Maryja, prawdziwa droga do piękna"Bractwa przynoszą nadzieję tysiącom ludzi i prowadzą ich do wiary".Droga piękna, przez pulchritudini, to uprzywilejowana i fascynująca droga, która otwiera się przed bractwami, aby zbliżyć się do Tajemnicy Boga, piękna, które staje się sztuką, jak w ołtarzu uwielbienia i w akompaniamencie muzycznym. Powstałe w ten sposób prace są naładowane znaczeniem, które wykracza poza to, co doraźne i codzienne.
Bractwa mają zatem ważne zadanie w poszukiwaniu i głoszeniu piękna. Nihilizm, racjonalizm i relatywizm zdają się przytępiać naszą zdolność do rozpoznawania Prawdy, a wraz z nią Piękna, którego szuka się w oderwaniu od Prawdy; a jednak w naszym świecie panuje wielka nostalgia za pięknem. Bractwa, które potrzebują piękna, aby się za takie uznać, mają misję jego odzyskania. Święty Jan Paweł II w swoim "List do Artystów". wyjaśnił, że piękno jest, "klucz do tajemnicy i wezwanie do transcendencji. Jest to zaproszenie do delektowania się życiem i do marzeń o przyszłości. Dlatego piękno rzeczy stworzonych nie może w pełni zaspokoić i rodzi tęsknotę za Bogiem", i dodał w swoim apelu do artystów, doskonale przenoszącym się na osoby kierujące bractwami: "Niech wasza sztuka przyczyni się do utrwalenia autentycznego piękna, które niemal jak błysk Ducha Bożego przemienia materię, otwierając dusze na poczucie tego, co wieczne". (n.16).
To poczucie piękna przejawia w swoich nabożeństwach, procesjach i wszystkich czynnościach liturgicznych. Bracia potrzebują Niech Piękno Prawdy i Miłosierdzia dotknie głębi Waszych serc i uczyni Was bardziej ludzkimi. Bractwo musi przyczynić się do ponownego zwrócenia świata ku Bogu, takie jest zadanie nałożone na współbraci, którzy starają się ustanowić bractwo na filarach teologii i antropologii chrześcijańskiej.
Wracamy do naszej Głównej Funkcji, w której zostawiamy orkiestrę, chór i solistów, aby zaśpiewali Kyrie mszy koronacyjnej. Teraz rozumie się, że Piękno kultu, liturgii, jest blaskiem Prawdy, bez Prawdy nie ma Piękna. Manifestacja Piękna, z pulchrumrehabilituje w nas Prawdę, przeżywając osobiste katharsis, mniej lub bardziej głębokie w zależności od naszej relacji z Bogiem, od naszego zbliżenia do Dobra i Prawdy.
Ważne jest, aby ustawiać okazałe ołtarze i przygotowywać celebrację liturgiczną w najdrobniejszych szczegółach, pamiętając zawsze, że celebracja liturgiczna nie wyczerpuje się w wymiarze zewnętrznym, ale jest wydarzeniem teologicznym, wymagającym obecności i działania Trójcy Świętej, w którym udział wiernych nie ogranicza się do obecności i uczestnictwa, ale przedłuża się w życiu codziennym.
Jeśli nie pamięta się o doktrynie Kościoła na temat liturgii, można łatwo popaść, nawet przy najlepszych intencjach, w prosty montaż spektakularnej choreografii, i to oczywiście pełnej szacunku, w której wierni uczestniczą jako widzowie i która wyczerpuje się wraz z jej zakończeniem; ale chodzi o coś znacznie więcej, wszystkie obrzędy, które otaczają celebrację Mszy Świętej, w dniu Głównej Funkcji - i zawsze - mają, jak mówi Magisterium, podwójny wymiar: z jednej strony realna obecność Trójcy Świętej w sprawowaniu sakramentu Eucharystii; z drugiej strony udział wiernych, za pośrednictwem Kościoła, w tym szczególnym i całkowicie doskonałym kulcie, jaki Chrystus oddał Ojcu w swoim ziemskim życiu. To jest to, co nadaje sens ołtarzowi adoracji, co uzasadnia dalmatyki i świeczniki, aktualność czytań, miarowe ruchy, kadzidło, zapalony świecznik, muzykę, nawet troskę braci o odpowiedni strój. Wszystko składa się na splendor i piękno wydarzenia. Podobnie jak rygor w przestrzeganiu norm liturgicznych. Formalne piękno Liturgii wskazuje na piękno, prawdę i dobro, które mają swoją ostateczną doskonałość i źródło tylko w Bogu. W niej wierni zostają włączeni w Chrystusa, jako członkowie Jego Ciała, uczestnicząc przez Syna w intymności Ojca, dzięki działaniu Ducha Świętego przekładając tajemnicę trynitarną na rzeczywistość ludzką.
PhD in Business Administration. Dyrektor Instituto de Investigación Aplicada a la Pyme. Brat Starszy (2017-2020) Bractwa Soledad de San Lorenzo, w Sewilli. Opublikował kilka książek, monografii i artykułów na temat bractw.
