Profesorowie i dyrektorzy wydziałów, instytutów i klinik fundacji chrześcijańskich i uniwersytetów takich jak Francisco de Vitoria, CEU San Pablo, Navarra czy Comillas, a także pielęgniarki i inni specjaliści, czasem w charakterze osobistym, a innym razem w sposób instytucjonalny, zabrali w tych dniach głos, argumentując przeciwko kryteriom odzwierciedlonym w proponowanej ustawie o uregulowaniu eutanazji, która jest promowana przez obecną większość parlamentarną.
Lista osób, które w ostatnich dniach wysunęły się na pierwszy plan jest obszerna, ale warto wspomnieć o kilku z nich. Lekarze Manuel Martínez SellésDziekan Madryckiego Kolegium Lekarskiego, oraz Álvaro Gándarabyły prezes Hiszpańskiego Towarzystwa Opieki Paliatywnej (Secpal) i pracownik Oddziału Medycyny Paliatywnej Fundacji Jiménez Díaz, przemawiał na wielu konferencjach, a także Federico de MontalvoPrzewodniczący Hiszpańskiego Komitetu Bioetycznego i profesor Uniwersytetu w Comillas.
Ponadto Elena Postigo, dyrektor Instytutu Bioetyki Uniwersytetu Francisco de Vitoria, i Manuel Bustos, dyrektor Instytutu Humanistycznego Ángel Ayala Uniwersytetu CEU San Pablo; Marina Díaz Marsá, przewodnicząca Towarzystwa Psychiatrycznego w Madrycie; Carlos Centeno, dyrektor medycyny paliatywnej w Clínica Universidad de Navarra, i José María Torralba, profesor tej samej uczelni; dziekani Wydziału Lekarskiego U. Francisco de Vitoria, Fernando Caballero, i z U. CEU San Pablo, Tomás Trigo; lekarze Jacinto Bátiz i Ricardo Abengózar; José Jara, prezes Madryckiego Stowarzyszenia Bioetycznego; Emilio García Sánchez, wiceprezes Hiszpańskiego Stowarzyszenia Bioetyki i Etyki Medycznej; José Manuel Álvarez Avelló, autor książki Śmierć z godnością. Wielki dylematW wydarzeniu wzięła udział pielęgniarka Encarna Pérez Bret, z Hospital de Cuidados Paliativos Fundación Vianorte-Laguna, promotorzy vividores,org, Jaume Vives i Pablo Velasco, dyrektor Eldebatedehoy, oraz wielu innych.
Ponadto ponad 140 stowarzyszeń obywatelskich skupionych w Zgromadzeniu dla Życia, Godności i Wolności wysłało do wszystkich senatorów manifest wzywający do głosowania za "w sumieniu". i nie popierają ustawy o eutanazji. Uzgodnili również, że podejmą popularną inicjatywę ustawodawczą (ILP), aby poprosić rząd o kompleksowy plan opieki paliatywnej.
Przeciwko istocie medycyny
"Eutanazja jest sprzeczna z przysięgą Hipokratesa i wielokrotnymi standardami Światowego Stowarzyszenia Medycznego", y "To niszczy istotę medycyny, relację zaufania, jaką mamy z pacjentami", powiedział dr Martínez Sellés podczas kilku konferencji.
Jego zdaniem lekarze, którzy praktykują eutanazję, powinni "będą negatywnie odbierane pod względem emocjonalnym i psychologicznym. Ponadto podważone zostanie zaufanie pacjenta do systemu opieki zdrowotnej. Jeśli lekarz zabija z litości, to jest to krok, z którego trudno wrócić." powiedział dziekan madrycki na niedawnym seminarium zorganizowanym przez Uniwersytet Francisco de Vitoria.
Sellés zwrócił uwagę, że Kodeks Etyki Lekarskiej podkreślił w 2011 r. "lekarzowi nigdy nie wolno umyślnie spowodować śmierci pacjenta, nawet na jego wyraźne życzenie." i wspomniał o raporcie hiszpańskiego Komitetu Bioetycznego z 2020 roku (zob. https://www.omnesmag.com/foco/aprobacion-ley-eutanasia-espana/), który stanowi m.in. "eutanazja i/lub wspomagane samobójstwo nie są oznakami postępu, lecz cofaniem się cywilizacji".
Rozwiązywanie problemów związanych z cierpieniem
Na tym samym seminarium dr Álvaro Gándara, palliatysta i członek hiszpańskiego Komitetu Bioetyki, zacytował psychiatrę Viktora Frankla, stwierdzając: "Człowiek nie jest niszczony przez cierpienie; człowieka niszczy cierpienie bez sensu".
Álvaro Gándara skupił się w swojej analizie na cierpieniu i współczuciu, i ma to wiele sensu, ponieważ wszystkie definicje eutanazji, od jej zwolenników i jej krytyków, przechodzą przez cierpienie. To jest koń roboczy. Musimy starać się unikać cierpienia. Co do tego zgadzają się wszyscy, zwolennicy i przeciwnicy eutanazji. Pytanie brzmi: jak.
Ci, którzy odrzucają eutanazję, a jak widzimy, dochodzą do głosu coraz liczniej i z ważkimi argumentami, zwracają uwagę, że celem jest uniknięcie cierpienia, złagodzenie go, poprzez odpowiednie, kompleksowe leczenie paliatywne, ale w żadnym wypadku opcją nie może być zabicie pacjenta, bo to jest sprzeczne z istotą zawodu lekarza.
Współczująca interwencja
Więc jak to zrobić? Álvaro Gándara wskazuje, że. "Opieka nad cierpiącymi wymaga podejścia do potrzeb egzystencjalnych i duchowych, a zadania profesjonalisty muszą się tu koncentrować na ułatwieniu pacjentowi możliwości integralnego zakończenia jego biografii i adekwatnego zamknięcia ostatniego rozdziału jego egzystencji"..
"Wielu z nas, lekarzy, ma świadomość, dodał lekarzże jesteśmy bardziej eksperci w opiece nad objawami i zarządzaniu lekami niż w zarządzaniu beznadzieją, ułatwianiu pogodzenia się z własną historią, pomaganiu w znalezieniu sensu istnienia lub ułatwianiu akceptacji śmierci".
W jego opinii, "Nasze szkolenie kliniczne skoncentrowane na biologii oraz model opieki zdrowotnej zorientowany na choroby i leczenie są nie tylko niewystarczające, ale mogą stać się przeszkodą w zaspokojeniu rzeczywistych potrzeb u schyłku życia.
"Umiejętności niezbędne do radzenia sobie z cierpieniem"Dr. Gándara kontynuował, są "specyficzne, oparte na umiejętności tworzenia klimatu bezpieczeństwa i zaufania, a także empatii i intuicyjnej, niedyskursywnej uwagi".. Kluczem do tego są "znajomość osoby chorego, umiejętność rozpoznawania jego lęków i wartości, a także zagrożeń i zasobów oraz chęć towarzyszenia mu w tej sytuacji, czyli współczucie"..
Kroki w obliczu cierpienia
Ekspert ds. opieki paliatywnej z Fundación Jiménez Díaz wyjaśnił w ten sposób "kroki interwencji w obliczu cierpienia": "Nawiązanie relacji opartej na zaufaniu i więzi terapeutycznej: identyfikacja cierpienia i jego przyczyn; próba rozwiązania lub rozładowania zagrożeń, które mogą być rozwiązane; zbadanie zasobów i możliwości pacjenta w celu przekroczenia jego cierpienia; oraz przejście do współczującej interwencji, prowadzącej pacjenta w kierunku poszukiwania znaczenia, spójności i promującej akceptację śmierci".
Zarówno dr Álvaro Gándara, jak i inni specjaliści, lekarze mający za sobą dziesiątki lat działalności i tysiące pacjentów, ujawnili w ostatnich miesiącach, że kiedy znika ból tych nielicznych pacjentów, którzy prosili ich o śmierć, równie szybko znika chęć zakończenia życia.
W tym sensie skrytykowali oni zawarte w preambule stwierdzenie promotorów obecnego projektu ustawy o eutanazji o istnieniu "trwałe zapotrzebowanie współczesnego społeczeństwa". eutanazji.
"Znaczenie opieki i towarzyszenia; potrzeba szkolenia w zakresie opieki paliatywnej; rolą medycyny jest leczyć i opiekować się, a nie zabijać; zagrożenie dla chorych psychicznie; śliski stok: przykład Holandii i Belgii; potrzeba szkolenia młodych lekarzy, którzy kochają życie i troszczą się o człowieka wrażliwego". Współczucie i roztropność,były, zdaniem Eleny Postigo, jednymi z kluczy do seminarium zorganizowanego przez U. Francisco de Vitoria.
