Cantalamessa przypomina nam, że cnoty należy ćwiczyć, a nie tylko je poznawać.Kościół, młodzież i debata na temat płci: niemożliwy związek?"Zmierzamy w kierunku społeczeństwa miernot, w którym nikt nie wie więcej niż inni. Obiektywna prawda nie będzie istnieć, a opinia z największą liczbą głosów zostanie uznana za taką. Największy nonsens zostanie zaakceptowany, ponieważ nikt nie odważy się sprzeciwić większości". To jedna z maksym, którymi Alicia Delibes Liniers kończy swoją wypowiedź Samobójstwo Zachodu. Wyrzeczenie się przekazywania wiedzy.
Jest to bardzo interesujący tom, dzięki któremu poznajemy nazwiska i teorie, które naznaczyły edukację w ciągu ostatnich trzech stuleci, prowadząc do obecnej niepokojącej sytuacji szkół i uniwersytetów na Zachodzie.
Wspierany przez obszerny program nauczania w dziedzinie nauczania, Delibes Liniers śledzi perypetie sfery edukacyjnej, zaczynając od rozłamu, jaki wartości rewolucji francuskiej oznaczały dla rozwoju szkół. Jak można się spodziewać, jednym z nazwisk w centrum tej sekcji jest Rousseau.
Pomysły francuskiego myśliciela doprowadziły do koncepcji wolności edukacyjnej, która była zaangażowana w nieistnienie zasad, nauczania lub dyscypliny i która doprowadziła, od pierwszych zastosowań, do katastrof edukacyjnych pierwszego rzędu we Francji.
Autor analizuje również teorie i zastosowania edukacyjne, takie jak te Wilhelma von Humboldta w Prusach lub różne nazwy i etapy, które słynny Institución Libre de Enseñanza miał w kulturalnych sferach Hiszpanii.
Największy skok jakościowy nastąpił na Zachodzie po dwóch wojnach światowych, powstaniu socjalizmu w Europie Wschodniej i Azji oraz rozwoju teorii marksistowskich w edukacji. Na początku tych lat wyróżniał się John Dewey, którego teorie edukacyjne, wbrew wszelkim wskazówkom, Hannah Arendt dokonała wspaniałej krytyki.
Jednak to rewolucja Maja '68 miała niewątpliwie największy wpływ na ewolucję teorii i projektów edukacyjnych na Zachodzie w ostatnich dziesięcioleciach, czemu autor poświęca dużą część drugiej części tej książki.
Samobójstwo Zachodu. Wyrzeczenie się przekazywania wiedzy.
Szczególnie interesująca, być może ze względu na bliskość obecnej sytuacji, jest analiza Alicii Delibes Liniers różnych fal myśli przekładających się na projekty edukacyjne i przepisy prawne w ciągu ostatnich dwudziestu lat XX wieku, a także interesująca refleksja na temat niektórych realiów, które nawet dziś wpływają na dziedzinę edukacji na Zachodzie, zwłaszcza w Hiszpanii, takich jak pojawienie się wielokulturowości lub to, co Delibes Liniers określa jako "mity pedagogiczne", a mianowicie zrównoważona edukacja, integracja i nauczyciel. Googlei które, krótko mówiąc, w swojej koncepcji są propozycją bardziej polityczną niż edukacyjną. Mity te wiążą się z rzekomym narzucaniem jednego sposobu myślenia w klasie.
Samobójstwo Zachodu. Wyrzeczenie się przekazywania wiedzy to niemal obowiązkowa książka dla tych, którzy są zainteresowani zrozumieniem "antyedukacyjnego" dryfu edukacji na Zachodzie i zdrady wynikającej z upolitycznienia edukacji. Pomaga nam również zrozumieć, że być może nie wszystko jest stracone i że możemy uczyć się na bardziej niż oczywistych błędach ideologii oraz na sukcesach edukacji, która ceni wysiłek, wytrwałość i szacunek.
Książka, która ma tę zaletę, że jest przyjemna w czytaniu i wymaga osobistej refleksji. Doskonała kompilacja ostatnich stuleci w edukacji, w której, miejmy nadzieję, możemy przyjrzeć się możliwym rozwiązaniom i błędom już popełnionym w celu osiągnięcia integralnego zaangażowania społecznego w zadanie edukacyjne.
