W auli wydziału, zatłoczonej przez studentów pod gradem ulotek, doszło do starcia dwóch studentów uniwersytetu z przeciwnych frakcji politycznych. W ciągu kilku chwil ten, który ucierpiał, został szybko wyniesiony przez kilku kolegów, a ślad krwi był symbolem gorzkich podziałów w tej chwili. Były to lata 60. i jest to jedno z moich wspomnień z czasów studenckich, które poza tymi epizodami były okresem sympatycznym.
Lata mijały. Zmieniłem miasta i zawody. Potem przyszło powołanie do kapłaństwa i sporą część czasu poświęciłem na pracę w duszpasterstwie akademickim w kolegiach. Mimo to, zachowałem pewną nostalgię za moimi latami w Complutense. Pluralizm intelektualny i społeczny jest zawsze wezwaniem do szczerego dialogu; a dla chrześcijanina jest także wyzwaniem do pokojowego i życzliwego ofiarowania bogactwa swojej wiary. Dlatego było to wspaniałe zaskoczenie, gdy zwrócono się do mnie z propozycją objęcia funkcji kapelana mojego dawnego wydziału, którą przyjąłem z entuzjazmem.
Kolekcjoner e-maile
Wydział posiada dużą kaplicę, która ułatwia rekolekcje, dobrze usytuowaną obok księgarni wydziałowej. Wydawało mi się, że zasadniczą rzeczą, w tych pierwszych dniach, oprócz modlitwy, było spotykanie ludzi i dawanie się poznać. Przy otwartych drzwiach mojego gabinetu grzecznie podchodziłem do ludzi, którzy wchodzili do kaplicy, zgodnie z radą innego kapelana uniwersyteckiego: że powinienem zostać "kolekcjonerem e-maile". W tym samym czasie, gdy oferowałem swoją kartkę z rozkładem jazdy kapelanów, prosiłem moich rozmówców o ich adresy e-mailowe i dziś mam ich kilkaset. Pozwoliło mi to na cyfrowe przekazanie informacji o działaniach dużej liczbie nauczycieli i uczniów oraz na otrzymanie ich zapytań lub słów zachęty, a także na rozpowszechnianie przydatnych tekstów i utrzymywanie kontaktu.
Myślałem też o tym, jak mógłbym komentować Słowo Boże temu, kto chciałby mnie słuchać, i jak moglibyśmy się wspólnie modlić. Krótka codzienna homilia, tweet-homiliaPierwszy cel został częściowo zrealizowany. Aby osiągnąć to drugie, zapowiedziałem 15 minut dziennie medytacji nad Ewangelią. Rozpoczynałem modlitwę, a uczestnicy zajmowali ławki obok: była to moja modlitwa na głos, próbująca rozpakować święty tekst i zaproponować praktyczne zastosowania, które pomogłyby naśladować Jezusa Chrystusa w codziennym życiu. Niewiele osób uczestniczyło, ale był to zasiew modlitwy, który przyniósł owoce.
Najważniejszy temat
Spowiedź musiała być ułatwiona, dlatego na mojej kartce napisałem: "Spowiedź, o każdej porze", co wydrukowałem dużymi literami na kartce, którą umieściłem przy wejściu do kaplicy.
Ta kwestia przyniosła mi przez lata wiele radości. Istnieje kroplówka Być może rozeszła się wieść, że w prawie jest ksiądz, który spowiada co wieczór, "o każdej porze". Czasem trzeba pomóc młodym ludziom zrozumieć, że oprócz wymiany wrażeń i rad, potrzebujemy przede wszystkim łaski sakramentu.
Co roku, na początku roku szkolnego, wywieszam plakat zapraszający do przyjęcia sakramentu bierzmowania. Oferuję cotygodniowe, godzinne zajęcia z doktryny chrześcijańskiej, zgodnie z zarysem Katechizm Kościoła Katolickiego. Oprócz konfirmantów uczestniczą w nich także inni zainteresowani; z nimi wszystkimi rozmawiam okresowo, aby upewnić się, na ile to możliwe, że przyswoili sobie zajęcia i że doktryna wpływa na ich życie osobiste.
Jednym z tematów, który jest zawsze obecny w osobistych rozmowach, jest życie modlitwy. Aby to ułatwić, mamy comiesięczne rekolekcje, które są bardzo krótkie, bo chodzi o wykorzystanie jednej godziny w środku dnia, kiedy nie ma zajęć na wydziale. Wystawiam Najświętszy Sakrament w monstrancji, a na koniec jest błogosławieństwo. Pomiędzy nimi czytanie duchowe z wybranym tekstem; czas modlitwy; kilka kartek z pytaniami, aby każdy z uczestników mógł dokonać osobistego badania. W krótkich przerwach ktoś idzie do spowiedzi, albo spotykamy się na spokojną rozmowę innego dnia.
Na stronie kawiarnia teologiczna i Youcat
Po rozpoczęciu podstawowych zajęć zadałem sobie pytanie, co mogę zrobić, aby ułatwić formację doktrynalną. Zacząłem odnawiać małą bibliotekę książek doktrynalnych i duchowych, znajdującą się w przedsionku kaplicy. Ale trzeba było zrobić coś więcej. Zorganizowałem kawiarnia teologicznaPierwszy tego typu projekt, skierowany do nauczycieli: cykliczne spotkanie na istotny temat, prestiżowy gość, który mówi krótko, i parujące filiżanki kawy. To było dobre doświadczenie, które pomogło mi zbudować relacje z garstką nauczycieli. W tym samym kierunku ustalam podobne rozmowy dla studentów.
Z drugiej strony Opatrzność przyniosła mi skuteczne doświadczenie. Kilku uczniów przyszło do mnie, aby wyjaśnić, że utworzyli grupę YoucatMieli katechizm Kościoła katolickiego dla młodzieży, a spotykali się w niedzielne popołudnia z innymi przyjaciółmi, w domu jednego z nich. Ale był problem: mieli pytania, na które żaden z nich nie umiał odpowiedzieć, i kłócili się, niczego nie wyjaśniając. Postanowili więc zaprosić księdza, lub kogoś dobrze przygotowanego, aby uczestniczył w spotkaniach i utwierdzał ich w prawidłowej doktrynie chrześcijańskiej. Z radością przyjąłem to zaproszenie.
Przez kilka kursów mieliśmy takie sesje. Pozwalałem im prowadzić ożywiony dialog, szukając interpretacji - lub zastosowania w życiu codziennym - tego, co było czytane: a na koniec każdego tematu wyjaśniałem wątpliwości lub potwierdzałem i rozszerzałem ich wnioski.
Chrześcijański ferment w świecie uniwersyteckim
Planów na nowy rok szkolny nie brakuje. Teraz proponujemy: zachęcić do większej adoracji Eucharystii, z częstym wystawianiem Najświętszego Sakramentu; rozpocząć kolejny wolontariat, z uchodźcami; promować nowennę w ramach przygotowania do Uroczystości Niepokalanego Poczęcia; organizować wyjazdy artystyczne i wycieczki, aby mieć większy kontakt z naturą; ułatwić wypożyczanie książek...
Dzięki Bogu, wokół kapelanii tworzy się duża grupa - jest ich już około pięćdziesięciu - chłopców i dziewcząt z różnych wydziałów, którzy chętnie się modlą, formują po chrześcijańsku... i dobrze się bawią. Mamy cotygodniowe spotkanie, w południe, składające się z trzech części: przedstawiam im streszczenie aktualnej kwestii doktrynalnej lub antropologicznej; jest czas rozmowy, w którym dzielą się lub komentują interesujące doświadczenia i robią plany na następny tydzień; i przechodzimy do sąsiedniej kaplicy, gdzie prowadzę czas modlitwy donośnym głosem. Sami koordynują cotygodniowy wolontariat z chorymi w pobliskim szpitalu;. kawiarnia filozoficzna miesięczne dla studentów uczelni, w przestronnym barze i wokół ustalonego wcześniej tematu; wydarzenia kulturalne lub sportowe; zbiórka i rozdawanie ciepłych ubrań bezdomnym, tuż przed Bożym Narodzeniem... A także obchodzimy urodziny i świętych.
Przyjaźń
Gdybyśmy mieli podsumować to wszystko jednym słowem, byłoby to FRIENDSHIP: z Bogiem i z innymi; a to pociąga za sobą zobowiązanie do zaoferowania naszym przyjaciołom tego horyzontu. Nie chcemy być zamkniętą grupą, ale chrześcijańskim zaczynem pośród masy studentów uniwersyteckich w Madrycie. Mamy tymczasową, nieco prowokacyjną nazwę: Grupo universitario CO.CA (COmpañeros del CAmpus). Od pewnego czasu jesteśmy obecni w facebook e Instagram i strona whatsapp Grupa ułatwia codzienne kontakty, prośby o modlitwę w przypadku choroby lub zbliżających się egzaminów itp.
W ostatni weekend kilka osób z grupy przywitało nas swoimi zdjęciami z Fatimy; a jedna z naszych dziewczyn wspięła się na whatsapp jego zdjęcie paradujące w ostatnim czasie Fashion Week Madridnajwiększe wydarzenie high fashion w stolicy. Byliśmy zachwyceni obecnością, w tym samym czasie, w sanktuarium maryjnym i na wybiegu najmodniejszych ubrań. fajny. Intensywna modlitwa oraz awangarda zawodowa i estetyczna: wydaje mi się to dobrym symbolem pracy kapelana uniwersyteckiego, otwartego na świat młodych ludzi i przekonanego o pięknie i sile propozycji chrześcijańskiej.
