"Trójca Święta skłania nas do kontemplacji tajemnicy miłości, z której pochodzimy".Papież Franciszek: "Trójca Święta zachęca nas do życia z innymi i dla innych".Hildegarda z Bingen: nieznany Doktor KościołaOkoło 315 roku w Poitiers (Francja) urodził się znany Ojciec i Doktor Kościoła: święty Hilary z Poitiers.
Rodzina świętego należała do arystokracji i dała Hilaremu pogańskie wykształcenie. Jednak ciekawość młodego człowieka doprowadziła go do samodzielnego studiowania filozofii i Biblii. Po kilku latach, założywszy własną rodzinę, Hilary nawrócił się na chrześcijaństwo.
Ze względu na jego wielkie zdolności intelektualne wspólnota chrześcijańska zdołała uczynić go biskupem. W tym okresie święty starał się ostrzegać wiernych przed błędami arianizmu, heretyckiego nurtu o wielkich wpływach w Cesarstwie Rzymskim.
Owocne wygnanie
Jego sprzeciw wobec doktryny Ariusza spowodował wygnanie Hilarego, zarządzone przez cesarza Konstancjusza II. Spędził pięć lat we Frygii, terytorium dzisiejszej Turcji. Tam nauczył się greki i zapoznał się z naukami Orygenesa. Był to początek jego zanurzenia w Ojcach Kościoła Wschodniego, co pomogło mu ustalić podstawy jego studiów nad Trójcą Świętą. Owocem tej wiedzy jest jego traktat "De Fide adversus Arrianos".
Podczas wygnania napisał również dzieło "Contra Maxertiam", w którym skrytykował cesarza rzymskiego i oskarżył go o przejęcie władzy zarówno politycznej, jak i religijnej, uzurpując sobie autorytet władzy kościelnej.
Po śmierci Konstancjusza Hilary powrócił do ojczyzny. Kontynuował walkę z arianizmem, wraz z Atanasio Aleksandrii. Skomponował również hymny, aby przybliżyć doktrynę ludziom.
Hilary z Poitiers i definicja dogmatu
Ostatecznie święty zmarł 1 listopada 367 r. Popularna pobożność uważa, że jego szczątki zachowały się w Owernii we Francji. Niektórzy twierdzą jednak, że jego kości zostały przewiezione do Paryża, gdzie zaginęły po powstaniach w XVI wieku.
Papież Pius IX docenił wielką pracę świętego Hilarego z Poitiers w obronie doktryny katolickiej. Z tego powodu ogłosił go Doktorem Kościoła w 1851 roku. Spuścizną pozostawioną przez świętego Hilarego był jego teologiczny wkład w dogmat o Trójcy Świętej. W tym celu przeprowadził wyczerpującą analizę prologu Ewangelii Jana, w której wykazał, że Syn jest wieczny, obalając w ten sposób tezę arian.
