"Wszyscy celnicy i grzesznicy przychodzili do Jezusa, aby Go słuchać. A faryzeusze i uczeni w Piśmie szemrali, mówiąc: "Ten człowiek przyjmuje grzeszników i jada z nimi.
Ten wstęp Łukasza daje nam klucz do odczytania jego arcydzieła, przypowieści o miłosiernym ojcu i jego dwóch synach: ci, którzy są najdalej od Boga, podchodzą do Jezusa i słuchają go, podczas gdy uczeni w Piśmie i faryzeusze, którzy powinni być najbliżej Boga, "szemrzą", krytykując go właśnie z powodu jego bliskości wobec grzeszników.
Przypowieść to wspaniały sposób mówienia, z realistyczną i otwartą historią, dzięki czemu każdy może zostać dotknięty w sercu i zaangażować się. Aby ci pierwsi uświadomili sobie, że Bóg może ich przywrócić do życia jako dzieci, a ci drudzy, że ich sposób myślenia i działania jest o lata świetlne od Bożego sposobu myślenia i działania.
Młody człowiek prosi o swoją część spadku ojca, który w rzeczywistości chciałby mu dać wszystko, co ma, jak powie najstarszemu synowi "wszystko co moje jest twoje".. Dystansując się od tego "wszystkiego", traci swoją tożsamość syna, trwoniąc spadek, który przypominał mu o jego pochodzeniu i naturze. Zajmując się świniami, traci jeszcze więcej godności, w kontakcie ze zwierzętami uznanymi za nieczyste, w kraju pogan.
Pokutą za jego grzech jest cierpienie z powodu oddalenia, przekonanie o utracie relacji z ojcem, akceptacja stania się sługą, wysiłek podniesienia się, zmartwychwstania, podjęcia drogi powrotnej do domu ojca, niepokój o to, jak to się skończy.
Ojciec biegnie na spotkanie, przytula go, całuje i nie pozwala mu powiedzieć "traktuj mnie jak jednego ze swoich najemników".. Zamiast tego obdarowuje go wszelkimi możliwymi oznakami tego, że jest synem, a nie sługą: najpiękniejszą suknią, pierścieniem rodzinnym na palcu, butami na nogach i utuczonym cielęciem, aby uczcić jego powrót z radością.
Najstarszy syn, fizycznie bliski, ma jednak serce daleko od ojca i nie jest szczęśliwy, uważa brata za "ten twój syn"Z pogardą wyszczególnia swoje grzechy ojcu, który z kolei nigdy o nich nie wspominał.
A jego ojciec jednak wyszedł mu na spotkanie, tak jak jego młodszemu bratu, i zaprasza go, aby nawrócił swoje serce według ojcowskiego serca, aby przestał pracować w domu jako robotnik, aby uznał wszystkie dobra ojca za swoje dziedzictwo, nawet tego syna, którym jest w rzeczywistości, "ten twój brat".
Przypowieść kończy się otwarciem, aby każdy z tych, którzy słyszeli Jezusa, i każdy z nas, którzy słuchamy tej Ewangelii, pozwolił sobie na wyzwanie słowami Ojca i pozwolił, aby miłość Ojca zmieniła nasze życie, niezależnie od tego, czy jesteśmy w roli młodszego syna, czy w miejscu starszego. Albo jedno i drugie.
Homilia w jednej minucie
Ksiądz Luis Herrera Campo oferuje swój nanomiliakrótkie jednominutowe refleksje do tych lektur.
