Komentarz do czytań niedzielnych IV
Jeremiasz jest powołany przez Boga, aby mówić w jego imieniu, mimo że jest młody i nie może mówić. Bóg mówi mu, że znał go, zanim został ukształtowany w łonie matki i że wybrał go, zanim się urodził, aby był prorokiem dla narodów. Prosi go, by powiedział to, co mu nakaże, i by się nie bał: "...".Czynię cię dziś miastem warownym, filarem z żelaza i murem z brązu wobec całej ziemi... Będą prowadzić przeciwko tobie wojnę, ale cię nie pokonają, bo Ja jestem z tobą, aby cię wybawić.". Ale jego życie, mimo Bożej opieki, będzie pełne trudności: prześladowany przez rodaków, zadenuncjowany przez rodzinę i przyjaciół, znienawidzony, bity, torturowany. Jego życie jest antycypacją życia Jezusa.
W synagodze w Nazarecie Jezus powiedział, że w Nim wypełnia się proroctwo Izajasza. Na początku jest pozytywna reakcja. Zauważają jego łaskawe słowa. Są zdumieni, ale w ich sercach rodzi się wątpliwość: jak to możliwe, że jeden z nich, o spracowanych rękach, może mieć ducha Bożego i przemawiać jako prorok, być tym, o którym mówią starożytne pisma? Wątpią, że proroctwo może się wypełnić w ich małym, granicznym kraju, ignorowanym przez Pismo Święte: "Czy to nie jest syn Józefa?
Jezus czyta ich serca i odkrywa ich oczekiwania. Chcieli tam zobaczyć cuda, których dokonał w Kafarnaum i innych miejscach. Zawiedli się na swoim współobywatelu. Jezus przytacza im dwa przysłowia. Z pierwszym z nich, "Lekarzu, ulecz się sam."wyraża pragnienie Nazareńczyków, by zostać przez Niego uzdrowionym. Uważają go za cudotwórcę. Z drugim, "Żaden prorok nie jest akceptowany wśród swojego ludu"Tłumaczy im, że nie przyjmują go jako proroka, chcieliby jedynie skorzystać z jego mocy uzdrawiania, by lepiej żyć. Ale Jezus jest prorokiem: kiedy uzdrawia, robi to z myślą o wierze chorego i o otwarciu serc na słowo Boże. Opowiada im o wdowie z Sarepty z Sydonu i Naamanie Syryjczyku. Ci dwaj cudzoziemcy otrzymali Boże cuda, a nie zatwardziali Izraelici. Nazareńczycy mogli pokutować, zaczynając wierzyć w Jezusa. Zamiast tego zabierają go nad przepaść góry, by zrzucić go w dół. Nie mogą znieść jego prawdy. Jezus, ucieka przed nimi, z cudem, którego nie dokonał nigdzie indziej: jego godzina nie nadeszła. Otwiera drogę, by z krzyża, z chrztu, dać nam moc, byśmy byli wszystkimi lekarzami, którzy uzdrawiają w miejscu swojego życia, i byśmy byli prorokami przyjętymi w swoim domu, w swoim środowisku. Będą więc pierwszymi chrześcijanami, którzy będą szerzyć wiarę w swoich wioskach i w swoich rodzinach. Ale i z tą Ewangelią byli przygotowani, by nie uważać się za "lekarzy".nauczyciela"gdy przyszły nieporozumienia i prześladowania.
Homilia na temat czytań z 21. niedzieli
Ksiądz Luis Herrera Campo oferuje swój nanomiliakrótkie jednominutowe refleksje do tych lektur.
