Raport Sauvé: francuski episkopat uznaje instytucjonalną odpowiedzialność KościołaPo szoku wywołanym rewelacjami CIASE (Independent Commission on Sexual Abuse in the Church) o niebotycznej liczbie nadużyć seksualnych (ponad 300 tys.) wobec nieletnich w Kościele od 1950 r., prawie dwa miesiące później powoli pojawia się krytyka.
Wszystko zaczęło się na początku tygodnia. Ośmiu wybitnych członków Katolickiej Akademii Francji, utworzonej w 2009 r. w celu zapewnienia lepszej widoczności "produkcji intelektualnej związanej (...) z katolicyzmem", wysłało liczący około piętnastu stron list do bpa Érica de Moulins-Beauforta, przewodniczącego CEF, oraz do bpa Celestino Migliore, nuncjusza apostolskiego we Francji, bezpośredniego przedstawiciela papieża. Pod dokumentem podpisało się wiele osób z kierownictwa Akademii, w tym Hugues Portelli (prezydent), Jean-Dominique Durand i Yvonne Flour (wiceprezydenci) oraz Jean-Luc Chartier (sekretarz generalny).
Po pierwsze, dokument ujawnia wątpliwą ocenę liczby ofiar, ponieważ przeprowadzono dwa badania, które dały bardzo różne wyniki: najwyżej 27 000 ofiar według badaczy z EPHE (École Pratique des Hautes Etudes) ekstrapolujących dane z archiwów i ankiet oraz 330 000 według badaczy z INSERM na podstawie ankiety internetowej przeprowadzonej wśród 24 000 osób, w której 171 osób odpowiedziało, że były wykorzystywane, co daje bardzo wątpliwą ekstrapolację na 330 000.330 000 przez badaczy INSERM na podstawie ankiety internetowej przeprowadzonej wśród 24 000 osób, na którą 171 osób odpowiedziało, że były wykorzystywane, co w wyniku bardzo wątpliwej ekstrapolacji stało się 330 000, gdy rozszerzono to na krajową populację dorosłych. Ta liczba 330 000 była jedyną zachowaną, a badanie EPHE zostało odrzucone bez wyjaśnienia. Z tej ogromnej liczby CIASE był w stanie wysunąć wyjaśnienie oparte na "systemowym" charakterze zarazy, wpisanym w naturę i funkcjonowanie "instytucji" Kościoła.
Od tego czasu sformułowano najbardziej radykalne zalecenia, kwestionujące duchowy i sakramentalny charakter Kościoła katolickiego, przypisując mu obraz wewnętrznego zepsucia. Tak więc "zalecenia" wzywały do "rewizji" spowiedzi, rozgrzeszenia, katolickiej moralności seksualnej, "hierarchicznej konstytucji Kościoła", "skupienia władzy porządkowej i rządowej w rękach jednej osoby", a także do powołania się na cywilną i społeczną odpowiedzialność Kościoła ze względu na "systemowy" charakter tej plagi (nawet jeśli konsultacje z prawnikami w tej kwestii ich od tego odwiodły), do zniesienia tajemnicy spowiedzi itp.
Dissent rozerwał w ostatnich dniach Akademię Katolicką w następstwie tych krytycznych uwag, które kwestionują "słabości metodologiczne i niekiedy wątpliwe analizy" raportu CIASE. Mimo że dokument ten nie został przedstawiony jako oficjalne stanowisko Akademii, lecz jako osobista opinia niektórych jej członków, kilku członków Akademii zrezygnowało z członkostwa w tej instytucji. Sam Eric de Moulins-Beaufort, przewodniczący Konferencji Episkopatu Francji, oraz siostra Véronique Margron, przewodnicząca Konferencji Zakonników Francji (Corref). Ten nowy dokument dyskwalifikuje zajęte przez nich wcześniej publicznie stanowisko o bezwarunkowej akceptacji wniosków CIASE.
Inicjatywa protestujących akademików jest jednak tylko wierzchołkiem szerszego ruchu krytyki raportu Sauvégo. Fala, która dociera do najwyższych szczebli Kościoła. Niektóre media twierdzą, że gest ośmiu pracowników akademickich doprowadził do przełożenia sine die Watykan odwołał spotkanie papieża z członkami Komisji Sauvé, pierwotnie zaplanowane na 9 grudnia z powodu problemów z harmonogramem papieża - poinformowano.
Pośród tego pogmatwanego klimatu Kościół we Francji przyjął niedawno z przerażeniem rezygnację arcybiskupa Paryża Michela Aupetita na rzecz papieża, po celowym przecieku do prasy oskarżenia o nieprawidłowości w rządzeniu i o utrzymywanie intymnych stosunków z kobietą przed dziewięcioma laty. Arcybiskup Aupetit zaprzeczył zarzutom.
Papież Franciszek przyjął w czwartek 2 grudnia rezygnację arcybiskupa Michela Aupetita z pełnienia funkcji pasterskiej jako zwierzchnika archidiecezji paryskiej. Z kolei Administratorem Apostolskim Paryża Ojciec Święty mianował arcybiskupa Georgesa Pontiera, emerytowanego arcybiskupa Marsylii.
