Kardynał Rouco zachęca do wiary w Boga przed 25. Kongresem CEUPapież wzywa do "serdecznego współistnienia", nuncjusz Auza do większej "obecności publicznej".Podobnie jak w przypadku kolorów, pór roku czy drużyn piłkarskich, w kongresy Niektórym bardziej spodoba się jedna konferencja, innym inna; niektórzy polubią otwarcie, inni zakończenie. W kontekście 25 Kongres Katolików i Życia PublicznegoJuan Arana, profesor filozofii i członek Królewskiej Akademii Nauk Moralnych i Politycznych, wygłosił w sobotę obszerną prezentację zatytułowaną "Zaangażowanie apostolskie świeckich w czasach nieklerykalnych".
Zbyt długie byłoby omawianie ich argumentów, zarówno historycznych, jak i filozoficznych, ale wystarczy podsumować niektóre z ich pomysłów, które zostały później zebrane, podobnie jak te innych mówców, w Manifest kongresu, upublicznione w niedzielę.
To kilkanaście wyrażeń z konferencji filozofa z Sewilli, które mogą stanowić część jego prezentacji.
1) Jesteśmy świadkami "postępującej demoralizacji gatunku".
2) "Religia jest rzeczą, której nie można improwizować".
3) "Kryzys powołań zakonnych i wiary wzmacnia rolę świeckich w życiu Kościoła i stawia ich przed najwyższym wyzwaniem, jakim jest pełne podjęcie wyzwania kapłaństwa wspólnego".
4) "W coraz bardziej marginalnej sytuacji dla religii, świeccy muszą być świadomi wszystkiego, co dorosłe praktykowanie chrześcijańskiej tożsamości reprezentuje w świecie, który stał się zdemoralizowany, który stracił wiarę".
5) "Oprócz liczenia na to, co fundamentalne, czyli na Bożą pomoc, będziemy mieli przewagę w postaci upadku i śmierci klerykalizmu" oraz rosnącej obecności "laikatu ery postklerykalnej; mówię postklerykalnej, a nie postchrześcijańskiej".
6) "Dla wierzącego proces dechrystianizacji, przez który przechodzimy, jest bolesny, zwłaszcza gdy weźmie się pod uwagę szczęście i radość utracone przez tak wielu mężczyzn i kobiet, którzy nie mają okazji żyć wyzwalającym przesłaniem Chrystusa".
7) "Najsmutniejszą rzeczą w historii stosunków między duchowieństwem a świeckimi jest to, że ci ostatni, świeccy, nie zawsze byli w stanie odróżnić prawdziwych pasterzy od wilków w wilczej skórze".
8) "Zdecydowanie nadszedł czas dla świeckich".
9) "Stoimy w obliczu ożywczego wyzwania, sytuacji, w której katolik może również dostrzec w obecnych okolicznościach okazję do odnowienia i nadania impulsu niektórym wymiarom wiary, które nie zostały wystarczająco rozwinięte lub które utraciły część swojej dziewiczej siły".
10) "Kiedy Bóg mówi, powinniśmy słuchać z szacunkiem, nawet jeśli nie w pełni rozumiemy".
11) "Kiedy rozum zawodzi, a wiara kroczy w ciemności, jest to właściwy czas na nadzieję, na intymne przekonanie, że jeśli zaufamy Chrystusowi, uda nam się chodzić po wodzie bez zatonięcia".
"Reewangelizacja
Po opracowaniu programu XXV kongres Wnioski ze spotkania Katolickiego Stowarzyszenia Propagandystów (ACdP) i CEU, które w tę niedzielę obejmowało mszę celebrowaną przez arcybiskupa Madrytu, kardynała José Cobo, zostały upublicznione w komunikacie prasowym. manifestco było normą w ostatnich latach.
Ostatnie zdania koncentrują się na fakcie, że "żyjemy w zsekularyzowanym, a zatem zdechrystianizowanym świecie. Mamy obowiązek aktualizować ewangeliczny mandat Chrystusa, przyjmując potrzebę ponownej ewangelizacji naszego własnego społeczeństwa i mając świadomość, że kraje zachodnie są dziś również krajami misyjnymi".
Stwierdza również, że "ta nowa ewangelizacja ma fundamentalny kanał we wspólnotowym przeżywaniu wiary, co jest konieczne, aby zapewnić, że osobiście możemy pozostać wierni w niekorzystnym kontekście, a społecznie możemy lepiej przyczynić się do katolickiej propozycji, zachowując nasze chrześcijańskie dziedzictwo jako żywą tradycję, którą możemy przekazać innym".
Siedem punktów
Podsumowując, są to pozostałe aspekty manifestu.
- Hiszpania to naród, w którym chrześcijaństwo jest istotnym elementem jego istnienia i kultury.
- Maryja i święci byli głównymi apologetami wiary.
- Być głośnikiem i stałym donosicielem na prześladowanych chrześcijan.
- Praca człowieka jest transcendentalnym filarem całej kwestii społecznej, a godność osoby leży w fakcie bycia i w tęsknocie społeczności za wspólnym dobrem, pozostawiając projekcję społeczną jako nieodłączną od człowieka.
- Bronić i towarzyszyć każdemu człowiekowi w tych okolicznościach, w których jego integralność i prawo do życia są zagrożone.
- Rodzina jest uprzywilejowanym miejscem przekazywania wiary: od rodziców do dzieci, między małżonkami, między rodzeństwem, a także od dzieci do rodziców.
- Szkoła jest istotną przestrzenią ewangelizacji. Ewangelizacja w edukacji jest nie tylko dobrem dla instytucji religijnych, ale jest zasadniczo prawem całego społeczeństwa, korzystaniem z jego wolności i gwarancją demokratycznego pluralizmu.
