"Kultywowanie życia jako powołania": Dzień Rodzimych Powołań i ModlitwyMonsignor Masondole: "W Afryce nie ma wstydu w mówieniu 'jestem chrześcijaninem'".Pierwsza ewangelizacja w Ugandzie i TanzaniiW niedzielę 21 kwietnia przypada Rodzimy Dzień Powołań, organizowany przez Papieskie Stowarzyszenia Misyjne w celu zebrania funduszy na wsparcie powołań powstających na terenach misyjnych. Stronę internetową poświęconą temu dniu można znaleźć pod adresem tutaj.
Jako przykład rodzimego powołania, Omnes przeprowadził wywiad z ojcem Innocentem Chaula. Pochodzący z TanzaniaPoczuł powołanie, gdy był bardzo młody. Obecnie studiuje na Uniwersytecie Kościelnym San Damaso w Madrycie, a po ukończeniu studiów powróci do swojej rodzinnej diecezji. W tym wywiadzie opowiada o sytuacji rodzimych powołań w swoim kraju i znaczeniu Papieskich Stowarzyszeń Misyjnych we wspieraniu tych powołań. Obecnie PMS wspiera 725 seminariów na całym świecie, a wsparcie finansowe na rok 2023 wyniosło 16 247 679,16 €.
Jak wyglądał Twój proces powołania?
Urodziłem się w Njombe, w Tanzanii, w 1983 roku, w rodzinie na wpół chrześcijańskiej, na wpół pogańskiej. Poczułem powołanie do kapłaństwa, gdy byłem bardzo młody, miałem 5 lat, wydawało mi się to żartem. Dzięki pracy Misjonarzy Consolata, w szczególności ojca Camillo Calliari IMC, i wierze mojej matki, powołanie postępowało krok po kroku, aż do czasu, gdy napisałem list, aby zostać formowanym jako seminarzysta diecezjalny w diecezji Njombe.
Moja formacja kapłańska rozpoczęła się w niższym seminarium św. Józefa - Kilocha w Njombe, a następnie w wyższym seminarium św. Augustyna-Peramiho w Songea. Zostałem wyświęcony w 2014 roku. Obecnie studiuję teologię dogmatyczną na Uniwersytecie Kościelnym San Damaso w Madrycie.
Jaka jest obecna sytuacja rodzimych powołań w Tanzanii?
Dzięki Bogu, w Tanzanii mamy wiele rodzimych powołań. Mamy siedem głównych seminariów (jedno zbudowane 6 lat temu) z ponad 1500 seminarzystami, 25 mniejszych seminariów i ponad 86 zgromadzeń zakonnych z ponad 12000 zakonników.
Jak wygląda praca OMP w odniesieniu do tych powołań?
Piotra Apostoła, które jest służbą misyjną Kościoła mającą na celu wspieranie powołań powstających na terenach misyjnych. Piotra Apostoła (POSPA) zostało utworzone w celu wspierania rodzimego duchowieństwa. Jego misją jest towarzyszenie wielu młodym ludziom, którzy pragną odpowiedzieć na swoje powołanie do kapłaństwa lub życia konsekrowanego, ale nie mają środków niezbędnych do ukończenia formacji.
W odniesieniu do tych powołań pomaga nam na różne sposoby: modlitwą, modlitwą o rodzime powołania. To jest pierwsza pomoc, ponieważ jest to sieć modlitw w tej sprawie; i ze wsparciem finansowym lub materialnym dla następujących:
-Budowa/rehabilitacja większych i mniejszych seminariów oraz ośrodków szkoleniowych.
-Stypendia dla seminarzystów, aby pomóc w pokryciu zwykłych kosztów życia w seminarium i w ośrodkach formacyjnych (seminaria propedeutyczne w diecezjach i nowicjaty w zgromadzeniach).
-Stypendia dla formatorów wyższych i niższych seminariów duchownych.
Jak obchodzony jest Dzień Rodzinnych Powołań w Tanzanii?
Współpracujmy z Papieskim Dziełem św. Piotra i zróbmy tydzień przygotowawczy do tego dnia, zapraszając wszystkich do modlitwy o powołania (jak nowenna). Odbywa się to zarówno w parafiach, jak i w małych wspólnotach chrześcijańskich i rodzinach.
Tego samego dnia wielu parafian składa datek lub zbiórkę na wsparcie rodzimych powołań. Ponieważ są biedni, datki są bardzo małe. Zamiast wpłacać duże sumy pieniędzy, ludzie przekazują żywność ze swoich gospodarstw. Jest to bogactwo, które wielu ludzi posiada w wioskach. Większość darowizn to krowy, kozy, kurczaki, ryż, kukurydza, fasola, wszelkiego rodzaju owoce. Dlatego konieczne jest, aby diecezja lub parafia miała ciężarówkę lub furgonetkę, aby zabrać wszystko z wiosek do seminarium lub centrum formacyjnego.
Zdolność do dawania i współpracy nie jest mierzona tylko ilością pieniędzy lub dóbr, które ktoś posiada, ale chęcią i sercem, z jakimi oferuje. Ważne jest, aby wiedzieć, że nawet jeśli ludzie są biedni, są gotowi wnieść to, co mają.
Jakie wyzwania duszpasterskie dostrzegasz w swoim kraju, aby powołania mogły nadal wzrastać?
W Tanzanii Kościół katolicki stoi przed wieloma wyzwaniami duszpasterskimi, aby powołania mogły nadal rosnąć. Niektóre z tych wyzwań obejmują:
-Ubóstwo i brak środków: Wiele obszarów Tanzanii jest ubogich, co może ograniczać dostęp do edukacji i formacji niezbędnej do powołania zakonnego. Brak środków finansowych na utrzymanie seminarzystów i kandydatów do życia zakonnego może być znaczącą przeszkodą.
-Dostęp do edukacji i szkoleń: W niektórych regionach dostęp do wysokiej jakości edukacji i programów formacji religijnej może być ograniczony. Utrudnia to odpowiednie przygotowanie młodych ludzi, którzy chcą realizować powołanie zakonne.
-Presja kulturowa i społeczna: W niektórych społecznościach istnieje presja kulturowa i społeczna, która zniechęca do wyboru życia zakonnego lub kapłańskiego. Młodzi ludzie mogą napotkać opór lub brak zrozumienia ze strony swoich rodzin i społeczności, gdy wyrażają swoje pragnienie realizacji powołania zakonnego.
-Interakcje z innymi religiami: Tanzania jest krajem zróżnicowanym religijnie, z mieszanką chrześcijaństwa, islamu i rdzennych tradycji. Kościół katolicki musi znaleźć sposoby na dialog z innymi religiami i kulturami w sposób pełen szacunku i konstruktywny.
-Zmiany kulturowe i sekularyzacja: Podobnie jak w innych częściach świata, Tanzania również stoi przed wyzwaniem sekularyzacji i zmian kulturowych, które mogą wpływać na spadek powołań religijnych. Nowoczesne społeczeństwo i jego wartości mogą konkurować z powołaniami.
Jak myślisz, jakie są powody, dla których w Afryce jest więcej powołań niż w Europie?
Może to być spowodowane wieloma czynnikami:
-Duszpasterstwo rodzin i młodzieży: Skuteczne duszpasterstwo rodzin i młodzieży w Tanzanii nie tylko wzmacnia wiarę i życie duchowe ludzi, ale także tworzy środowisko sprzyjające rozwojowi rodzimych powołań. Koncentrując się na holistycznej formacji, towarzyszeniu, edukacji wiary i aktywnej promocji powołań, Kościół w Tanzanii może inspirować i prowadzić więcej młodych ludzi do podążania za ich powołaniem do służby Bogu i społeczności.
-Siła wiary: W wielu krajach afrykańskich wiara katolicka jest integralną częścią codziennego i kulturalnego życia społeczności. Ta siła wiary może zainspirować więcej młodych ludzi do rozważenia życia zakonnego lub kapłańskiego.
-Potrzeba posługi duszpasterskiej: Na obszarach wiejskich i mniej rozwiniętych potrzeba posługi duszpasterskiej jest wysoka. Może to zmotywować więcej osób do odpowiedzi na wezwanie do służenia swoim społecznościom jako kapłani lub zakonnicy.
Kontekst społeczno-ekonomiczny: W Europie społeczeństwo przeszło znaczące zmiany społeczno-ekonomiczne, w tym wzrost sekularyzmu i spadek praktyk religijnych w niektórych regionach. Z kolei w Tanzanii i innych krajach afrykańskich religia pozostaje ważną częścią tożsamości kulturowej i społecznej.
-Populacja młodzieży: Tanzania ma młodą populację, z wieloma młodymi ludźmi poszukującymi celu i sensu w swoim życiu. Życie religijne może zaoferować im znaczący sposób przeżywania swojej wiary i służenia innym.
-Wsparcie społeczności: W wielu afrykańskich społecznościach istnieje silne wsparcie społeczności dla tych, którzy wybierają życie zakonne lub kapłańskie. Wsparcie to może zachęcić więcej młodych ludzi do podążania tą ścieżką.
-Dostęp do zasobów: Podczas gdy zasoby mogą być ograniczone w porównaniu z Europą, solidarność społeczna i wsparcie organizacji misyjnych, takich jak Papieskie Dzieło Świętego Piotra, może pomóc przezwyciężyć te wyzwania i ułatwić formację powołaniową.
Ważne jest, aby pamiętać, że każdy kraj i kultura ma swój własny, unikalny kontekst, a na powołania zakonne wpływają różne czynniki. Pewne jest to, że zarówno w Tanzanii, jak i w Europie, powołania zakonne są świadectwem Bożego wezwania i pragnienia jednostek, by żyć swoją wiarą w sposób zaangażowany i służyć Kościołowi i społeczności.
