie przyjście Chrystusa, podpowiadają nam, jak modlić się w tym oczekiwaniu: "Niech Pan napełni was i sprawi, byście przepełnieni byli miłością do siebie nawzajem i miłością do wszystkich, jak nasza do was, aby wasze serca utwierdzały się w nienagannej świętości"..

Co więcej, Pan nie przyjdzie sam, ale "ze wszystkimi jego świętymi", jego przyjaciół, naszych współtowarzyszy podróży, naszych braci w wierze i w chwale, którzy są naszymi orędownikami.