Republika Kamerunu to środkowoafrykańskie państwo o powierzchni prawie pół miliona kilometrów kwadratowych, z 28 milionami mieszkańców, w 40 procentach chrześcijan (katolików i protestantów), 20 procentach muzułmanów i około 40 procentach animistów. Kraj graniczy z Gwineą Równikową, Gabonem, Republiką Konga, Republiką Środkowoafrykańską, Czadem i Nigerią na zachodzie.
Znany ze swojej różnorodności geologicznej i kultury, na przykład muzyki, a także ze sportu, który pięciokrotnie wygrał Puchar Narodów AfrykiKamerun, drugi po Egipcie (7), jest jedną z czterech afrykańskich drużyn, obok Ghany, RPA i Maroka, które dotarły do ćwierćfinału Mistrzostw Świata w piłce nożnej.
Podczas imprezy inauguracyjnej w Madrycie "Soigner la Vie ("W trosce o życie") wzięli udział ludzie z pół tuzina krajów afrykańskich. Oprócz ambasadora Kamerunu w spotkaniu wzięli udział m.in. przedstawiciele Konga, Nigerii, Gambii, a także Senegalu i Maroka. Ambasador Kamerunu w Hiszpanii, Paulin Godfried Yanga, chciał wesprzeć inicjatywę poprzez rozpowszechnienie stowarzyszenia wśród społeczności kameruńskiej w Hiszpanii, jako prawdziwych bohaterów pomagających swoim rodakom w trudniejszych sytuacjach..
Kolejna "Lagune" w Kamerunie
Gospodarz, dyrektor generalny Hospital de Cuidados LagunaDavid Rodríguez-Rabadán wyjaśnił związek między Laguną a "Soigner la Vie" w zakresie pomocy i szkolenia, aby zapewnić, że w przyszłości za kilka lat w Kamerunie pojawi się kolejna "Laguna".
Encarnación Pérez Bret, doktor pielęgniarstwa i antropologii społecznej, pielęgniarka Specjalista opieki paliatywnej z Laguna wyjaśnił "potrzebę promowania opieki paliatywnej jako pierwszego sposobu walki z eutanazją" oraz pilną potrzebę promowania "kultury opieki paliatywnej" w Afryce, gdzie jest ona wciąż w powijakach.
Podczas prezentacji, prowadzonej przez aktorkę i pisarkę Evę Latondę, głos zabrali również przedstawiciel Soigner La Vie w Hiszpanii Pablo Pérez-Tomé, lekarz Javier Sánchez Ayuso oraz wolontariusze Steve Kommengne i Juan Luis García Hermoso, który jest wolontariuszem od prawie 25 lat i który po raz pierwszy w życiu, w wieku 70 lat, pojechał do Jaunde, aby pomóc przez kilka miesięcy. Świadectwo pisarza Isabel Sanchez z Kolumbii. Autor książki "Dbanie o siebie".chciał wesprzeć tę inicjatywę.
Aby wyjaśnić pracę wykonaną do tej pory przez SLV, prezes Soigner La Vie, Paul Christian Tsotie (Jaunde, 1989), interweniował z Kamerunu i rozmawiał z Omnes o opiece paliatywnej w swoim kraju i w Afryce. Tsotie jest pielęgniarzem specjalizującym się w opiece paliatywnej i leczeniu bólu z 10-letnim doświadczeniem oraz profesorem nadzwyczajnym w Szkole Nauk o Zdrowiu Katolickiego Uniwersytetu Afryki Środkowej (ESS-UCAC).
Jakie są cele SLV w Kamerunie?
- Szerzenie kultury medycyny bólu i opieki paliatywnej w Kamerunie i Afryce Środkowej poprzez szkolenia/edukację i promocję opieki paliatywnej oraz zapobieganie chorobom przewlekłym, głównie nowotworom.
Globalne zapotrzebowanie na opiekę paliatywną.
- Według Global Atlas of Palliative Care, ponad 56,8 miliona osób na całym świecie potrzebuje opieki paliatywnej każdego roku, w tym 31,1 miliona przed i 25,7 miliona pod koniec życia. Większość (67,1 %) to dorośli w wieku powyżej 50 lat, a co najmniej 7 % to dzieci. Większość (54,2 %) to osoby nieumarłe, które potrzebują opieki paliatywnej przed ostatnim rokiem życia.
Obciążenie poważnymi chorobami i cierpieniem związanym ze zdrowiem oraz związane z tym zapotrzebowanie na opiekę paliatywną jest ogromne. Jednak większość potrzebujących nie ma dostępu do opieki paliatywnej, zwłaszcza w krajach o niskim i średnim dochodzie (LMIC). Większość dorosłych potrzebujących opieki paliatywnej (76 %) mieszka w krajach LMIC, a największy odsetek w krajach o niskich dochodach. Choroby niezakaźne odpowiadają za prawie 69 % potrzeb dorosłych.
Które choroby i obszary świata wymagają największej opieki paliatywnej?
- Wśród osób dorosłych najbardziej uciążliwymi chorobami i stanami wymagającymi interwencji w zakresie opieki paliatywnej są nowotwory, HIV/AIDS, choroby naczyniowo-mózgowe, demencja i choroby płuc.
Na regiony zachodniego Pacyfiku, Afryki i Azji Południowo-Wschodniej przypada ponad 64 % dorosłych potrzebujących opieki paliatywnej, podczas gdy na regiony Europy i Ameryki przypada 30 %, a na region wschodniego wybrzeża Morza Śródziemnego 4 %.
Największe zapotrzebowanie w przeliczeniu na populację występuje w regionie afrykańskim (w związku z wysoką zachorowalnością na HIV/AIDS), a następnie w regionach europejskich i amerykańskich ze starszymi populacjami.
W prawie wszystkich regionach świata dorośli, u których zapotrzebowanie na opiekę paliatywną wynika z chorób niezłośliwych, stanowią największe zapotrzebowanie, a na drugim miejscu plasują się nowotwory. Jedynie w regionie afrykańskim HIV/AIDS dominuje nad chorobami nowotworowymi i nienowotworowymi.
A w Kamerunie?
- Według Narodowego Strategicznego Planu Walki z Rakiem (PSNLCa) na lata 2020-2024, odnotowuje się 15 700 nowych przypadków rocznie, z czego 9 335 to kobiety; 80 % nowych przypadków jest diagnozowanych późno i prawie wszystkie umierają w ciągu roku; odnotowuje się 10 533 zgonów rocznie; według "ecancermedicalscience" 78 125 osób potrzebuje opieki paliatywnej, tj. 3 100 pacjentów z HIV i 75 000 przypadków związanych z rakiem. Co więcej, istnieje niewiele organizacji zajmujących się tą dziedziną medycyny, co nie jest zbyt atrakcyjne.
Jak postrzegasz świadomość i szkolenia w zakresie opieki paliatywnej?
- Stowarzyszenie Soigner La Vie, wraz z innymi stowarzyszeniami, takimi jak Vopaca, Adespa, Alternative Santé i Santo Domingo, prowadzi działania uświadamiające, szkoleniowe i edukacyjne, a także kampanie w szkołach, rodzinach i społecznościach, aby informować masy o kwestii opieki paliatywnej.
Dostęp do opioidów i innych leków przeciwbólowych jest problemem...
- Dostęp do opioidów, takich jak morfina, jest prawdziwym problemem w Kamerunie. Podejmowane są wysiłki w tym zakresie. Morfina w roztworze doustnym jest dostępna od kilku miesięcy, ale ten środek przeciwbólowy pozostaje niedostępny, biorąc pod uwagę wyrażone zapotrzebowanie. Dotyczy to nie tylko Kamerunu, ale całej Afryki. Dostęp do innych leków przeciwbólowych jest względny.
Afryka odrzuca eutanazję, czy to prawda?
- W Afryce życie ma kulturowo święty charakter i wszystkie kraje afrykańskie uważają kwestię eutanazji za prawdziwe świętokradztwo.
Na zakończenie krótka rozmowa z Paulem Christianem Tsotie. Warto przypomnieć, że w prezentacji SLV w Hiszpanii pomogły takie podmioty jak m.in. Fundacja "Przyjaciele Monkołaz jej dyrektorem Enrique Barrio, Fundacja Vianorte-Laguna oraz Fundacja La Vicuña ARBOR VITAE i IDOC i FTIH. Fundacja Adeste, Fundacja Recover i francuska Fundacja Adespa również były w pewien sposób obecne ze swoim wsparciem.
