Kongres Świeckich zorganizowany przez Konferencję Episkopatu Hiszpanii (CEE) w lutym ma "dwa kluczowe słowa: proces i synodalność. Innymi słowy, Kongres nie jest wydarzeniem czy jednotygodniowym wydarzeniem (Madryt, 14-16 lutego 2020 r.), ale procesem synodalnym, drogą, którą rozpoczęliśmy kilka miesięcy temu na etapie przedkongresowym, słuchając świeckich w diecezjach, ruchach i stowarzyszeniach". Prelegentem jest Luis Manuel Romero Sánchez, dyrektor Komisji Episkopatu ds. Apostolstwa Świeckich (CEAS) i koordynator Kongresu Świeckich 2020.
"Punktem wyjścia jest pomoc ludziom w ponownym odkryciu, że wszyscy ochrzczeni, także świeccy, są powołani do bycia uczniami misyjnymi, w odkryciu znaczenia przeżywania swojego zobowiązania chrzcielnego w Kościele i w świecie."Luis Manuel Romero dodaje, a jego sukces to. "aby istniała ciągłość, postkongresowa, która będzie oznaczała powrót do diecezji z pragnieniem ożywienia i energetyzowania świeckich".
Luis Manuel Romero wie wszystko o nadchodzącym kongresie, a my zadaliśmy mu kilka pytań.
Geneza Kongresu
-Jaka była geneza Kongresu Laikatu 2020 i jakie są, w skrócie, cele jego obchodów na najbliższe miesiące i lata?
Inicjatywa przygotowania i organizacji Kongresu Świeckich jest propozycją Konferencji Episkopatu Hiszpanii, powierzoną Komisji Episkopatu ds. Apostolstwa Świeckich, a zrodziła się w wyniku zebrania plenarnego z kwietnia 2018 r., na którym przedstawiono referat na temat świeckich. Następnie Zgromadzenie zdecydowało, że stosowne będzie zorganizowanie kongresu dla świeckich, aby zdynamizować i promować apostolat świeckich w naszych diecezjach. A zrobiono to tak, by zbiegło się to z kongresem, który miał się odbyć na zakończenie planu duszpasterskiego EWG (2016-2020): Kościół w misji w służbie naszego narodu.
Kongres Świeckich, zgodnie z nauczaniem papieża Franciszka, który prosi nas, w tej zmianie epoki, o nowego ducha ewangelizacyjnego, polegającego na misyjnym nawróceniu pastoralnym, ma za cel ogólny: promowanie pastoralnego i misyjnego nawrócenia świeckich w Ludzie Bożym, jako znaku i narzędzia głoszenia Ewangelii nadziei i radości, towarzyszenie mężczyznom i kobietom w ich tęsknotach i potrzebach, w ich drodze ku pełniejszemu życiu.
Temat Kongresu, Lud Boży w drodzeCelem jest wzmocnienie roli świeckich w Kościele będącym Ludem Bożym, synodalnym, którego podstawowym powołaniem jest ewangelizacja, misja w świecie, w środowiskach.
Inne cele szczegółowe to: a) uświadomienie sobie powołania chrzcielnego świeckich do misji; b) promowanie miłości politycznej; c) przekazywanie, poprzez rozeznanie, wizji nadziei w obliczu wyzwań naszego społeczeństwa; d) wspieranie komunii i e) uwidocznienie rzeczywistości świeckich.
Grupa docelowa i cele
-Kto jest zaangażowany, do kogo jest adresowany w sposób szczególny i od kogo oczekuje się intensywniejszego uczestnictwa? Wszyscy wierni chrześcijańscy?
Głównymi odbiorcami procesu w ogóle, a Kongresu w szczególności, są: niezrzeszeni świeccy z parafii, którzy stanowią zdecydowaną większość. Mamy tu na myśli wiernych świeckich, którzy angażują się w różne obszary parafialne i diecezjalne: rodzinę, młodzież, osoby starsze, szkolnictwo, uniwersytet, katechezę, Caritas, bractwa i konfraternie. Także świeckich współpracowników, członków ruchów i stowarzyszeń, obecnych w naszych diecezjach i na szczeblu krajowym; i po trzecie, tych ochrzczonych, którzy nie zostali jeszcze włączeni w życie i dynamikę duszpasterską naszych parafii oraz ruchów i stowarzyszeń. Proces ten może pomóc w powstaniu nowych grup refleksji dla osób świeckich, które w niczym nie uczestniczą lub są bardziej oddalone od Kościoła.
-To wydaje się być dane priorytetowe traktowanie procesów formacyjnych w pięciu aspektach (bycie chrześcijaninem w sercu świata, żywotność charyzmatyczna, czym jest MAG+S, formacja pięciopunktowa, spotkanie małżeńskie).
Kongres będzie się obracał wokół czterech itinerariów: pierwsze głoszenie, towarzyszenie, procesy formacyjne i obecność w życiu publicznym. A w tle pojawiają się dwa przekrojowe zagadnienia: rozeznanie i synodalność. Wybraliśmy te tematy, ponieważ uważamy, że są to podstawowe aspekty, które papież Franciszek podkreśla w swoim Magisterium dla Kościoła w ogóle, a w sposób szczególny dla świeckich, którzy stanowią zdecydowaną większość Ludu Bożego.
I jeśli miałbym podkreślić niektóre z tych kwestii, to zwróciłbym uwagę na tematy przekrojowe. Kongres musi pomóc nam usytuować się jako Kościół w Hiszpanii w kategoriach rozeznania, wzajemnego słuchania i wsłuchiwania się w Ducha Świętego, aby przewidzieć nowe drogi ewangelizacyjne.
"Kongres będzie się obracał wokół czterech itinerariów: pierwszej proklamacji, towarzyszenia, procesów formacyjnych i obecności w życiu publicznym. A w tle pojawiają się dwa zagadnienia przekrojowe: rozeznanie i synodalność".
Luis Manuel RomeroKoordynator Kongresu Świeckich 2020
Ponadto synodalność musi być odnowionym obliczem naszego Kościoła, który pragnie mieć obraz wielopłaszczyznowy. Jest rzeczą konieczną, aby w tym czasie pielęgnować komunię między pasterzami, życiem zakonnym i świeckimi, unikając tendencji do klerykalizmu, czując, że wszyscy jesteśmy wspólnie odpowiedzialni za misję ewangelizacyjną.
-Czy można zaproponować wsparcie w postaci jakichś dokumentów papieża Franciszka i/lub poprzednich papieży, które mogłyby służyć jako lektura i szkolenie dla wszystkich, którzy chcą uczestniczyć w Kongresie lub być bardziej świadomi?
Kongres w zakresie refleksji, którą się kieruje, ma swoje korzenie w Magisterium, które pojawia się w Soborze Watykańskim II, a w sposób szczególny w Konstytucji dogmatycznej. Lumen gentium.
Następnie znajdujemy dwa ważne teksty Magisterium powszechnego i partykularnego Kościoła w Hiszpanii, które odnoszą się do laikatu jako tematu szczegółowego: adhortacja apostolska Christifideles laici (Jan Paweł II, rok 1988) oraz dokument Chrześcijanie świeccy, Kościół w świecie (EWG, 1991).
A w chwili obecnej z duszpasterskiego punktu widzenia inspiruje nas magisterium papieża Franciszka, zwłaszcza jego programowa adhortacja apostolska: Evangelii gaudium (rok 2013).
Powołanie i towarzyszenie misyjne
-Jeden z członków Komitetu Wykonawczego, Isaac Martin, podkreślił procesualny charakter tego kongresu i to, co nazywa się czterema itinerariami w powołaniu i misji świeckich. Czy możesz to wyjaśnić?
Są dwa słowa kluczowe dla zrozumienia tej inicjatywy Kongresu Laikatu: proces i ciągłość. Innymi słowy, Kongres nie jest wydarzeniem czy jednotygodniową imprezą, ale procesem synodalnym, drogą, którą rozpoczęliśmy kilka miesięcy temu na etapie przedkongresowym, słuchając świeckich w diecezjach, ruchach i stowarzyszeniach.
Lutowy weekend będzie czasem komunii, dialogu i pogłębienia tego, co zostało wcześniej przemyślane. A sukcesem Kongresu jest to, że będzie ciągłość, postkongresowa, która będzie oznaczała powrót do diecezji z pragnieniem ożywienia i energetyzowania świeckich. W całym tym procesie cztery itineraria, o których wspomniałem wcześniej (pierwsze głoszenie, towarzyszenie, procesy formacyjne i obecność w życiu publicznym) służą nam jako przewodniki i będą wyznaczać drogę na przyszłość w naszym Kościele.
-Wydaje się, że jednym z kolejnych tematów, które zostaną poruszone, będzie również towarzyszenie w różnych sytuacjach życiowych, temat, który był poruszany na Synodzie o młodzieży.Czy tak jest?
Sprawa towarzyszenia jest w tym czasie w naszym Kościele kluczowa, bo za wyraźnym głoszeniem wiary w Jezusa Chrystusa musi iść ciągłość. Myślę, że błędem w naszym duszpasterstwie, przynajmniej w ostatnich latach, było zapomnienie o kwestii towarzyszenia i dlatego wielu młodych ludzi, zwłaszcza, odeszło z Kościoła.
Wielu świeckich prosi, by czuć się towarzyszami duszpasterzy i swoich wspólnot chrześcijańskich, zwłaszcza gdy decydują się na realizację chrześcijańskiego zaangażowania w świecie, w środowiskach, na peryferiach.
"Kongres ma za punkt wyjścia pomoc w ponownym odkryciu, że wszyscy ochrzczeni, a więc także świeccy, są powołani do bycia uczniami misyjnymi".
Luis Manuel RomeroKoordynator Kongresu Świeckich 2020
W Kongresie Świeckich nie możemy zapomnieć o tej kwestii towarzyszenia, ponieważ naśladując przykład Jezusa z uczniami i z innymi ludźmi, Kościół musi dziś bardziej niż kiedykolwiek faworyzować kulturę spotkania w przeciwieństwie do kultury odrzucenia. Potrzeba/zadanie towarzyszenia, w każdej konkretnej rzeczywistości, bardzo dobrze oddaje poczucie duszpasterskie tego czasu, ponieważ wprowadza w czyn misję współczucia, którą otrzymał każdy wierzący, aby uobecnić Pana i Jego Królestwo, poprzez relację charakteryzującą się gościnnością, pedagogiką i mistagogią.
-Czy kongres planuje w jakikolwiek sposób dotknąć powołania uczniów-misjonarzy i ewangelizacji?
Kongres ma za punkt wyjścia pomoc w ponownym odkryciu, że wszyscy ochrzczeni, a więc także świeccy, są powołani do bycia uczniami-misjonarzami, odkrycie znaczenia życia zobowiązaniem chrzcielnym w Kościele i w świecie.
Aspekt ewangelizacji, świadectwa pośród świata, będzie bardzo obecny w czwartej itinerarium, która dotyczy obecności w życiu publicznym. Nie możemy zapominać, że to właśnie do świeckich, na swój szczególny i wyjątkowy sposób, choć nie tylko, należy dawanie świadectwa wiary w środowiskach, w sercu świata.
-Czy są jeszcze jakieś inne tematy, które Waszym zdaniem byłyby interesujące dla kolejnego Kongresu Świeckich?
Chciałbym podkreślić, że ten Kongres Świeckich jest procesem synodalnym, który ma na celu, w klimacie rozeznania i słuchania, pomóc nam stawać się coraz bardziej Ludem Bożym idącym naprzód, w którym czujemy się w komunii, współodpowiedzialni za misję ewangelizacyjną, którą Pan nam powierzył.
Zachęcam nas wszystkich do podejścia do tego Kongresu z postawą radości i nadziei, z ufnością w Ducha Świętego, który prowadzi Kościół.
Jestem przekonany, że świeccy nie są przeszłością, ani przyszłością naszego Kościoła, ale teraźniejszością.
