Pomimo niewielkich rozmiarów (mniej niż 300 metrów kwadratowych łącznie z kościołem) ma długą historię i stał się instytucją sięgającą początków chrześcijaństwa, w szczególności za czasów Karola Wielkiego.
"Instytucja stała się siedzibą tajnej organizacji, która chroniła i ukrywała Żydów i innych prześladowanych ludzi podczas okupacji hitlerowskiej, jak wspomina film "The Scarlet and The Black" z 1983 roku z Gregorym Peckiem", wyjaśnia Omnes, ksiądz i historyk Johannes Grohe, wicedyrektor Instytutu Goerres i członek "Arciconfraternita na stronie Campo Santo Teutonico".
"Irlandzki ksiądz Hugh O'Flaherty (1889-1963) ze Służby Dyplomatycznej Stolicy Apostolskiej, który miał swoją rezydencję w strukturach cmentarza, pozwolił na uratowanie około 6 500 prześladowanych ludzi i Żydów, dając im schronienie w Watykanie i jego rezydencjach, podobnie jak 12 000, które Pius XII ukrył w Castel Gandolfo", wyjaśnia.
Dzięki tak zwanej "linii ucieczki", która miała wsparcie brytyjskiego ambasadora Francisa D'Arcy", kontynuuje Johannes Grohe. OsborneWłoska księżniczka Elvina Pallavicini, która schroniła się w dawnej rezydencji Santa Marta, oraz włoska księżniczka Elvina Pallavicini, która schroniła się w strukturach cmentarza, były w stanie uzyskać fałszywe dokumenty, które pozwoliły osobom zagrożonym życiem opuścić kraj, omijając w ten sposób kontrole gestapo. W międzyczasie nazistowski hierarcha i zbrodniarz wojenny Herbert Kappler nigdy nie zdołał złapać O'Flaherty'ego, chociaż 5 jego współpracowników zostało rozstrzelanych w Grobach Ardeatyńskich.
Pan Johannes Grohe, który jest również profesorem na Uniwersytecie im. Pontificia Università de la Santa Croce wspomina, że Hugh O'Flaherty był nazywany "Szkarłatnym Pimpernelem Watykanu" (stąd tytuł książki J.P. Gallaghera z 1967 r., która zainspirowała wspomniany film) i że aby pokazać ruchowi oporu, że zawsze tam jest, modlił się, spacerując po terenie przed Bazyliką św. Święte Oficjum.
"Camposanto dei Teutonici e dei Fiamminghi" w języku niemieckim: "Friedhof der Deutschen und der Flamen", a jego struktury znajdują się w miejscu rzymskiego cyrku, w którym apostoł Piotr został zamęczony, dziś między Aulą Pawła VI - gdzie odbywają się audiencje - a Bazyliką Świętego Piotra.
Gdy Circum Neronianum Po tym, jak nekropolia popadła w ruinę, wielu chrześcijan chciało zostać pochowanych w pobliżu grobu świętego apostoła.
Cmentarz krzyżacki jest po raz pierwszy wspomniany w dokumentach w 799 roku i wydaje się, że został założony przez samego Karola Wielkiego lub związany z jego postacią dzięki założeniu "Schola Francorum", z pewnością najstarszej germańskiej instytucji w Rzymie, która dołączyła do innych nordyckich instytucji: Longobardów, Fryzów i Sasów, z których ta ostatnia ma obecny kościół "Santo Spirito in Sassia".
W rzeczywistości, w okresie koronacji Karola Wielkiego, cesarza Świętego Cesarstwa Rzymskiego Niemiec, pielgrzymi przybywali do Rzymu ze wszystkich zakątków imperium i konieczne było udzielenie im gościny oraz posiadanie cmentarza, aby zapewnić godny pochówek tym, którzy zmarli w Wiecznym Mieście.
Tak więc już w XIII wieku wczesnośredniowieczna Schola Francorum, prowadzona przez duchowieństwo, obejmowała dwa kościoły, hospicjum dla pielgrzymów i ubogich, a także cmentarz. Jeden z tych kościołów, sąsiedni "Santa Maria della Pietà", zarządza cmentarzem i do dziś zasady pochówku wymagają, aby językiem ojczystym był niemiecki i miejsce zamieszkania w Rzymie.
Odrestaurowany w 1454 r. niemieccy członkowie Kurii Rzymskiej przekazali fundusze na całkowitą odbudowę, w tym kościoła. W 1597 r. utworzono "Arciconfraternità di Nostra Signora" z siedzibą obok cmentarza krzyżackiego.
Za namową rektora Antona de Waala od 1876 r. zbudowano rezydencję dla księży studiujących historię i archeologię sakralną, a niektórzy z nich brali udział w wykopaliskach w Rzymie. W 1888 r. dodano Rzymski Instytut Towarzystwa Goerres.
Johannes Grohe wyjaśnia: "Instytut i rezydencja, obecnie "Papieskie Kolegium", posiadają bibliotekę z ponad 50.000 książek, która zawiera również "Bibliotekę Ratzingera/Benedetta XVI, z jego dziełami, w wydaniach w wielu językach, oraz na temat jego teologii".
Ponadto "kardynał Ratzinger, który był członkiem Arcybractwa i Stowarzyszenia Goerres, mieszkał w Collegio przez pewien czas, zanim przeniósł się na Piazza Leonina i został wybrany na papieża, i miał zwyczaj odprawiania Mszy św. w każdy czwartek w kościele Campo Santo. W 2015 r. po raz ostatni odprawił Mszę św. w tym kościele ze swoim byłym studentem teologii, słynnym "Schülerkreis", byłym studentem teologii, Johannesem Grohe.
Konrad Bestle, a dyrektorem Instytutu Historycznego "Istituto Goerres al Campo Santo Teutonico" jest historyk i rektor "Pontificio Istituto di Archeologia Sacra", bp Stefan Heid.
