Blisko ciebie
Trzydziestopięcioletni samotny ojciec i czyściciel okien, John jest Irlandczykiem, któremu pozostało zaledwie kilka miesięcy życia. Przygotowując się na to, co ma nadejść, większość czasu spędza na próbach znalezienia nowej rodziny dla swojego trzyletniego syna, Michaela. Złapany pomiędzy potrzebą pożegnania, instynktem ochronnym, a niemożliwą do podjęcia decyzją, będzie szukał pomocy u pracowników Social Services, zwłaszcza u Shony.
Emocjonalne, ale nie ckliwe, "Blisko ciebie". opiera się na dyskretnym, prostym i skutecznym scenariuszu, który nie ma żadnych pretensji poza tym, że opowiada historię tak realistycznie, jak to tylko możliwe. To utwór, który z powodzeniem unika popadania w dramatyzm, a z celnymi, ale delikatnymi szwami porusza temat ojcostwa, śmierci i relacji ojciec-syn.
Edificant na swój sposób, to skromna historia opowiedziana w szczególny sposób, czerpiąca z fatalizmu włoskiego neorealizmu (Vittorio De Sica), a także ze zbliżenia i techniki dokumentalnej brytyjskiego (Mike Leigh) i europejskiego (bracia Dardenne) kina społecznego.
Założenie filmu, które jest może trochę hackneyed i nadaje się do kieszonkowego melodramatu, jest utrzymane dzięki trzeźwej, ostrożnej i jasnej technice, która ujawnia człowieczeństwo swoich bohaterów. To właśnie aktorzy i drobne szczegóły z życia codziennego nadają filmowi realistyczną i wciągającą jakość.
Tak więc, znajdujemy ogromnego Jamesa Nortona (Małe kobietki, Wojna i pokój)Godna uznania gra aktorska i reżyserska jego syna, Daniela Lamonta, oraz anegdotyczny akompaniament Eileen O'Higgins (Shona), który pomaga ukierunkować empatię widzów na zbliżające się i wytworzyć współczucie dla nieuniknionego, co obciąża proste momenty i przepełnia w kilku charakterystycznych emocjonalnych momentach (ostatnie życzenia, ostatnie chwile), które są dobrze dobrane i mądrze nie przesadzone.
Były pracownik bankowości inwestycyjnej i bratanek Luchino Viscontiego, Uberto Pasolini jest wielokrotnie nagradzanym reżyserem, scenarzystą i producentem, który reżyseruje i pisze to docenione przez krytyków dzieło społeczne (jego trzeci film jako reżysera). Film bliski dokumentowi, bezpośredni, dobrze radzący sobie z emocjami bez popadania w sentymentalizm, którego aktorzy i momenty są doskonale dobrane, tworząc film zapadający w pamięć.
