Akt słuchania, w Ewangelii Jana, ma często znaczenie uwierzenia w głos Boga i posłuszeństwa wobec niego. Dwaj pierwsi uczniowie słuchają Chrzciciela i idą za Jezusem. Samarytanie słuchają Jezusa i mówią kobiecie, że właśnie dlatego w niego wierzą. Jezus mówi: "Kto słucha mego słowa i wierzy temu, który mnie posłał, ma życie wieczne i nie wchodzi na sąd, lecz już przeszedł ze śmierci do życia".. Kamieniarze cudzołożnicy słyszą, co mówi Jezus i odchodzą, zostawiając swoje kamienie.
W dyskursie o Dobrym Pasterzu Jezus mówi wiele o słuchaniu: owce słuchają pasterza, ale nie złodziei i rozbójników, i tych, którzy nie są z owczarni. "Będą słuchać mojego głosu i staną się jedną trzodą, jednym pasterzem". Wtedy niektórzy z Żydów mówią, że jest opętany i pytają: "Dlaczego go słuchasz?". Zamiast tego Jezus mówi o swoich owcach: "posłuchaj mojego głosu y "follow me". Wynika to z relacji, jaką ma z nimi Jezus: "Znam ich.. Jest to wiedza tak intymna i prawdziwa, że porusza Nathanaela w jego pierwszym spotkaniu z Nim: "Skąd mnie znasz?"i prowadzi go do wiary w Jezusa i pójścia za Nim. Powtarza się doświadczenie psalmisty: "Panie, Ty mnie sondujesz i znasz... z daleka przenikasz moje myśli... wszystkie moje drogi są Ci znane". Życie wieczne, które Jezus daje swoim owcom, to uczestnictwo w Jego własnym życiu od początku i przyszłe bezpieczeństwo miłości, która trwa na wieki: "Nie zginą na wieki. Nie zostaną utracone z powodu ich wewnętrznej słabości, ale też nie zostaną utracone z powodu jakiejkolwiek zewnętrznej interwencji, która próbuje je ukraść: "Nikt nie wyrwie ich z mojej ręki". To ręka Jezusa, która błogosławi i uzdrawia, ręka ukrzyżowana i zmartwychwstała, która pokazana Tomaszowi przywróci mu wiarę. Ręka, która nas łapie, gdy upadamy. Ojciec kocha Syna i wszystko złożył w Jego ręce. Ręka Syna, w której Ojciec umieścił "wszystko" (J 3,35). Jest to ta sama ręka Ojca, ponieważ "Ja i Ojciec jedno jesteśmy".
Nie zostaniemy wyrwani z ręki Syna ani z ręki Ojca przez prześladowania synagog, takie jak Żydzi rozpętali przeciwko Pawłowi i Barnabie z zazdrości, gdy widzieli radość pogan nawróconych przez ich słowa. Również prześladowania pogan, takie jak za Dioklecjana, nie wyrwą nas z ręki Jezusa i Ojca, "wielki ucisk który przyprowadził wielki tłum do tronu Baranka w niebie "że nikt nie potrafił liczyć". Objawienie cytuje Izajasza, ale z obecnością Baranka, pasterza, który prowadzi nas do źródeł wód życia, wraz ze starożytną obietnicą: "Nie będą łaknąć ani pragnąć, nie zaszkodzi im słońce ani upał... A Bóg otrze z ich oczu każdą łzę..
Homilia na temat czytań na V niedzielę wielkanocną
Ksiądz Luis Herrera Campo oferuje swój nanomiliakrótkie jednominutowe refleksje do tych lektur.
