Adhortacja apostolska Droga Amazonia (2-II-2020) to list pełen uczuć i wyzwań. Od samego początku Franciszek deklaruje reflektor, który go oświetla i prowadzi: "Wszystko, co oferuje Kościół, musi być wcielone w sposób oryginalny w każdej części świata, aby Oblubienica Chrystusa mogła przybrać wiele twarzy, które lepiej ukażą niewyczerpane bogactwo łaski". (n. 6).
Zaimpregnowany uczuciem i wyzwaniami
Stamtąd wyznacza swoje cztery "marzenia" (równolegle do "diagnostyka synodu) dla Amazonii, które zostały opisane w poszczególnych rozdziałach.
1. Na stronie marzenie społecznePromocja praw najuboższych, ostatnich. Oburzenie", w obliczu wyzysku i zbrodni, należy zamienić nie na nienawiść, ale na przywrócenie "godności"; na promocję praw najuboższych, ostatnich. poczucie braterstwa i komunii która wypływa zwłaszcza z wiary w Chrystusa; w kulturze spotkania i dialogu społecznego zwłaszcza z najuboższymi; oraz w harmonii z ziemią i otaczającą przyrodą.
2) W. marzenie kulturalne to zachowanie piękna, które lśni w kulturach, a tym samym dialog międzykulturowy. Inkulturacja, czyli dzieło Ewangelii, to. zadanie edukacyjne, którego znaczenie jest zawsze "uprawiać bez wykorzeniania, uprawiać bez osłabiania tożsamości, promować bez wkraczania". (n. 28).
Uwaga, w tym celu poetów, które pomagają zachować i przekazać sobie wzajemnie wartości kultur. Zwraca się również uwagę na konkretne kwestie, które dialog międzykulturowy porusza w odniesieniu do rodzin, mediów i znaczenia "jakości życia".
3. Na stronie ekologiczne marzenie prowadzi do poszanowania i dbania o ziemię. Marzenie, które musi być oparte na "ekologii człowieka" i otwarciu na Boga, autora przyrody. Dlatego tylko kultura sprzyjająca kontemplacji piękna - które u tych ludów pochodzi z czasów starożytnych - może pomóc nam wsłuchać się w wołanie ziemi i jej stworzeń. To z kolei wymaga "ekologii społecznej", którą rządy muszą promować za pomocą regulacji i informacji.
Aby zielone marzenie stało się rzeczywistością - zauważa gazeta - potrzeba zdecydowanej edukacja "zielonych nawyków": "Nie będzie zdrowej i zrównoważonej ekologii, zdolnej do przekształcenia czegoś, jeśli ludzie się nie zmienią, jeśli nie zostaną pobudzeni do wyboru innego stylu życia, mniej żarłocznego, bardziej pogodnego, bardziej szanującego, mniej lękliwego, bardziej braterskiego". (n. 58).
W tym sensie nasza konsumpcyjna i indywidualistyczna kultura musi być również ewangelizowana, i to gruntownie.
4) Wreszcie, marzenie eklezjalneponieważ Kościół i przesłanie Ewangelii wcielają się we wszystkie kultury dla dobra wszystkich. Ważne jest, aby zrozumieć, że nie tylko jednostki, ale kultury jako takie są aktywnymi protagonistami ewangelizacji, jako pośrednicy wartości autentycznie ludzkich, otwartych na wiarę (por. n. 67).
Dlatego inkulturacja Ewangelii obejmuje uznać mądrość kultur, również z kultur prekolumbijskich. Wymaga szanować symbole które otwierają je na transcendencję, nie etykietując ich jako bałwochwalstwo, przesąd czy pogaństwo, nawet jeśli przejawiają niedoskonałą, częściową lub błędną religijność. Zakłada on doceniać wiele z jego tradycyjnych wartościWartości "zaświatów" w odniesieniu do Boga, ziemi, rodziny, pracy, kultu, "zaświatów". Są to wartości trudne do zaakceptowania dla tych z nas, którzy zanurzeni są w późnej lub płynnej nowoczesności; ale mogą one pomóc nam, jak przekonuje Francis, przezwyciężyć nasz niespokojny konsumpcjonizm i naszą miejską izolację.
W tej linii Papież ma nadzieję, że centralne miejsce Eucharystii, odwołanie się do modlitwy i życie razem - zwłaszcza na płaszczyźnie ekumenicznej i międzyreligijnej - wraz ze wspólną pracą na rzecz najbardziej pokrzywdzonych, uchronią nas przed pożarciem. "ziemska immanencja, duchowa pustka, wygodny egocentryzm, konsumpcyjny i autodestrukcyjny indywidualizm". (n. 108).
Franciszek podkreśla ważny wkład kobiet w Kościele i w społeczeństwie. Wskazuje na potrzebę rozwijania różnych posług kościelnych, licząc na ofiarność wszystkich i według stanu i darów każdego chrześcijanina: świeckich, świętych szafarzy i zakonników. Na zakończenie przywołuje opiekę Maryi, Matki Amazonek.
Zaangażowanie i pasja edukacyjna
W obecnej sytuacji Franciszek chce promować edukację jako środek do zadanie, sztuka i dynamiczna rzeczywistośćz wymiary indywidualne i społeczne. Jego orędzie do Kongregacji Wychowania Katolickiego (20-II-2020) wskazuje najpierw na cztery cechy ruchu wychowawczego, wskazując, jak można je dzisiaj promować.
1) Edukacja to. "ruch ekologiczny". w którym można wyróżnić cztery poziomy osobowe: relacja osoby do Boga (poziom duchowy), do siebie samego (poziom wewnętrzny), do innych osób oraz (poziom solidarnościowy) do wszystkich innych bytów, zwłaszcza żywych (poziom naturalny). Trzeba to przełożyć na odpowiednie ścieżki pedagogiczne, jak wskazuje encyklika w swojej ostatniej części Laudato si' (24-V-2015).
2) Edukacja jako "ruch integracyjny". należy dziś wyraźnie zwrócić się do wszystkich "wykluczony". A to jest "integralną częścią chrześcijańskiego orędzia o zbawieniu". "Dziś" -Francisco zauważa. "Trzeba przyspieszyć ten integracyjny ruch wychowawczy, aby powstrzymać kulturę odrzutu, spowodowaną odrzuceniem braterstwa jako konstytutywnego elementu człowieczeństwa"..
3) Edukacja jako "ruch pokojowy", budowniczy i nosiciel pokoju, jest przeciwny "egolatria", która generuje pęknięcia i opozycje na wszystkich poziomach, ponieważ boi się różnorodności i odmienności. Edukacja musi uczyć, że "Różnorodność nie przeszkadza jedności, wręcz jest niezbędna dla bogactwa własnej tożsamości i tożsamości wszystkich". Rzeczywiście, a kluczowym elementem tego jest nauczanie rozeznać się y zrozumieć.
4) Edukacja jako "team movement". wymaga udziału wielu osób: rodzin, nauczycieli, instytucji cywilnych i religijnych itp. Ale ten ruch zespołowy - mówi Franciszek - od dawna przeżywa kryzys. I właśnie dlatego musimy promować "pakt na rzecz edukacji globalnej między wszystkimi osobami zaangażowanymi w edukację. Cel jest jasny: "Ożywić zaangażowanie na rzecz i z młodymi pokoleniami, odnawiając pasję do bardziej otwartej i integracyjnej edukacji, zdolnej do cierpliwego słuchania, konstruktywnego dialogu i wzajemnego zrozumienia". (Przesłanie z okazji uruchomienia Paktu na rzecz Edukacji, 12-IX-2019).
Pakt na rzecz edukacji globalnej
W drugiej części przemówienia papież wskazuje, że. inne bieżące wyzwania "paktu edukacyjnego": postawy, metoda, konkretne ścieżki.
1) Przede wszystkim należy. odwaga: "Odwaga postawienia osoby w centrum [...]. Odwaga, by zainwestować najlepsze energie [...]. Odwaga w szkoleniu ludzi, którzy są dyspozycyjni, aby postawić się w służbie społeczności". (tamże). Ta odwaga - dodaje realistycznie - by dobrze opłacić pedagogów.
2) Po drugie, potrzeba wykształcenia interdyscyplinarny y transdyscyplinarne (por. Veritatis gaudiumProemio, 4c), zdolne do podjęcia kwestii jedności wiedzy, a także obecnej fragmentacji wielu badań, zwłaszcza w obliczu "niejednoznaczny, sprzeczny lub relatywistyczny pluralizm przekonań i opcji kulturowych". (Tamże).
3) Wreszcie, formułuje cztery konkretne wnioski na najbliższe lata: opracowanie Katalog w tej sprawie; ustanowienie Obserwatorium globalny; the aktualizacja studiów kościelnych; impuls do "duszpasterstwo uniwersyteckie jako narzędzie nowej ewangelizacji"..
