Po przepowiedzeniu śmierci Jeroboama i wygnaniu Izraela, Amos, pochodzący z Judei, wysłany przez Boga, by prorokować w północnym królestwie, zostaje zaproszony przez oficjalnego proroka królestwa, Amazjasza, do powrotu do Judei. Jego doświadczenie pomaga ująć w ramy naturę proroka: jest on powołany i posłany przez Boga. Amos słyszy te słowa: "Widzący, idź, uciekaj na terytorium Judy. Tam będziesz mógł zarobić na swoje utrzymanie i tam będziesz prorokował. Ale nie prorokuj więcej w Betel, gdyż jest to sanktuarium króla i dom królestwa. Lecz Amos powiedział do Amazjasza: 'Nie jestem prorokiem ani synem proroka. Byłem pasterzem i uprawiałem jaworowe drzewa. Lecz Pan wyrwał mnie z mojej trzody i powiedział do mnie: Idź, prorokuj mojemu ludowi izraelskiemu. Powołanie Amosa nie odbywa się ze względu na rodowód czy wiedzę, ale jedynie przez boskie wybranie.
Prolog listu do Efezjan to błogosławieństwo będące paradygmatem Pawłowego proroctwa, ilustrujące siedem aspektów Bożego działania z człowiekiem: wybranie przez Boga, predestynację do boskiego synostwa w Chrystusie, odkupienie w Jego krwi, objawienie tajemnicy rekapitulacji w Chrystusie wszystkich rzeczy, bycie dziedzicami w nadziei, dar obiecanego Ducha oraz życie na chwałę Boga i dla Jego chwały. Godna podziwu synteza przesłania, które szerzy ewangelizator.
U Marka czytamy zbiór krótkich powiedzeń Pana, które malują obraz sposobu ewangelizowania przez Jego uczniów. Nie są oni wysyłani pojedynczo, ale z drugimi, z pomocą personelu dla słabości ciała i wsparciem brata dla każdej innej potrzeby społeczności i komunii. Mają taką samą moc jak Jezus, by wypędzać duchy nieczyste.
Oderwanie od rzeczywistości jest radykalne: "Nakazał im, aby nie brali nic na drogę, ani chleba, ani torby, ani pieniędzy do sakiewki, ale tylko laskę, i aby nosili sandały, a nie nosili dwóch tunik. To nie są rzeczy, w których należy szukać oparcia. Ich celem jest dom: miejsce, gdzie się żyje i kocha, gdzie każdy jest każdym, gdzie jest rodzina. Przypomina nam to nawrócenia, w czasach apostolskich, całej rodziny po usłyszeniu głoszenia Ewangelii. "A jeśli w jakimś miejscu nie przyjmą cię ani nie wysłuchają, strząśnij kurz z twoich stóp na świadectwo dla nich".. Akceptują, że nie zostali przyjęci i wysłuchani: nie odchodzą obciążeni nawet ziarnem pyłu urazy, osądu czy złych myśli. Zostawiają ją w rękach Boga i zapominają o niej. Głoszą i uzdrawiają, jak Jezus. Namaszczają olejem wielu chorych, co jest symbolem ich uzdrawiającego i kojącego stylu działania. Namaszczenie, które prowadzi nas z powrotem do tej Ewangelii za każdym razem, gdy ją ofiarujemy lub przyjmujemy.
Homilia na czytania z niedzieli 15.
Ksiądz Luis Herrera Campo oferuje swój nanomiliakrótkie jednominutowe refleksje do tych lektur.
