Wskazówki Jezusa dotyczące misji, u Marka i Mateusza skierowane są do Dwunastu, u Łukasza znajdują się w dwóch dyskursach, pierwszy do Dwunastu (9, 1), drugi do siedemdziesięciu dwóch. Liczba ta przypomina siedemdziesiąt narodów pogańskich wspomnianych w Księdze Rodzaju (siedemdziesiąt dwa w wersji greckiej): oznacza to, że misja nie ogranicza się do narodu izraelskiego, ale dotrze do niego. "aż po krańce ziemi", jak powie Jezus przed swoim wniebowstąpieniem.
Może też odnosić się do siedemdziesięciu starszych, których Bóg poprosił Mojżesza o wybranie do pomocy w rządzeniu ludem, do których później dodano jeszcze dwóch, podkreślając, że ich misja ma boskie pochodzenie.
Czyny i słowa Jezusa określają ucznia i misję. Wysyła ich po dwóch: ich braterstwo jest niezbędne, nie idą sami, aby się wzajemnie wspierać. Posyła ich przed sobą: ich rolą jest otwieranie drogi, są prekursorami, jak Chrzciciel. Pierwszym zadaniem, jakie im daje, jest modlitwa do Pana żniwa o wysłanie robotników. Pan żniwa nie chce też działać sam: angażuje swoich pracowników w powołanie innych pracowników, w ich modlitwę. Ostrzega ich, że będą jak baranki pośród wilków.
Napomina ich jednak, by szli bez bagażu. Ale przed swoją pasją powie do nich: "Kiedy wysłałem cię bez torby, bagażu czy sandałów, czy czegoś ci brakowało? Powiedzieli: "Nic". "Ale teraz, kto ma sakiewkę, niech weźmie ją ze sobą, i torbę na siodło, a kto nie ma miecza, niech sprzeda swój płaszcz i kupi. Oznacza to, że ta konkretna rada nie była ważna w każdych okolicznościach. Z drugiej strony, napomnienie do oderwania się od rzeczywistości jest aktualne na zawsze.
Pierwszym darem, jaki przynoszą od Jezusa, jest pokój i radzi im, by zachowali go dla siebie na wypadek, gdyby go nie otrzymali. Następnie musi uzdrawiać chorych. Dopiero po trzecie mogą głosić, że królestwo jest na wyciągnięcie ręki. Dobrze, że otrzymują swoje utrzymanie, ale nie mają chodzić od domu do domu, jak gdyby w celu propagandy lub tworzenia opinii lub grupy władzy.
Łukasz bardzo zwraca uwagę na oderwanie uczniów od światowych ambicji: dwukrotnie pisze, że Jezus mówi Dwunastu, że władza to służba, i jest jedynym ewangelistą, który odnotowuje te ich słowa: "Tak samo i wy, gdy uczynicie wszystko, co wam nakazano, mówcie: 'Jesteśmy nieużytecznymi sługami'. Zrobiliśmy wszystko, co powinniśmy byli zrobić".
Z takim przygotowaniem uczniowie idą i ujarzmiają nawet demony. Jezus widzi, że szatan spada jak błyskawica. Wracają pełni radości, a Jezus zapewnia ich, że nic nie może im zaszkodzić. Ale mówi im, żeby nie cieszyli się z powodu wyniku, ale dlatego, że zostali wybrani przez Boga i mają obiecaną jego wieczną wdzięczność.
Homilia na czytania z niedzieli 16.
Ksiądz Luis Herrera Campo oferuje swój nanomiliakrótkie jednominutowe refleksje do tych lektur.
