Za zgodą papieża Franciszka, nowy "Normy dotyczące administracji majątkiem spraw beatyfikacyjnych i kanonizacyjnych".które uchyliły te pochodzące z 20 sierpnia 1983 r., ustanowione za pontyfikatu Jana Pawła II. Będą obowiązywały ad experimentum przez trzy lata.
W liście, podpisanym przez kardynała sekretarza stanu, informującym o decyzji, podkreślono odnowioną rolę czujności, jaką Stolica Apostolska będzie sprawować, aby wszystkie sprawy, które docierają do Rzymu - po zamknięciu etapu diecezjalnego - nie napotykały na przeszkody lub utrudnienia z powodu nadmiernych wydatków i opłat. Przepisy te wpływają więc na poprawność zarządzania administracyjnego i przejrzystość poszczególnych aktów, które prowadzą do wpisania sługi Bożego do księgi świętych. Kto proponuje Sprawę beatyfikacji i kanonizacji - diecezja, zgromadzenie zakonne, instytut itp. musi założyć fundusz finansowy, do którego zbiegną się wszystkie ofiary i datki otrzymane na wsparcie tejże sprawy. W ten sam sposób musi mianować administratora tego "funduszu spraw pobożnych", którą to funkcję może pełnić także Postulator Generalny.
Do zadań nowej osoby należy czuwanie nad skrupulatnym przestrzeganiem intencji tych, którzy ofiarowali datki na rzecz sprawy, prowadzenie regularnie aktualizowanych ksiąg rachunkowych oraz sporządzanie rocznych sprawozdań finansowych - zarówno profilaktycznych, do 30 września, jak i konsumpcyjnych, do 31 marca - które następnie muszą być zatwierdzane przez tzw. Po zatwierdzeniu, te bilanse muszą być również przesłane do Postulatora. W przypadku postulatów generalnych - co jest typowe w zakonach - określa się, że muszą one prowadzić osobne rachunki dla różnych przyczyn.
Kolejna wprowadzona nowość dotyczy nadzoru nad administracją tych dóbr, który będzie sprawowany, w zależności od przypadku, przez biskupa diecezjalnego, wyższego przełożonego, konferencje episkopatu lub, tam gdzie przewidziano, samą Stolicę Apostolską. Nadzór ten obejmuje wszystkie transakcje finansowe dotyczące sprawy, jak również przegląd i zatwierdzanie bilansów rocznych.
Najwyższym organem nadzoru pozostaje Kongregacja Spraw Kanonizacyjnych, która musi być informowana w odpowiednim czasie i może w każdej chwili zażądać informacji i dokumentacji finansowej, a także zweryfikować nabyte salda. Kontrola obejmie również poszanowanie opłat i różnych wydatków według taryf ustalonych przez tę samą Kongregację dla rzymskiej fazy sprawy.
Kto z jakiegokolwiek powodu nie przestrzega wszystkich tych zasad lub dopuszcza się nadużyć o charakterze administracyjno-finansowym, może zostać ukarany przez Kongregację, jak przewiduje Kodeks Prawa Kanonicznego (alienacja dóbr kościelnych, wymuszenie, korupcja).
Kolejna innowacja dotyczy utworzenia w Zgromadzeniu "Funduszu Solidarności", do którego oprócz wolnych ofiar będą spływać ewentualne resztki z różnych przyczyn, po dokonaniu kanonizacji. Będzie on przeznaczony na wsparcie tych spraw, które po osiągnięciu fazy rzymskiej mają trudności z utrzymaniem kosztów procesu. Do uznania Kongregacji będzie zawsze należało przyjęcie ewentualnych próśb o datki od wnioskodawców spraw, które zawsze muszą być zatwierdzone przez biskupa, a w każdym razie przez kompetentnego ordynariusza.
Wkłady, jakie powinni wnieść proponenci dla rzymskiej fazy przyczyn, są ustalane przez Kongregację i przekazywane Postulatorowi, a następnie muszą być wnoszone w różnym czasie, w zależności od tego, czy chodzi o uznanie męczeństwa, czy o heroiczność cnót, czy o uznanie domniemanego cudu.
