Salomon prosi Boga o dar mądrości, by być sprawiedliwym królem i sądzić zgodnie z wolą Bożą. pyta: "Jaki człowiek może znać wolę Bożą, kto może odgadnąć, co Pan chce?
Objawienie zawiera wiele elementów pozwalających poznać, czego chce Pan, a Kościół oferuje wiele refleksji i przykładów do naśladowania, ale są chwile, kiedy to nie wystarcza. Prośmy zatem Boga o mądrość, o dar Ducha Świętego, by rozeznać, co robić, jaką drogę obrać, jaką decyzję podjąć.
List do Filemona jest uderzający: notatka polecająca do przyjaciela zostaje uznana za natchnione słowo Boże i wysłana do całego Kościoła po wsze czasy.
Onesimus, niewolnik Filemona, który pozostał z Pawłem, aby pomóc mu w więzieniu, został przez niego doprowadzony do wiary: nazywa go "mój syn".. Decyzję o odesłaniu go do Filemona, z prośbą, by nie traktował go już jako niewolnika, ale jako brata w Panu, Paweł podejmuje w mądrości i duchu Bożym.
Mógłby go zatrzymać przy sobie, aby uniknąć niepewności, ale zwraca go swojemu panu, ryzykując, że Filemon nie zrozumie jego napomnienia i nadal będzie go uważał za niewolnika.
"Chciałbym mieć go przy sobie, aby asystował mi na Twoim miejscu, teraz, gdy jestem w łańcuchach dla Ewangelii. Nie chciałem jednak niczego robić bez waszej rady, aby dobro, które czynicie, nie było wymuszone, lecz dobrowolne".. Przesłanie o pokonaniu niewoli mocą wybawienia przez Chrystusa jest bardzo mocne i pomaga zrozumieć znaczenie tego listu.
Sugeruje Filemonowi, że nowość jego relacji z Onesimusem oznacza dla niego posiadanie o wiele więcej niż ta relacja. "zarówno jako człowiek, jak i jako brat w Panu".. Jest to rosnąca świadomość godności człowieka, do której odkrywania prowadzi nas objawienie Chrystusa.
Jezus widząc, że wielu ludzi idzie za Nim, zafascynowanych Jego nauczaniem, być może szukających w Jego towarzystwie rozwiązania problemów życiowych, drogi do sukcesu, wskazuje na dwa decydujące aspekty, które pozwalają sprawdzić, czy ich dyspozycje nadają się do tego, by być Jego uczniami, tak jak dwunastu, których wybrał.
Pierwsza to relacja z tymi, którzy dali nam życie i z którymi je dzielimy: z ojcem, matką, braćmi i siostrami oraz z własnym życiem. Następnie sfera posiadania: muszą być gotowi zrezygnować ze wszystkiego. Ci pierwsi mieli zadatki na prawdziwych odszczepieńców, co sprawiało, że mogli jechać wszędzie bez torby na siodło i nie mając gdzie położyć głowy.
Dla wszystkich chrześcijan, którzy przeżywają swoją wiarę w zwykłym życiu, ten porządek wartości jest wewnętrzny i pomaga, gdy miłość do Jezusa kontrastuje z miłością do rodziny i dóbr, zawsze wybrać tę pierwszą.
Homilia na czytania z niedzieli 23.
Ksiądz Luis Herrera Campo oferuje swój nanomiliakrótkie jednominutowe refleksje do tych lektur.
