"Mądrość i niewinność", biografia ChestertonaEdiciones Encuentro uruchomiło promocję nowa książka Kardynał Raniero Cantalamessa, franciszkanin, który od 1980 r. jest również kaznodzieją Domu Papieskiego, stanowisko, które od 1753 r. może sprawować tylko brat z Zakonu Braci Mniejszych Kapucynów, który jest odpowiedzialny za głoszenie kazań w dni wyznaczone dla papieża i Kurii Rzymskiej.
Wiara, nadzieja i miłość
W tej książce Cantalamessa zagłębia się w trzy cnoty teologiczne: wiarę, nadzieję i miłość, podkreślając jednocześnie, że "najważniejszą rzeczą w cnotach teologicznych nie jest ich poznanie, ale ich praktykowanie". Tekst jest napisany w sposób informacyjny, tak aby był dostępny dla każdego, nie tylko dla ekspertów.
Analiza cnót rozpoczyna się od Psalmu 24, "Bramy, podnieście nadproża", porównując wiarę, nadzieję i miłość do tych bram, które możemy otworzyć dla Chrystusa i które mają dwa klucze: jeden wewnątrz, w rękach człowieka, a drugi na zewnątrz, w rękach Boga.
Kaznodzieja Domu Papieskiego przechodzi następnie do analizy wiary, zagłębiając się w tematy o szczególnym znaczeniu, takie jak relacja między wiarą a rozumem, wiarą a nauką czy "noc wiary". Ważna część tej sekcji poświęcona jest wierze Maryi, która została poddana próbie aż po krzyż, "replika dramatu Abrahama, ale o wiele bardziej wymagająca! U Abrahama Bóg zatrzymuje się w ostatniej chwili, ale nie u Niej [...] Maryja uwierzyła wbrew wszelkiej nadziei" (s. 82).
Po drugie, kardynał Cantalamessa analizuje cnotę nadziei, słowo, które, co zaskakujące, "jest nieobecne w nauczaniu Jezusa. Ewangelie odnoszą się do wielu Jego wypowiedzi na temat wiary i miłości, ale żadnej na temat nadziei" (s. 89). Autor wyjaśnia powód tej nieobecności.
Wśród wielu innych interesujących tematów, w tym niektórych obrazów, które chrześcijaństwo wykorzystywało w przeszłości do nadziei, takich jak kotwica lub żagiel, Cantalamessa przypomina nam, że łaska Boża może sprawić, że każda sytuacja, nawet najbardziej rozpaczliwa, stanie się okazją do dobra. "Nadzieja potrzebuje ucisku, aby się wzmocnić. Potrzeba śmierci ludzkich powodów do nadziei, jeden po drugim, aby wyłonił się prawdziwy niezachwiany motyw, którym jest Bóg" (s. 126).
Wreszcie tekst prowadzi nas do miłości, jedynej wiecznej cnoty, ponieważ "wiara i nadzieja skończą się wraz z naszą śmiercią" (s. 107), podczas gdy miłość, miłość, pozostanie na zawsze. W tej sekcji analizowane są takie tematy, jak Trójca Święta, Wcielenie, obecne korzenie nihilizmu lub sposób, w jaki Jezus żył cnotami teologicznymi.
