Matka Boska z AltöttingW przeciwieństwie do innych krajów, które mają uznane sanktuaria narodowe, takie jak Guadalupe, El Pilar czy Aparecida, w Niemczech nie ma narodowego miejsca pielgrzymkowego. Jeśli już, to jest nim Altötting, główne miejsce pielgrzymkowe w kraju i "narodowe" sanktuarium Bawarii. Figura Czarnej Madonny wykonana z drewna lipowego jest obiektem pielgrzymek od XIV wieku. Dziś ponad milion osób nadal pielgrzymuje do tego miejsca. Altötting każdego roku.
Altötting
Jego historia sięga 700 roku, kiedy to w tym miejscu zbudowano baptysterium. Według tradycji Rupert z Salzburga przywiózł do Altötting pierwszy obraz Matki Boskiej. Następcy Karola Wielkiego w IX wieku zbudowali klasztor i bazylikę, które zostały zniszczone podczas węgierskich ataków. Po dwóch cudownych uzdrowieniach w XIV wieku, napływ pielgrzymów przerósł niewielką Kaplicę Miłosierdzia, co doprowadziło do budowy gotyckiego kościoła opactwa w XV wieku. Dziś Plac Kapliczny obejmuje oryginalną kaplicę, opactwo, barokowy kościół św. Madeleine, Zgromadzenie Marianów i biura rektora.
Oprócz cesarzy, królów i szlachty, w 1980 roku modlił się tu papież Jan Paweł II. W 2006 roku Benedykt XVI odbył pielgrzymkę do Altötting i umieścił przed pomnikiem pierścień biskupi, który nosił do czasu wyboru na papieża. Altötting jest jednak sanktuarium dla zwykłych ludzi, jak mówi bawarskie przysłowie: "Z drzwi każdego domu jest droga do Altötting".
Cudowna Dziewica z Neviges
W Nadrenii, innym przeważająco katolickim regionie Niemiec, znajdują się liczne sanktuaria maryjne, takie jak Czarna Madonna ("Schwarze Muttergottes") na Kupfergasse w centrum Kolonii lub sanktuarium Neviges, również w diecezji kolońskiej. To ostatnie jest miejscem pielgrzymek od 1681 roku i ma tę szczególną cechę, że obiekt pielgrzymek, "Cudowna Dziewica z Neviges", jest stroną wyjętą z modlitewnika z ryciną Niepokalanego Poczęcia; książka została po raz pierwszy opublikowana w 1660 roku;
Zdjęcie pochodzi z wydania z 1664 r., gdzie obraz znajdował się na stronie 254. Na początku XX wieku był znany jako "niemieckie Lourdes" ze względu na dużą liczbę pielgrzymek. Budowa obecnego nowoczesnego kościoła miała miejsce w latach 1966-1968, według projektu architekta Gottfrieda Böhma. Kardynał Karol Wojtyła odwiedził Neviges wraz z innymi niemieckimi i polskimi biskupami 23 września 1978 r., 23 dni przed jego wyborem na Jana Pawła II.
Kevelaer
Jednak najbardziej znanym sanktuarium maryjnym w tym regionie jest Kevelaer w diecezji Münster. Jan Paweł II odwiedził to miejsce w 1987 r. w towarzystwie kardynała Josepha Ratzingera i Matki Teresy z Kalkuty z okazji Światowego Kongresu Maryjnego. Jego początki sięgają Bożego Narodzenia 1641 r., kiedy kupiec Hendrick Busman usłyszał tajemniczy głos podczas modlitwy przy krzyżu, mówiąc: "Zbudujesz mi kaplicę w tym miejscu!". Kilka miesięcy później jego żona Mechel Schrouse doznała objawienia: w wielkim blasku ujrzała święty domek z małym obrazkiem Najświętszej Maryi Panny "Consolatrix Afflictorum" z Luksemburga, który jakiś czas wcześniej zaoferowało jej na sprzedaż dwóch żołnierzy. Doświadczenie Hendricka Busmana zostało w ten sposób potwierdzone i poprosił on swoją żonę, aby odnalazła dwóch żołnierzy i kupiła obrazy. Udało jej się kupić jeden z nich. Kupiec zbudował kaplicę, a 1 czerwca 1642 r. proboszcz Johannes Schink z Kevelaer uroczyście umieścił obraz w kaplicy. Od momentu zatwierdzenia przez diecezję w 1647 r. rozpoczęły się pielgrzymki, a także relacje o cudownych uzdrowieniach, które trwały aż do połowy XIX wieku. Obecnie sanktuarium odwiedza około 800 000 pielgrzymów rocznie.
Eichsfeld
Oprócz tych "klasycznych" sanktuariów i kilkudziesięciu regionalnych miejsc pielgrzymkowych, ostatnio popularność zyskały dwa sanktuaria na terenie byłej NRD.
23 września 2011 r., podczas swojej ostatniej podróży do Niemiec jako papież, Benedykt XVI odwiedził sanktuarium maryjne w Etzelsbach, w regionie Eichsfeld w Turyngii, rodzaj "katolickiej wyspy", która, jak przypomniał Benedykt, oparła się "dwóm bezbożnym dyktaturom, które próbowały wykorzenić tradycyjną wiarę". W sanktuarium w Etzelsbach "mieszkańcy Eichsfeld byli przekonani, że znajdą tu otwarte drzwi i miejsce wewnętrznego pokoju", kontynuował Benedykt XVI.
Pierwsza kaplica w Etzelsbach, obecnie należąca do diecezji Erfurt, została zbudowana prawdopodobnie w XV wieku. W 1525 r., z powodu wojny chłopskiej, pielgrzymka została przerwana i wznowiona dopiero w roku zarazy w Eichsfeld w 1555 r., ale przy użyciu przenośnego ołtarza, ponieważ kaplica była nadal bardzo zniszczona. Dopiero w 1801 r. na miejscu starej kaplicy zbudowano nową. Ponieważ jednak pielgrzymki cieszyły się dużą popularnością i kaplica nie mogła sobie poradzić z napływem pielgrzymów, w 1898 r. wybudowano i konsekrowano istniejący do dziś kościół według planów franciszkanina Paschalisa Gratze.
Szczególną cechą jest coroczna "pielgrzymka konna", która odbywa się w drugą niedzielę po Nawiedzeniu Najświętszej Maryi Panny i przyciąga wielu pielgrzymów; konie są błogosławione po mszy pielgrzymkowej. Ponadto w sierpniu i wrześniu odbywają się trzy tradycyjne pielgrzymki (Virgen de las Nieves, Wniebowzięcie i Narodzenie Najświętszej Maryi Panny).
Neuzelle
Innym sanktuarium na terenie byłej NRD jest Neuzelle, niedaleko ujścia Nysy Łużyckiej do Odry, która stanowi granicę polsko-niemiecką. We wrześniu 2018 r. założono tam klasztor w ramach opactwa cysterskiego Heiligenkreuz (Święty Krzyż) w Austrii, 200 lat po tym, jak w 1817 r. cystersi musieli opuścić Neuzelle, jedyny męski klasztor w tym regionie, który przetrwał reformację protestancką.
Wizerunek Matki Boskiej z Neuzelle odzwierciedla historię tego sanktuarium: jest to gotycki obraz, do którego w okresie baroku - kościół został odrestaurowany w stylu barokowym typowym dla południowych Niemiec po zniszczeniach podczas wojny trzydziestoletniej (1618-1648), co jest rzadkością w tych szerokościach geograficznych - dodano płaszcz i umieszczono go w centrum ołtarza. Neuzelle jest oficjalnym miejscem pielgrzymkowym diecezji Görlitz, najmniejszej w Niemczech z populacją katolików wynoszącą zaledwie cztery procent.
