Święci kapłani: Święty Alfons LiguoriŚwięci kapłani: św. Jan BoskoŚwięci kapłani: św. Jan Maria Vianney, święty kuratus z ArsTwoje życie
Święty John Henry Newman urodził się w Londynie 21 lutego 1801 roku z rodziców anglikańskich. Był pierworodnym z sześciorga dzieci, trzech synów i trzech córek.
W 1816 roku, w wieku piętnastu lat, miał doświadczenie religijne i intelektualne, które wydobyło go ze sceptycyzmu i od tego momentu wyruszył w drogę, by zostać świętym. W 1817 roku rozpoczął studia w Oksfordzie, a w 1825 roku został wyświęcony na pastora w Kościele anglikańskim. Od 1828 do 1843 roku pełnił służbę w kościele. Święta Maria DziewicaJest wykładowcą na Uniwersytecie Oksfordzkim, gdzie głosi liczne kazania.
W 1833 roku z grupą przyjaciół założył tzw. Ruch z Oksforduruch reformatorski w kościele anglikańskim, i publikuje 30 z 90 broszur zwanych Traktaty na miarę czasóww kwestiach doktrynalnych.
W 1842 r. opuścił kościół uniwersytecki i przeniósł się na emeryturę do Littlemore, małej wioski w pobliżu Oksfordu, aby poświęcić się studiom i modlitwie, gdzie w 1845 r. został przyjęty do Kościoła katolickiego przez zakonnika pasjonistę Domenico Barbieri.
W 1846 roku wyjechał na studia kościelne do Rzymu i tam 30 maja 1847 roku otrzymał święcenia kapłańskie. Postanowił zostać oratorianinem, aby założyć Oratorium św. Filipa Neri w Anglii i założył pierwszą angielską wspólnotę oratorianów w Maryvale, niedaleko Birmingham.
Newman po przejściu na katolicyzm doznał wiele niezrozumienia, zarówno ze strony anglikanów, jak i katolików. Leon XIII w 1879 roku kreował go na kardynała. Zmarł w Edgbaston 11 sierpnia 1890 roku.
Został beatyfikowany przez Benedykta XVI w Birmingham 19 września 2010 r., a kanonizowany na placu św. Piotra przez papieża Franciszka 13 października 2019 r.
Jego dzieła
Napisał liczne prace. Nie roszcząc sobie prawa do wyczerpania tematu, najbardziej charakterystyczne prace zostały przedstawione w porządku chronologicznym, z podziałem na dwa okresy.
a) Okres anglikański
- Kazania parafialne i zwykłe.
- Piętnaście kazań wygłoszonych przed Uniwersytetem w Oksfordzie, 1826-1843.
- Kazania na tematy dnia, 1831-1843.
- Wykłady z nauki o usprawiedliwieniu, 1838.
- Esej o rozwoju doktryny chrześcijańskiej, 1845.
b) Okres katolicki
- Strata i zysk: Historia nawrócenia, 1848.
- Dyskursy skierowane do zgromadzeń mieszanych, 1849.
- Kazania wygłaszane przy różnych okazjach, 1850-1873.
- Wykłady o obecnym położeniu katolików w Anglii, 1851.
- Idea Uniwersytetu, 1858.
- Apologia pro vita sua, 1864.
- Esej na temat gramatyki zgody, 1870.
- Medytacje i nabożeństwa zmarłego kardynała Newmana. Pośmiertna książka zawierająca notatki sporządzone przez Newmana podczas medytacji.
Jego nauki
Ze względu na ilość miejsca nie możemy przedstawić tutaj jego głębokiej myśli filozoficznej i teologicznej, dlatego ograniczymy się do podania trzech zarysów jego bogatej doktryny duchowej.
A. Świętość chrześcijańska
Świętość jest dominującym tematem w pismach Newmana, który twierdzi, że jest ona wielkim celem ludzkiego życia. Osiągnięcie jej wymaga trzech rzeczy: szukania jej, pragnienia jej i kochania jej. Jest to rzeczywistość dynamiczna, która musi się rozwijać. Podaje przykład ziarna i drzewa: ziarno łaski chrzcielnej jest przeznaczone do wiecznego wzrostu. Świętość jest owocem Bożej inicjatywy i ludzkiej współpracy. Ze strony chrześcijanina wymagana jest ascetyczna walka. Dlatego mówi: "Walka jest znakiem rozpoznawczym najbardziej charakterystycznym dla chrześcijanina. Jest żołnierzem Chrystusa".
Newman przekonuje, że osiągnięcie świętości jest możliwe dzięki życiu pośród świata. Stwierdza, że chrześcijanin musi dążyć do współpracy z Chrystusem w odkupieniu tego świata. Jest w pełni przekonany, że świat i obowiązki chrześcijanina pośród świata są locus normalne, gdzie chrześcijanin musi żyć swoim powołaniem, nie wyrzekając się świata, ale światowości. Według Newmana, takie było duszpasterskie dążenie św. Filipa Neri: "Zbawić ludzi nie od, ale w świecie". Dlatego chrześcijanin nie musi porzucać swoich świeckich zadań, aby osiągnąć świętość. Świętość polega na wypełnianiu codziennych obowiązków z doskonałością: "Co to znaczy doskonałość? Przypuszczam, że jest to władza lub fakultet polegający na dokładnym i całkowitym wypełnieniu naszego obowiązku, jakikolwiek by on nie był, w przeciwieństwie do wykonania, które jest częściowe, niedbałe, gnuśne, ospałe, niezgrabne (...). Jest to życie w wierze, nadziei i miłości, przejawiające się w kolejnych aktach zgodnie z wezwaniami chwili i powołaniem jednostki (...). Doskonały jest ten, kto doskonale wypełnia swoje codzienne obowiązki".
B) Modlitwa trwa
Newman opisuje rodzaj modlitwy, która polega na życiu w obecności Boga, w każdym czasie i w każdym miejscu. Komentując ewangeliczny tekst z Łk 18,1: "Trzeba się zawsze modlić i nie tracić ducha", uczy: "Tu wyraźnie nakazuje się nam modlić wciąż na nowo, modlić się nieustannie (...). Nie jest to więc akt modlitwy, czy dwa, ale ciągły proces modlitwy". Modlitwa nieustanna jest cechą charakterystyczną prawdziwego chrześcijanina, ponieważ nowe życie chrześcijanina jest życiem wiary, a czym jest wiara, pyta: "Jeśli nie patrzeniem na Boga i ciągłym myśleniem o Nim, utrzymywaniem z Nim regularnego towarzystwa, czyli rozmawianiem z Nim w naszym sercu przez cały dzień, modlitwą bez przerwy? W tym rodzaju modlitwy słowa nie zawsze są potrzebne, ponieważ chodzi o to, by: "Wszystko czynić na chwałę Bożą, to znaczy tak stawiać przed sobą obecność i wolę Bożą oraz konsekwentnie postępować w odniesieniu do Niego, aby wszystko, co czynimy, stało się procesem posłuszeństwa, świadczącym bez przerwy o Tym, który nas stworzył i którego sługami jesteśmy". Jest to, krótko mówiąc, życie pod spojrzeniem Boga".
C) Maryja wzorem świętości chrześcijańskiej
Newman uczy, że Maryja Dziewica jest "Zwierciadłem sprawiedliwości", czyli "Zwierciadłem świętości", gdyż po Jezusie jest najdoskonalszym wzorem świętości, gdyż cnoty Maryi odzwierciedlają cnoty Jej Boskiego Syna: "Naśladujmy wiarę Tej, która bez żadnych wątpliwości przyjęła poselstwo Anioła; cierpliwość Tej, która bez słowa znosiła zdziwienie Józefa; posłuszeństwo Tej, która zimą udała się do Betlejem i w stajence urodziła naszego Pana; zadumę Tej, która w sercu rozważała to, co o Nim widziała i słyszała; męstwo Tej, której serce przebił miecz; poddanie Tej, która zgodziła się na śmierć swojego Syna".
Ulubionym nabożeństwem maryjnym Newmana jest Różaniec Święty, który uważa za modlitwę wybitnie kontemplacyjną, dla której stwierdza: "Wielką mocą Różańca jest przekształcenie Credo w modlitwę". Dlatego radzi rozważać tajemnice różańcowe: "Spróbujcie tego, jeśli teraz tego nie robicie, choć może robicie; to znaczy przed każdą tajemnicą postawcie przed sobą jej obraz i skupcie się na tym obrazie (np. Zwiastowanie, Agonia w Ogrójcu itp.). natomiast odmawiasz Ojcze Nasz i 10 Zdrowaś Mario, nie myśląc o słowach, tylko wymawiając je poprawnie)".
