Oryginalny tekst tej prefacji został uzyskany z połączenia dwóch bardzo starożytnych prefacji: pierwsza znajduje się w Sakramentarzu Veronese i według niektórych autorów jest dziełem papieża Damazego (366-384), podczas gdy inni umieszczają jej pochodzenie w V wieku; drugi tekst znajduje się w starożytnym Sakramentarzu Gelazjańskim, a także w tradycji ambrozjańskiej.
Quia ipsum in Christo salútis nostræ mystérium
hódie ad lumen géntium revelásti,
et, cum in substántia nostræ mortalitátis appáruit,
nova nos immortalitátis eius glória reparásti.
Bo [dziś] w Chrystusie, światłości świata,
objawiłeś narodom tajemnicę zbawienia,
i w Tym, który pojawił się w naszym śmiertelnym ciele,
Odnowiłeś nas chwałą boskiej nieśmiertelności.
Przedmowa do Epifanii
Tekst jest bardzo dobrze skonstruowany, ponieważ istnieją dwie skoordynowane części. Pierwsza jest zawarta w pierwszych dwóch strofach tekstu i potwierdza, że w Chrystusie Ojciec objawił samą tajemnicę naszego odkupienia, aby narody mogły być przez Niego oświecone.
Jak widzieliśmy w Przedmowa świąteczna ITemat światła powraca również w tej Prefacji: jeśli tam było to światło, które oświeca umysł każdej jednostki, tutaj manifestacja Chrystusa nabiera uniwersalistycznego zabarwienia, ponieważ jest to światło, które oświeca wszystkie narody; w końcu samym sercem tego święta jest właśnie objawienie się Boga nie tylko narodowi wybranemu, ale wszystkim ludziom, reprezentowany przez Magowie ze Wschodu aby oddać cześć Królowi Żydów.
Treścią tego oświecenia jest objawienie tajemnicy zbawienia rodzaju ludzkiego w Jezusie Chrystusie. Jego osoba, Jego czyny, Jego słowa, całe Jego życie, ale przede wszystkim Jego śmierć i zmartwychwstanie są sposobem, w jaki Ojciec, w swoim zamyśle niewysłowionej miłości, postanowił przynieść nam zbawienie.
Teologia Wcielenia
Druga część Prefacji wyjaśnia, że jest to możliwe dzięki zadośćuczynieniu (reparasti) dokonanemu przez Wcielenie (apparuit). W tym miejscu powracamy do idei admirabile commercium, owej godnej podziwu wymiany, która leży u podstaw naszego zbawienia i którą widzieliśmy już w Przedmowa świąteczna IIISubstantia nostrae mortalitatis jest zbawiona przez immortalitatis eius gloria, co jest tu wyrażone przez piękny antytetyczny paralelizm w formie chiazmu: substantia nostrae mortalitatis jest zbawiona przez immortalitatis eius gloria.
W kilku słowach streszcza się cała teologia Wcielenia, zgodnie z którą "to, co nie jest przyjęte, nie jest zbawione, ale to, co jest zjednoczone z Bogiem, jest również odkupione" (św. Grzegorz z Nazjanzu, List 101).
Jest to wyrażone w bardzo plastyczny sposób poprzez użycie terminów istotajak gdyby wskazując na materialność śmiertelnej ludzkiej natury i chwałaW ten sposób związek między dwiema częściami Przedmowy staje się jasny: prawdziwą epifanią jest EncarnaciónOjciec bowiem, poprzez ciało Chrystusa, otwiera przed ludzkością możliwość zbawienia, rozdzierając ciemność, która spowijała ludzkie życie, światłem swego wiecznego blasku.
Papieski Uniwersytet Świętego Krzyża (Rzym)
