Jak łatwo mylimy rzeczy i jak łatwo możemy pomylić Boże przesłanie i plany. Widzimy to w dzisiejszej Ewangelii. Nasz Pan właśnie ogłosił swoje zbliżające się cierpienie i śmierć w Jerozolimie, co jest całkowitym przeciwieństwem ludzkiej chwały i politycznego sukcesu. Zaraz potem Jakub i Jan proszą właśnie o to. Wyobrażali sobie, że Jezus ustanowi polityczne królestwo, czyniąc Izrael ponownie wielkim.
Zamiast się złościć, Jezus odpowiada cierpliwie: "Czy możecie pić kielich, który Ja będę pił, lub być ochrzczeni chrztem, którym Ja będę ochrzczony?". To znaczy kielich cierpienia i chrzest Jego śmierci. W ten sposób nasz Pan mówi: "Czy chcesz uczestniczyć w moim cierpieniu i śmierci, aby mieć udział w moim zmartwychwstaniu?".. Odpowiadają: "Możemy". Ale nie mają pojęcia, o czym mówią.
Jego naga ambicja rozwściecza innych uczniów, więc Jezus musi dać im wszystkim lekcję na temat natury Jego królestwa. Królestwo Boże nie polega na tym, że każdy stara się być na szczycie, jak w pogańskich królestwach: "... królestwo Boże nie polega na tym, że każdy stara się być na szczycie, jak w pogańskich królestwach".Nie będzie tak między wami. W królestwie Bożym, zgodnie z przykładem Jezusa, rządzić znaczy służyć. Prawdziwa wielkość to służba, nawet jeśli czasami ta służba musi być wykonywana poprzez sprawowanie władzy. Tak więc postrzegamy władzę jako po prostu inną formę służby, przyjmując ciężar dla dobra innych.
Podobnie jak Jakub i Jan, możemy pragnąć chwały bez wysiłku i poświęcenia. Ale chrześcijaństwo z konieczności wymaga poświęcenia. Naszym symbolem jest ukrzyżowany człowiek. Czcimy człowieka, który umarł w agonii, a który jest także Bogiem. Dzisiejsze pierwsze czytanie, z proroka Izajasza, jest proroctwem zapowiadającym cierpienie Jezusa.
Naszą drogą nie jest ucieczka od cierpienia, ale przekształcenie go w miłość: cierpieć z miłości, miłości do Boga, zjednoczonego z Chrystusem na krzyżu, i miłości do innych, ofiarowując nasze cierpienie dla ich zbawienia.
Dlatego nigdy nie powinniśmy postrzegać cierpienia jako przekleństwa czy kary. Jest to błogosławieństwo od Boga, nowy sposób kochania i służenia Jemu i innym, nowy sposób rządzenia: bycie królami nad własnym ciałem poprzez przekształcanie bólu w modlitwę. To nowy sposób dzielenia się kielichem i chrztem Chrystusa.
Staramy się służyć, a nie rządzić, a jeśli musimy rządzić, to tylko po to, by służyć. Taka jest chrześcijańska droga: szukać cierpienia, a nie przyjemności, służby, a nie władzy. Nic dziwnego, że chrześcijaństwo jest tak źle rozumiane. Nic dziwnego, że sami często źle je rozumiemy.
Homilia na temat czytań z 29 Niedzieli Zwykłej (B)
Ksiądz Luis Herrera Campo oferuje swoje nanomiliaKrótkie, jednominutowe rozważania do tych niedzielnych czytań.
