Katolicy latynoscy w Stanach Zjednoczonych: moment latynoskiKolejne fale migracji Latynosów i Latynosek do Stanów Zjednoczonych przyniosły, między innymi, bardzo znaczące zmiany w liczbie, składzie i profilu Kościoła katolickiego w Stanach Zjednoczonych.
Zjawisko rosnącej i ogromnej obecności Latynosów w Stanach Zjednoczonych, zauważone i przyjęte przez Kościół katolicki, zwłaszcza w ciągu ostatnich siedmiu dekad, przeszło od nieśmiałych i niemal potajemnych celebracji eucharystycznych w języku łacińskim lub "pół hiszpańskim" oraz w piwnicach świątyń do obchodów krajowych spotkań latynoskiej posługi katolickiej lub duszpasterskiej w tym kraju.
Droga do planu duszpasterskiego
Historycznymi kamieniami milowymi tych zmian są między innymi następujące lata: w 1945 r. oficjalnie utworzono pierwsze krajowe biuro duszpasterstwa latynoskiego, a w latach 1972, 1977, 1985, 2000 i 2018, po żmudnej pracy, konsultacjach i procesach rozeznawania, zwołano i przeprowadzono pięć kolejnych krajowych spotkań duszpasterstwa latynoskiego.
W wyniku długiej historycznej trajektorii obecności Latynosów i Latynosek, przyjęcia i doświadczenia Kościoła oraz tego, czym dzielono się i czego nauczono podczas wspomnianych już spotkań krajowych, niniejszy Krajowy Plan Duszpasterski dla Duszpasterstwa Latynosów i Latynosek ma być mapą drogową, ścieżką, trasą, wzdłuż której będą postępować działania Kościoła katolickiego w Stanach Zjednoczonych i Latynosów i Latynosek, którzy pielgrzymują w nim ze swoją wiarą, w budowaniu Królestwa Bożego, poprzez przykazanie miłości, dla "nowego nieba na nowej ziemi"., to znaczy dla lepszego społeczeństwa amerykańskiego i nowego, bardziej sprawiedliwego, bardziej braterskiego i bardziej zjednoczonego świata, zgodnie z kryteriami Ewangelii Jezusa Chrystusa.
Piąte spotkanie krajowe, oparte na dokumencie i Planie, o którym mówię, zawsze w świetle Ewangelii, miało na celu zebranie wizji i doktryny papieża Franciszka na temat Kościoła, zwłaszcza w kontekście Synodu o synodalności, a także bycie w zgodzie z Kościołem katolickim w Ameryce Środkowej i Południowej, w oparciu o nauczanie głoszone przez episkopat Ameryki Łacińskiej w Aparecida w Brazylii.
Linie działania
Plan, który wam tutaj przedstawiam, składa się z pięciu części, które przedstawiają wizję tego, czym powinna być latynoska posługa w Stanach Zjednoczonych i sugerują kierunki działania, które postrzegają katolików jako uczniów-misjonarzy, karmionych Eucharystią, posłanych do głoszenia Ewangelii i przynoszenia owoców. Uczniowie ożywieni przez Słowo którzy - poprzez spotkanie z Chrystusem - tworzą proroczy, wielokulturowy i synodalny Kościół, który promuje integrację, włączenie, sprawiedliwość i miłosierdzie.
Ponadto Krajowy Plan Duszpasterski wskazuje niektóre priorytety duszpasterskie, które należy wziąć pod uwagę w parafialnych i diecezjalnych projektach duszpasterskich: formacja wiary, towarzyszenie rodzinom, duszpasterstwo młodzieży, imigracja, opieka duszpasterska nad osobami znajdującymi się na peryferiach, między innymi.
Zdrowie jako priorytet
Jako dyrektor generalny SOMOS Community Care zauważam brak kwestii zdrowia jako priorytetu w Planie Duszpasterskim Kościoła Katolickiego. I chociaż mogę zrozumieć i usprawiedliwić to pominięcie, ze względu na młodą większość naszej latynoskiej społeczności, kwestia zdrowia jest kwestią, o której nie można zapomnieć, ponieważ bez niej nie ma życia ani "życia w obfitości" (J 10:10).
Etymologicznie i teologicznie rzecz biorąc, "zbawienie" jest synonimem "zdrowia", ponieważ to właśnie temu Jezus z Nazaretu poświęcił znaczną część swojej publicznej posługi, a także dlatego, że zadanie ewangelizacyjne i duszpasterskie, które nie jest kompletne, wszechogarniające, holistyczne, dla całej osoby i dla wszystkich ludzi, zdradza powszechne i integralne zbawienie, które Bóg daje nam w Jezusie Chrystusie.
Kościół, matka i nauczycielka
Plan ten jest oczywiście wysiłkiem - za który jesteśmy wdzięczni - Konferencji Biskupów Katolickich Stanów Zjednoczonych, aby podsumować doświadczenia, oświetlić życie społeczności latynoskiej / latynoskiej obecnej w Stanach Zjednoczonych światłem Ewangelii, którą jest sam Chrystus, ale przede wszystkim jest to wysiłek, aby mieć metodę (ścieżkę), wspólny program linii działań duszpasterskich, które pokazują nam drogę, którą wszyscy razem (synodalność) musimy podążać.
Plan ten jest również znakiem wrażliwości, zainteresowania, gościnności i troski, jaką Kościół katolicki w Stanach Zjednoczonych, jako "Matka i Nauczycielka", miał i nadal ma dla latynoskich imigrantów, a jednocześnie jest hołdem dla wszystkich wyświęconych duchownych i świeckich, którzy na przestrzeni tak wielu dziesięcioleci na wiele sposobów wzmacniali obecność społeczności latynoskiej w tym społeczeństwie i w Kościele katolickim w Stanach Zjednoczonych. Obyśmy wszyscy czuli się reprezentowani w tym Krajowym Planie Duszpasterskim i wszystkim przekazali naszą wdzięczną pamięć.
Wspólny wysiłek
Chciałbym, abyśmy zakupili ten dokument w parafiach lub bezpośrednio od osób kontaktowych Konferencji Biskupów Katolickich Stanów Zjednoczonych (USCCB).USCCB(Plan duszpasterski). Abyśmy wiedzieli o tym Planie Duszpasterskim. Obyśmy wszyscy aktywnie w nim uczestniczyli. Obyśmy byli agentami zmian i dobrej nowiny.
Niech ten Plan będzie narzędziem pracy i sposobem, abyśmy wszyscy - w społeczeństwie i we wspólnocie kościelnej - "stanowili jedno" (J 17, 20-23) w poszanowaniu różnic, które zamiast nas dzielić, wzbogacają nas, abyśmy mogli żyć integracją i jednością w różnorodności. Narzędzie i metoda do urzeczywistniania braterskiej komunii i uczestnictwa, które wynikają z Ewangelii. Plan, metoda i narzędzie, aby "iść razem jako radośni uczniowie-misjonarze, solidarni i miłosierni" (cytowany Plan, część 1, s. 7) i abyśmy ostatecznie mogli żyć "katolickością", to znaczy powszechnym braterstwem, którego pragnie Jezus Chrystus, nasza "Droga, Prawda i Życie".
Przedstawiony tutaj dokument Krajowego Planu Duszpasterskiego zaczyna się od stwierdzenia, że "obecność Latynosów i Latynosek jest błogosławieństwem Boga dla Kościoła i naszego kraju". Życzę i proponuję, aby w tym 2024 roku, w ciągu następnych dziesięciu lat, które Plan rozważa i zawsze, każdy Latynos / Latynoska i Latynos / Latynoska, obecni w Stanach Zjednoczonych, czuli się mile widziani i mogli witać się ze wszystkimi.
Aby Latynosi czuli się odpowiedzialni i zdolni do przekazywania czynami i słowami tego, co najlepsze w naszych wartościach, tradycjach i kulturze. Abyśmy poprzez nasze codzienne działania byli budowniczymi lepszego Kościoła i lepszego społeczeństwa.
