Chiquitunga mówi nam, że dzisiaj możemy zostać świętymi, jeśli będziemy żyć z pasją ideałem, w jej przypadku pragnieniem, aby wszystko było przesycone Chrystusem: Chrystus, jego Kościół, bracia byli jej ideałem.
Poznałem Sługa Boża Maria Felicja de Jesus Sacramentado (Chiquitunga) w okresie mojego dorastania, kiedy należałem do sekcji Pequeñas Akcji Katolickiej przy parafii San Roque, a ona była delegatem archidiecezjalnym Pequeñas. Widziałem jej występy na wiecach peerelowskich i na niektórych spotkaniach Akcji Katolickiej. Do klasztoru karmelitów bosych w Asunción wstąpiłam dwa lata po jej śmierci. Tutaj zaskoczyło mnie to, że pamięć o niej pozostała tak żywa w społeczności. Uderzyła mnie częstotliwość, z jaką siostry o niej mówiły, wspominając jej wspaniałe braterskie miłosierdzie, jej radość, jej samozaparcie. Opowiadali jej niezliczone anegdoty, przesycone zdrowym poczuciem humoru. Nie mieszkałam z nią, ale słyszałam, jak siostry mówiły, że była posłuszna, bardzo dobroczynna, pokorna, uczynna i zawsze pogodna, starała się zawsze rozweselać wspólnotę, wykorzystując naturalne dary, którymi Pan ją obdarzył. Zawsze była dla wszystkich, umiała wybaczyć, usprawiedliwić, przyjąć itp.
Rozmawiałam z nią dzień przed wstąpieniem do Karmelu. Była pogodna, ze swoim zwykłym uśmiechem i między innymi pamiętam, jak powiedziała do mnie: ".... nie jestem kobietą.Robię odwrotnie niż Jezus: przeżyłem trzydzieści lat życia publicznego, a teraz zaczynam życie ukryte.".
Uczestniczyłem w niektórych spotkaniach Akcji Katolickiej, które organizowała dla Pequeñas de la Acción Católica. Była pełna radości i entuzjazmu. Z jej wieczorami we Wspólnocie wiąże się wiele wspomnień.
Chiquitunga mówi nam, że dzisiaj możemy zostać świętymi, jeśli będziemy żyć z pasją ideałem, w jej przypadku pragnieniem, aby wszystko było przesycone Chrystusem: Chrystus, jego Kościół, bracia i siostry byli jej ideałem. Mówi nam, że możemy być szczęśliwi dając siebie innym, zapominając o sobie dla dobra innych.
