W pierwszą niedzielę Wielkiego Postu papież Franciszek odprawił swoją zwyczajową modlitwę Anioł Pański z okna Pałacu Apostolskiego, zwracając się do wiernych, którzy zdołali przybyć na Plac Świętego Piotra.
Przy tej okazji Ojciec Święty zaczął od nawiązania do rozpoczynającego się Wielkiego Postu: "obrzędem pokutnym posypania popiołem rozpoczynamy drogę Wielkiego Postu. Dziś, w pierwszą niedzielę tego okresu liturgicznego, Słowo Boże wskazuje nam drogę owocnego przeżywania czterdziestu dni, które prowadzą do dorocznego świętowania Wielkanocy".
Czterdzieści dni
Czterdzieści dni do Wielkanocy, przypomniał Franciszek, "to droga przebyta przez Jezusa, którą Ewangelia, w zasadniczym stylu Marka, streszcza, mówiąc, że przed rozpoczęciem swojego przepowiadania wycofał się na czterdzieści dni na pustynię, gdzie był kuszony przez szatana (por. 1, 12-15). Ewangelista podkreśla, że "Duch wypędza Jezusa na pustynię" (w. 12).
Tak jak musi być nasze, "całe istnienie Jezusa jest umieszczone pod znakiem Ducha Bożego, który Go ożywia, inspiruje i prowadzi".
Pustynia: naturalna i symboliczna
Papież chciał zatrzymać się nad ideą pustyni: "Zatrzymajmy się na chwilę w tym naturalnym i symbolicznym środowisku, tak ważnym w Biblii. Pustynia jest miejscem, gdzie Bóg przemawia do serca człowieka i gdzie płynie odpowiedź na modlitwę. Ale jest to także miejsce próby i pokusy, gdzie Kusiciel, wykorzystując ludzką słabość i ludzkie potrzeby, podsuwa swój zwodniczy głos, alternatywny wobec głosu Boga. Rzeczywiście, podczas czterdziestu dni, które Jezus spędził na pustyni, rozpoczyna się "pojedynek" Jezusa z diabłem, który zakończy się męką i krzyżem.
Łaska Boża zapewnia nam, poprzez wiarę, modlitwę i pokutę, zwycięstwo nad wrogiem.
Tak więc, kontynuuje Franciszek, "cała posługa Chrystusa jest walką ze Złym w jego wielorakich przejawach: leczeniu chorób, egzorcyzmach opętanych, odpuszczaniu grzechów". Po pierwszej fazie, w której Jezus pokazuje, że mówi i działa z mocą Boga, wydaje się, że diabeł zwycięża, gdy Syn Boży zostaje odrzucony, opuszczony, a w końcu pojmany i skazany na śmierć. W rzeczywistości śmierć była ostatnią "pustynią", którą należy przekroczyć, aby definitywnie pokonać szatana i uwolnić nas wszystkich spod jego władzy".
Walka ze złem
Ten okres liturgiczny, z Ewangelią tej niedzieli o kuszeniu Jezusa na pustyni, "przypomina nam, że życie chrześcijanina, idącego śladami Pana, jest walką z duchem zła. Pokazuje nam, że Jezus chętnie stawił czoła kusicielowi i pokonał go; a jednocześnie przypomina, że diabeł ma możliwość działania także na nas swoimi pokusami.
"Musimy być świadomi obecności tego przebiegłego wroga, zainteresowanego naszym wiecznym potępieniem, naszą porażką, i przygotować się do obrony przed nim i do walki z nim. Łaska Boża zapewnia nam, poprzez wiarę, modlitwę i pokutę, zwycięstwo nad wrogiem. W okresie Wielkiego Postu również Duch Święty wzywa nas, podobnie jak Jezusa, do wejścia na pustynię. Nie jest to - jak widzieliśmy - miejsce fizyczne, ale wymiar egzystencjalny, w którym należy milczeć i słuchać słowa Bożego, "aby dokonało się w nas prawdziwe nawrócenie" (Modlitwa kolekty I Niedziela Wielkiego Postu B).
Wreszcie, zakończył Franciszek, "jesteśmy wezwani do chodzenia drogami Boga, odnawiając obietnice naszego chrztu: wyrzec się szatana, wszystkich jego dzieł i wszystkich jego uwiedzeń". Powierzamy się macierzyńskiemu wstawiennictwu Maryi Panny".
