Palazzo della Cancelleria, klejnot włoskiego renesansuFranciszek do włoskich katechetów: "Odnówcie ducha głoszenia".Jesień unosi się w powietrzu, a cannoli, zeppole i kanapki z kiełbasą i papryką obfitują na Mulberry Street - i na każdym innym placu w nowojorskiej dzielnicy Little Italy. To musi oznaczać, że rozpoczęła się "La Festa di San Gennaro".
Gennaro, jak nazywamy je w języku angielskim, obchodzone jest od 14 do 24 września. Jest to najstarsze święto Nowy Jork i bez wątpienia najbardziej znanym. Nic tak nie kojarzy się z wrześniem w Nowym Jorku jak święto św. Większość ludzi, którzy dorastali na obszarze trójstanowym, a nawet poza nim, pamięta, jak chodzili na to święto. Ale kim był św. Gennaro i jak stał się patronem Małych Włoch?
Włochy zostały "zjednoczone" w 1861 roku, ale polityczny brak jedności pozostał w umysłach i podświadomości wielu Włochów, którzy wyemigrowali do Ameryki. Przywieźli oni ze sobą podobne podejrzenia wobec Włochów, którzy nie byli ich rodakami. Duży napływ Włochów, którzy przybyli pod koniec XIX wieku, pochodził z południa. Mieszkańcy południowych Włoch byli wyspiarscy i odizolowani, a Włosi chcieli zachować to w swoim nowym kraju. "We Włoszech ten duch spójności wioski był znany jako campanilismo: lojalność wobec tych, którzy mieszkają w obrębie dźwięku dzwonów kościelnych w wiosce" - czytamy na stronie Biblioteka Kongresu (LOC).
Widoczne różnice między regionami, takie jak dialekty, jedzenie i święci patroni, wyjaśniałyby, dlaczego Włosi z tych samych lub pobliskich miast we Włoszech zdecydowali się mieszkać blisko siebie. Jak wszyscy nowi imigranci, Włosi chcieli zachować swój język, lokalne tradycje i zwyczaje. Pomagało to utrzymać jedność narodu. Święto było tradycją, która przyciągnęła zainteresowanie osób z zewnątrz. Jest to dzień, w którym obchodzony jest święty danej wioski, a mieszkańcy podążają za obrazem lub posągiem swojego ukochanego świętego. Włosi cenili swoich świętych tak samo jak jedzenie, nic więc dziwnego, że Neapolitańczycy sprowadzili świętego Gennaro do "L'America".
Do początku lat dwudziestych XX wieku ponad 4 miliony Włochów wyemigrowało do Stanów Zjednoczonych Ameryki, a Biblioteka Kongresu podaje, że "stanowili oni ponad 10 % urodzonej za granicą populacji kraju". Szacuje się, że 391 000 Włochów osiedliło się w regionie Nowego Jorku, na Brooklynie, Bronksie i po drugiej stronie rzeki, w New Jersey. Jednak największa koncentracja zamieszkiwała dolny Manhattan, gdzie wielu z nich żyło w najbardziej przerażających warunkach.
Małe Włochy stały się enklawą południowych Włoch. Mulberry Street, gdzie ostatecznie odbędzie się "La Festa Di San Gennaro", była jak migawka neapolitańskiej wioski.
Pierwsza fiesta odbyła się w 1926 roku i jest obchodzona od ponad 97 lat. Przez miejscowych znana jest jako "święto wszystkich świąt". Celebruje wiarę i kulturę, a jedzenia jest zawsze pod dostatkiem. Wszystko zaczęło się, gdy włoscy mieszkańcy chcieli oddać hołd San Gennaro (Świętemu Gennaro).
Święty Gennaro, włoski męczennik
Święty Gennaro urodził się w Benevento w Kampanii około 272 roku. Jest patronem Neapolu (Włochy). Jego święto obchodzone jest co roku 19 września, w rocznicę jego męczeńskiej śmierci. Kiedy był biskupem Benewentu, był to czas szalejących prześladowań chrześcijan i to właśnie w tym czasie przypieczętował swój los: kiedy zademonstrował swoją wiarę w Chrystusa i pokazał, że nie boi się Cesarstwa Rzymskiego. Podobnie jak wielu naszych katolickich świętych męczenników, był odważny i niezrażony mocami tego świata; skupiał swój wzrok na Bogu, a nie na tych, którzy uważali się za bogów.
Cesarz Dioklecjan prowadził ludobójstwo chrześcijan w tym okresie, a wielu z nich zostało uwięzionych i zabitych. Biskup Gennaro "podpisał swój wyrok śmierci", gdy odwiedził dwóch diakonów i świeckiego w więzieniu. Poszedł modlić się za nich pomimo nieuniknionych konsekwencji.
Został aresztowany, torturowany i ostatecznie ścięty. Uważa się jednak, że ścięcie zostało zarządzone dopiero po tym, jak św. Gennaro zdołał "uspokoić bestie, które początkowo miały go zabić". Wierny zebrał próbki jego krwi i przechowywał je w specjalnym miejscu. Trzy razy w roku w Duomo di Napoli wystawiane są fiolki z zaschniętą krwią św. Gennaro, a wierni czekają na jej skroplenie, znane jako "Cud św. Gennaro".
Neapolitańczycy z Włoch i wielu innych, którzy opuścili swoje małe południowe wioski ponad sto lat temu z niewielkimi pieniędzmi lub wykształceniem, modlili się do św. Gennaro, aby chronił ich przed pożarami, trzęsieniami ziemi, plagami i wszystkim innym, czego potrzebowali. Ich potomkowie nadal modlą się do niego i świętują go każdego roku.
Omnes spacerował po festiwalu San Gennaro 19 września i rozmawiał z niektórymi mieszkańcami i właścicielami firm.
Nicky Criscitelli urodził się i wychował na Mulberry Street i jest właścicielem "Da Nico". Jego prababcia i dziadek byli zaangażowani w Fiestę od lat 40. ubiegłego wieku. Mój dziadek jako pierwszy robił mini-pizze, a prababcia sprzedawała orzeszki ziemne, nugat i ciastka. Pochodziła z Neapolu. Zapytałem go, czy ludzie nadal myślą o świętym Gennaro i czy mniej chodzi o niego, a bardziej o jedzenie i uroczystości. Odpowiedział: "Wszystko kręci się wokół świętego Gennaro... wszystko kręci się wokół świętego Gennaro, o to chodzi w całym festiwalu!
