"Przemienienie wskazuje nam drogę", II Niedziela Wielkiego PostuHiszpańscy biskupi zachęcają do troski o obchody WielkanocyKolekta na II niedzielę Wielkiego Postu jest tekstem nowo skomponowanym. Nie jest on inspirowany tradycją rzymską, ale źródłami liturgicznymi z innych tradycji zachodnich, takich jak stara tradycja hiszpańska i francuska; ale przede wszystkim jest inspirowany przez Gospel które od wieków łączy się z tym dniem: Przemienienie Pańskie (Mt 17, 1-9 i paralelne). Trzeba przyznać, że na ogół nieczęsto zdarza się, by w niedzielnej Mszy św. istniał tak ścisły związek między modlitwami i czytaniami.
O Boże, Ty nakazałeś nam słuchać Twojego umiłowanego Syna,karm naszego ducha swoim słowem;tak, że z czystym spojrzeniem,Pozwól nam z radością oglądać chwałę Twojego oblicza. Deus, qui nobis diléctum Fílium tuum audíre praecepísti,verbo tuo intérius nos páscere dignéris,ut, spiritáli purificáto intúitu,glóriae tuae laetémur aspéctu.
Potrzeba zrobienia sobie przerwy
Na pierwszy rzut oka może się wydawać, że ta modlitwa nie jest zgodna z wyobrażeniem, jakie mamy o Wielkim Poście, które jest bardziej związane z tematem nawrócenia i pokuty. Jednak Kościół chce umocnić naszą wiarę, abyśmy przeżywali Wielki Post we właściwy sposób, tak jak to uczynił Jezus ze swoimi apostołami w tym ostatnim wstąpieniu do Jerozolimy przed swoją męką. Ten zbiór pomaga nam modlić się tajemnicą Przemienienia.
Ma ona bardzo klasyczną strukturę. Najpierw prosta inwokacja do Boga Ojca. Następnie anamneza, która nawiązuje do słów Ojca o Synu: "To jest mój Syn, Umiłowany, w którym mam upodobanie, Jego słuchajcie". Wreszcie dwie prośby, poprzez które kapłan zbiera modlitwy całego zgromadzenia.
Zanim zaczniemy mówić o tym, o co prosimy Boga, konieczne wydaje się zatrzymanie się nad tym, o co Bóg prosi nas: o słuchanie Jego Syna. Nawrócenie będzie możliwe tylko wtedy, gdy będziemy słuchać Jezusa. Uczynki pokutne będą miały sens tylko wtedy, gdy będą służyły temu, byśmy byli bardziej wolni, by słuchać Jezusa. Nie ma sensu praktyka, która jest zamknięta w sobie, wykonywana w celu spełnienia wymagań, lub która sprawia, że zamykamy się w duchowym samozadowoleniu, z konsekwentnym niebezpieczeństwem "pelagianizmu", przed którym ostrzega papież Franciszek.
Zbliżająca się liturgia Słowo jest uprzywilejowanym momentem słuchania Boga, ponieważ poprzez głoszenie czytań Bóg przemawia do swojego ludu, a Chrystus głosi mu swoją Ewangelię. Ze swej strony zgromadzony lud przyjmuje i czyni słowo Boże swoim przez swój śpiew, przez swoje aklamacje, a także przez swoje medytacyjne milczenie.
Przygotowanie do chwały
Ten zbiór jest bezpośrednio związany z Ewangelią i całą liturgią słowa. Staje się to bardziej widoczne, gdy przeanalizujemy pierwszą prośbę: aby Bóg raczył karmić nas wewnętrznie swoim słowem. Pamiętamy więc, że przez Msza św.Bóg karmi swój lud przy podwójnym stole Słowa i Chleba eucharystycznego. Dobry Pasterz daje nam jako pokarm dobre pastwisko, poucza nas, uczy, "bo nie samym chlebem żyje człowiek, ale każdym słowem, które pochodzi z ust Bożych". On nawet daje nam siebie samego jako pokarm. To będzie nasze utrzymanie w czasie wielkopostnego postu i abstynencji.
Słowo Boże ma charakter performatywny. Wyjaśnił. Benedykt XVI w adhortacji apostolskiej Verbum Domini: "W historii zbawienia nie ma rozdziału między tym, co Bóg mówi, a tym, co robi; samo Jego Słowo objawia się jako żywe i skuteczne". Dlatego to Jego Słowo, gdy wejdzie w nas, doprowadzi nas do oczyszczonego duchowego spojrzenia (spiritali purificato intuitu). Temu właśnie ma służyć Wielki Post.
Tutaj nasze nawrócenie wyraża się w kategoriach wewnętrznego spojrzenia duszy, ponieważ zostaje postawione w bezpośrednim związku nie tyle z tym, co zostawiamy za sobą (grzech), ale z tym, co chcemy osiągnąć: być wspominanym (laetemur) z obliczem, z wyglądem zmysłowym, z obecnością przed nami (aspectu) boskiej chwały. To, co Piotr, Jakub i Jan mogli uczynić przez chwilę na Taborze, a czym już cieszą się wiecznie w niebie. W ten sposób mówi się nam, że przeżywanie Wielkiego Postu to mistyczne przeżywanie wydarzenia z Taboru, przygotowanie się do chwały nieba, pozwalając, by Bóg karmił nas i oczyszczał już tu na ziemi.
Ksiądz z Peru. Liturgista.
