Bogactwo Mszału Rzymskiego: niedziele Wielkiego Postu (I)Wraz z Niedzielą Palmową Męki Pańskiej docieramy do końca naszej drogi. Znajdujemy się u wrót Wielkiego Tygodnia. Kościół upamiętnia procesją Niedzieli Palmowej wjazd Jezusa do Jerozolimy. Paradoksalnie, zostanie on okrzyknięty Królem i Mesjaszem tylko po to, by zostać skazanym na śmierć na krzyżu.
Jak powiedział Benedykt XVI celebrując ten dzień: "W procesji Niedzieli Palmowej dołączamy do tłumu uczniów, którzy z wielką radością towarzyszą Panu, gdy wjeżdża do Jerozolimy". "Ta radość na początku jest również wyrazem naszego "tak" dla Jezusa i gotowości pójścia z Nim, gdziekolwiek nas poprowadzi". Ponadto "chce być obrazem czegoś głębszego, obrazem tego, że razem z Jezusem rozpoczynamy pielgrzymkaWysoka droga do Boga żywego".
Po procesji z gałązkami i uroczystym wejściu do kościoła, Kolekta otwiera bezpośrednio celebrację eucharystyczną. Modlitwa ta, prosta w budowie, ale notorycznie długa, pozostała praktycznie niezmieniona przez wieki aż do dnia dzisiejszego. Mszał Pawła VI. Jego anonimowy redaktor mógł się inspirować niektórymi tekstami św. Augustyna, gdzie terminy takie jak np. exemplum, documéntum y humilitas są również powiązane.
Wszechmogący i wieczny Boże, który sprawiłeś, że nasz Zbawiciel wcielił się i zniósł krzyż, abyśmy mogli naśladować Jego przykład pokory, udziel nam łaskawie nauki o męce i udziału w chwalebnym zmartwychwstaniu. Omnípotens sempitérne Deus, qui humano géneri, ad imitándum humilitátis exémplum, Salvatórem Nostrum carnem súmere, et crucem subíre fecísti, concéde propítius,ut et patiéntiae ipsíus habére documéntaet resurrectiónis consórtia mereámur.
Wszechmocna miłość Ojca
Inwokacja Omnípotens sempitérne Deus, jako takie powtarza się w 14 kolektach niedzielnych. Natomiast odwołanie się do boskiej wszechmocy pojawi się w Mszale kilkaset razy, będąc jednym z najczęściej wymienianych atrybutów Boga. Choć należy ona w równym stopniu do trzech Osób Boskich, w Gloriaw Credo a w wielu przedmowach wszechmoc często odnosi się szczególnie do Ojca. Jako że. KatechizmBóg jest Ojciec wszechmocny. Jego ojcostwo i Jego moc wzajemnie się oświecają. Ukazuje, istotnie, swoją ojcowską wszechmoc przez sposób, w jaki troszczy się o nasze potrzeby; przez synowskie przysposobienie, którym nas obdarza; wreszcie przez swoje nieskończone miłosierdzie, albowiem okazuje swoją moc w najwyższym stopniu przez swobodne odpuszczanie grzechów" (n. 270).
Ojciec przebacza nasze grzechy, posyłając nam swojego Jednorodzonego Syna. Anamneza przypomina nam dwa wysokie punkty istnienia naszego Zbawiciela: przyjęcie naszego ciała (carnem súmere) i cierpieć na krzyżu (crucem subíre), Wcielenie i Mękę. Dwa momenty ściśle związane ze sobą i z naszym zbawieniem. Wyraźnie potwierdzamy w naszej modlitwie, że Chrystus dokonuje wszystkiego dla dobra rodzaju ludzkiego, a następnie uroczyście wyznamy to ponownie w Credodla nas ludzi i dla naszego zbawienia".
Przykład pokory ze strony Syna
Odkupienie jest obiektywne i uniwersalne, ale musi być przyjęte przez wszystkich. Drogą do tego jest naśladowanie Jezusa, który dobrowolnie przyjął upokorzenie aż do skrajności. Stąd tak ważne jest, abyśmy poznali naukę (documenta) Jego Męki, o co prosimy w modlitwie. Jak powiedział św. Tomasz z Akwinu: "Męka Chrystusa wystarcza za przewodnik i wzór dla całego naszego życia, bo kto chce prowadzić życie doskonałe, nie musi nic innego czynić, jak tylko gardzić tym, czym Chrystus gardził na krzyżu, i pragnąć tego, czego Chrystus pragnął. W krzyżu znajdujemy przykład wszystkich cnót". W ten sposób grzech pychy starego Adama zostaje uleczony w miłości, posłuszeństwie, cierpliwości i pokorze Chrystusa, nowego Adama. Kolekta Niedzieli Palmowej kończy się prośbą o nasz udział w chwalebnym zmartwychwstaniu (kon-sorzy oznacza cierpieć ten sam los, to samo przeznaczenie), szczytowy punkt całego roku liturgicznego. Paweł uczy, że przez chrzest umieramy z Chrystusem i zostajemy z Nim pogrzebani, aby wraz z Nim zmartwychwstać do nowego życia, właściwego tym, którzy umarli dla grzechu, a teraz żyją dla Boga (por. Rz 6, 3-11). I tak kończymy naszą wielkopostną wędrówkę, gotowi teraz do uczestnictwa w wielkanocnej celebracji tego nowego życia, które dał nam Chrystus, z Nim i w Nim.
Ksiądz z Peru. Liturgista.
