W wieku 84 lat zmarła w Barcelonie Núria Gispert, która urodziła się w tym samym roku, w którym wybuchła wojna i od zawsze mieszkała w Barcelonie, w dzielnicy Sant Andreu de Palomar. Przez całe życie ta okolica była świadkiem jej pracy jako nauczycielki i jej pracy promującej wszelkie rodzaje pracy społecznej, a także jej obecności w polityce.
W latach 1998-2004 był przewodniczącym Caritas diecezjalnej w Barcelonie, a w 2004 roku - Caritas hiszpańskiej.
Okazała się we wszystkim wzorową, a w sprawach ludzkich i chrześcijańskich zawsze konsekwentną katoliczką, była członkiem różnych partii lewicowych.
Núria Gispert była radną w Radzie Miasta Barcelony, gdzie zawsze pamiętała o swojej aktywności społecznej, która była częścią jej ludzkiego i chrześcijańskiego zaangażowania. Pewnego roku, podczas Fiestas de la Merced, wygłosiła mowę inauguracyjną i ostro wystąpiła przeciwko niesprawiedliwym nierównościom społecznym.
Pomagał także różnym innym inicjatywom społecznym, a nawet po przejściu na emeryturę kontynuował swoją aktywną i stymulującą obecność w pracach międzyreligijnego centrum Braval, w orbicie kościoła Montalegre powierzonej prałaturze Opus Dei oraz w innych działaniach społecznych, takich jak Trinitat Jove czy Fundacja Pere Tarrés.
Núria Gispert otrzymała Gran Creu de Sant Jordi, od Generalitat de Catalunya oraz Złoty Medal Miasta.
