Concilium Sinense: Stulecie historii i proroctw dla Kościoła katolickiego w ChinachW kontekście kongresu, który odbył się 21 maja 2024 r. na Papieskim Uniwersytecie Urbaniana i był poświęcony setnej rocznicy pierwszego soboru powszechnego w Rzymie. Kościół katolicki w Chinach W jednym z artykułów zbadano fazy przygotowawcze takiego wydarzenia przy użyciu Archiwum historyczne Propaganda Fide przechowywane od 1600 roku przez Dykasterię ds. Ewangelizacji.
Wykład ten został wygłoszony przez księdza i archiwistę Flavio Belluomini - odpowiedzialnego za Archiwum - i zaoferował unikalny wgląd w interakcję między misjonarzami katolickimi w Chinach a Stolicą Apostolską podczas przygotowań i obchodów pierwszego Synodu Generalnego w tym azjatyckim kraju.
Przygotowania
Według sprawozdawcy, przygotowania do Synodu w Szanghaju rozpoczęły się wraz z przybyciem monsignora Celso Costantiniego do Hongkongu 11 listopada 1922 roku. W swoim komunikacie do kardynała Van Rossuma, prefekta Świętej Kongregacji Propaganda Fide, Costantini powiedział: "Wkrótce prześlę dalsze wiadomości. W międzyczasie przeanalizuję powołanie Komisji ds. przygotowania Synodu i przedstawię Waszej Eminencji odpowiednią propozycję...".
W ten sposób rozpoczął się skrupulatny proces kompilowania protokołów z konferencji ordynariuszy siedmiu chińskich regionów kościelnych, zgodnie z prośbą Propagandy zawartą w jej własnej Instrukcji z 3 grudnia 1920 roku.
Dokumentacja zatytułowana "Pierwsze negocjacje w sprawie Synodu Generalnego" dokumentuje tę wstępną fazę, pokazując, w jaki sposób ogólne dyskusje zostały przekształcone w jasne i precyzyjne kanony, jak wyjaśnił w swoim raporcie szef Archiwum Historycznego Propaganda Fide. W praktyce Costantini i jego 23-osobowa Komisja Konsultorów, w tym siedmiu Chińczyków, intensywnie pracowali nad opracowaniem zarysu synodu podzielonego na pięć ksiąg, zgodnie ze strukturą Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1917 roku.
Obchody synodu w Szanghaju
Synod oficjalnie rozpoczął się 15 maja 1924 roku. Dokumentacja w Archiwum Historycznym zawiera szczegóły ogłoszeń poprzedzających zgromadzenie, w tym zwołanie i ustalenia organizacyjne, a także raport o uczestnikach: 46 biskupów, trzech prefektów apostolskich i 37 biskupów prowikariuszy.
Costantini poinformował, że Synod rozpoczął się w atmosferze nieufności, przede wszystkim z powodu postrzegania "Maximum Illud" Benedykta XVI (poświęconego pracy misjonarzy na całym świecie) jako wyrzutu wobec chińskiego episkopatu. Aby poradzić sobie z tymi trudnościami, Costantini pozwolił na dużą swobodę dyskusji i zorganizował usługę pisania na maszynie, aby szybko rozpowszechnić wszystkie proponowane poprawki.
Zatwierdzenie protokołu
Po zakończeniu Synodu, 14 czerwca 1924 r., Costantini napisał do prefekta Propaganda Fide: "Synod, pozbawiony części, które zostały umieszczone "ad abundantiam" w zarysie, pozostał w strukturze i treści, tak jak został przedstawiony, udając się znacznie poprawić. Omówiono go słowo w słowo. Cztery lata trwało badanie i zatwierdzanie Aktów, podczas których konsultowano się z licznymi ekspertami, zwłaszcza w celu rozstrzygnięcia kwestii chińskich terminów dla Kościoła katolickiego.
Ostatni etap zatwierdzania zakończył się 4 czerwca 1928 r., a 12 czerwca kongregacja plenarna zatwierdziła akty dekretem. Ten długi proces rewizji i zatwierdzenia pokazał znaczenie współpracy między lokalnymi misjonarzami a władzami rzymskimi.
Badania uzupełniające
Raport Belluominiego, zaprezentowany na Papieskim Uniwersytecie Urbaniana, podkreśla znaczenie dokumentacji zachowanej w Archiwum Historycznym Propaganda Fide dla zrozumienia dynamiki między Stolicą Apostolską a Kościołem w Chinach w pierwszym ćwierćwieczu XX wieku.
Archiwista zakończył swoje wystąpienie, sugerując, że dalsze badania mogą pogłębić lokalny i rzymski wkład w tworzenie aktów synodalnych, oferując pełniejsze zrozumienie tego historycznego wydarzenia. Był to prawdziwy moment dialogu i współpracy, pomimo początkowej nieufności i złożonych kwestii językowych i kulturowych.
