Ewangelizacja Ameryki: Podziękowanie, prośba o przebaczenie i pomoc na przyszłośćNowa dykasteria łączy dotychczasową Kongregację Ewangelizacji Narodów i Papieską Radę ds. Krzewienia Nowej Ewangelizacji. Jest to nowy kierunek rozwoju, po reformie przeprowadzonej przez Pawła VI i interwencji Jana Pawła II. Słynna instytucja znana jako Propaganda Fide odegrała ważną rolę w historii Kościoła na przestrzeni wieków.
Trochę historii
To właśnie 6 stycznia 1622 r. papież Grzegorz XV powołał do życia tę Kongregację jako organ koordynujący Stolicy Apostolskiej wszystkie inicjatywy, które były realizowane na różnych kontynentach w celu głoszenia Ewangelii i organizowania obecności Kościoła poprzez nowe misje i diecezje, które następnie przybrały formę prefektur i wikariatów apostolskich. Papież przypisał jej dwojaki cel. Z jednej strony wspieranie zjednoczenia chrześcijan, a z drugiej szerzenie wiary wśród niechrześcijan. Szczególnie w tych krajach i kontynentach, które poprzez eksplorację i odkrycia zetknęły się z Europą i Kościołem katolickim.
Propaganda Fide od samego początku realizuje zadanie wspierania działalności misyjnej na całym świecie. Jej założenie było ważnym momentem dla Kościoła, który głębiej uświadomił sobie swoje niezbywalne powołanie do głoszenia Chrystusa, Zbawiciela świata. Musiała zatem kierować, pobudzać i organizować wszystkie siły, jakimi dysponowała, aby ta zbawcza proklamacja dotarła do wszystkich ludów.
Od tego czasu do dziś z pięknego pałacu przy Schodach Hiszpańskich, zaprojektowanego przez Borrominiego, koordynowana jest działalność misjonarzy. Potężna sieć działająca w każdym zakątku globu zapewnia stały dopływ informacji do Watykanu.
Otwarte drzwi do świata
Związany z nim papież Urban VIII założył w 1627 roku Collegio Urbano de Propaganda Fide. Celem było kształcenie duchowieństwa świeckiego na potrzeby misji. Posiadał również Polyglot Press, do drukowania dokumentów i tekstów w różnych językach ludu.
Propaganda Fide posiada jurysdykcję kanoniczną nad wszystkimi terytoriami, na których struktury kościelne są jeszcze na poziomie nie pozwalającym na utworzenie diecezji. Albo gdy jakieś terytorium jest podzielone na wikariaty apostolskie, prefektury apostolskie lub misje sui iuris. Ponadto są też kraje, w których obecność chrześcijańska jest nowsza i mniej zakorzeniona. Na przykład praktycznie cała Azja, z wyjątkiem Filipin; Afryka, z wyjątkiem Egiptu i Tunezji; oraz Oceania, z wyjątkiem Australii. Alaska, Indie Zachodnie, a nawet część Bośni i Hercegowiny, Macedonii, Kosowa, Czarnogóry i Albanii są również uzależnione od wiary chrześcijańskiej. Propaganda Fide.
Propaganda Fide w danych
Według najnowszych statystyk, pod Kongregacją Ewangelizacji Narodów pozostaje 1117 okręgów kościelnych. Najwięcej jest ich w Afryce (517) i Azji (483), a następnie Ameryka (71) i Oceanii (46). Okręgi kościelne to archidiecezje, diecezje, wikariaty apostolskie, prefektury apostolskie i misje na obszarze jurysdykcji.
Z siedziby Propaganda Fide Jest zależny od praktyk mianowania biskupów i ponad sześćdziesięciu Konferencji Episkopatu. Jest obdarzony własnym budżetem, posiada bardzo ważne patrymonium nieruchomości, które pozwala mu utrzymywać uniwersytety, działalność humanitarną i placówki zdrowotne w różnych częściach świata. Kardynał, który jej przewodniczy, zawsze był nazywany Czerwony Ziemniak.
Teraźniejszość Propaganda Fide
Przechodząc do czasów współczesnych, Konstytucja Apostolska Praedicate Evangelium oznacza ważny kamień milowy w pontyfikacie papieża Franciszka. Jest to realizacja procesu reformy, która ma potwierdzić, że najważniejszym zadaniem Kościoła jest ewangelizacja. Wymiar misyjny staje się ważnym elementem struktur służbowych Kurii Rzymskiej. Struktury, które nawet jeśli zmienią swoją nazwę, swój częściowo operacyjny profil i szczątkowe kompetencje, muszą siłą rzeczy stać się bardziej misyjne.
Spośród wszystkich Kongregacji, które stały się obecnie Dykasteriami lub nawet Instytucjami Kurialnymi, nieprzypadkowo na pierwszym miejscu znajduje się Dykasteria ds. Ewangelizacji. Dokładnie wyznacza perspektywę, z jaką ta reforma jest przeprowadzana.
Misja ewangelizacyjna Kościoła w ostatnich wiekach jest nierozerwalnie związana z działalnością Kongregacji Rozkrzewiania Wiary; 400 lat po jej założeniu pozostaje ona punktem odniesienia dla całego papieskiego systemu misyjnego.
Papieskie Stowarzyszenia Misyjne
Zakres działania Papieskich Stowarzyszeń Misyjnych, mimo że powstały w różnych narodach w różnych kontekstach historycznych i geograficznych, ma na celu wspieranie odpowiedzialności misyjnej wraz z wymiarem charytatywnym, aby rozszerzyć poczucie misji na cały Kościół.
Sobór Watykański II nauczał, że główne inicjatywy, dzięki którym głosiciele Ewangelii, wychodząc na świat, realizują zadanie głoszenia Ewangelii i zakładania Kościoła pośród ludów nieewangelizowanych, nazywane są misjami.
W nowych Konstytucjach Sekcja ds. Pierwszej Ewangelizacji i Nowych Kościołów Partykularnych odpowiada na to, dodając potrzebę promowania współpracy i wymiany doświadczeń między nowymi Kościołami Partykularnymi oraz wspierania powołań misyjnych.
Prezydencja papieża
Kolejnym fundamentalnym aspektem nowej Konstytucji jest to, że. Dykasteria ds. Ewangelizacji jest jedynym, któremu przewodniczy bezpośrednio papież rzymski.
Historyczne tytuły przypisywane papieżowi to: Wikariusz Chrystusa, Następca Księcia Apostołów, Najwyższy Papież Kościoła powszechnego, Prymas Włoch, Arcybiskup Metropolita Prowincji Rzymskiej, Suweren Państwa Watykańskiego, Sługa Sług Bożych. W Konstytucji nie jest wyraźnie powiedziane, że papież przyjmuje również tytuł prefekta, ale można to wywnioskować w odniesieniu do innych dykasterii. Bycie na ich czele podkreśla centralność Dykasterii ds. Ewangelizacji. Jednocześnie stawia przed papieżem zadanie, które nigdy wcześniej nie należało do jego obowiązków.
Dykasterii ds. Ewangelizacji, czytamy w numerach 53 i 54 z. Praedicate Evangeliumsłuży dziełu ewangelizacji, aby Chrystus, światłość pogan, był znany i świadczony słowem i czynem oraz aby budowało się Jego Mistyczne Ciało, którym jest Kościół". Dykasteria jest kompetentna w zakresie "podstawowych zagadnień ewangelizacji w świecie oraz ustanawiania, towarzyszenia i wspierania nowych Kościołów partykularnych, bez uszczerbku dla kompetencji Dykasterii dla Kościołów Wschodnich".
Kongregacja wznosi i dzieli okręgi misyjne na swoich terytoriach stosownie do potrzeb; przewodniczy rządowi misji; bada pytania i sprawozdania nadsyłane przez Ordynariuszy, Nuncjuszy i Konferencje Episkopatu; nadzoruje życie chrześcijańskie wiernych, dyscyplinę duchowieństwa, stowarzyszenia charytatywne i Akcję Katolicką; nadzoruje kierownictwo szkół i seminariów katolickich.
Obecnym prefektem Kongregacji, mianowanym 8 grudnia 2019 r. przez papieża Franciszka, jest pochodzący z Filipin kardynał Luis Antonio Tagle.
