"Modlitwa nie jest ucieczką od trudności życiowych".Enrique García MáiquezCzytaj więcej : "Śmianie się z żartów Opatrzności to już modlitwa".Lisa McArdleCzytaj więcej : "Modlitwa jako rodzina jest istotną częścią naszej wiary".Punkt nr 27 Katechizmu Kościoła Katolickiego podsumowuje to, co najgłębsze i najprawdziwsze w naszej ludzkiej naturze: "....Pragnienie Boga jest wpisane w serce człowieka, ponieważ człowiek został stworzony przez Boga i dla Boga; a Bóg nigdy nie przestaje przyciągać człowieka do siebie i tylko w Bogu człowiek znajdzie prawdę i szczęście, którego nigdy nie przestaje szukać.".
Tylko człowiek jest zdolny do poznania i kochania poza tym, co materialne i skończone. Jako istota duchowa, podobnie jak sam Bóg, może Go poznać i kochać: stworzenie człowieka na obraz Boga zakłada możliwość relacji wzajemnej komunikacji. I właśnie dlatego, będąc na obraz Boga, a więc uczestnicząc w Nim, który jest czystą miłością, człowiek jest istotą zdolną do kochania Go, i czyni to poprzez życie w miłości. modlitwa.
Jesteśmy ziemscy, ale tęsknimy za wiecznością, którą jest Bóg. Bóg, z którym możemy mieć do czynienia, do którego możemy się zwracać i którego możemy kochać, jak to teraz omówimy.
Czym jest modlitwa, dlaczego i po co się modlić?
Na stronie modlitwa jest dialogiem z Bogiem, a nie "magiczną różdżką", jak podkreśla papież Franciszek.
Naszą świadomą i potoczną relację z Bogiem nazywamy modlitwą. Słowo "modlitwa" pochodzi od łacińskiego czasownika prekursorco oznacza błagać, zwracać się do kogoś o korzyść. Termin "modlitwa" pochodzi od łacińskiego rzeczownika oratioco oznacza język, mowę, dyskurs.
Byłoby to wznoszenie duszy do Boga lub proszenie Go o dobre rzeczy, które są dla nas wygodne. Byłaby to również w istocie rozmowa rodzinna, zjednoczenie człowieka, który uważa się za syna, z Bogiem, swoim ojcem.
Modlitwa jest niezbędna dla życia duchowego. Jest jak oddychanie, które pozwala na rozwój życia duchowego.
W modlitwie urzeczywistniamy naszą wiarę w obecność Boga, umacniamy nadzieję, która prowadzi nas do zwrócenia naszego życia ku Niemu i do zaufania Jego Opatrzności. Rozszerzamy nasze serca, odpowiadając na Bożą miłość naszą własną miłością.
Z drugiej strony, w życiu modlitwy, Liturgia - a w jej sercu Eucharystia- ma kluczowe znaczenie, ponieważ poprzez nią lub w niej dusza jednoczy się z Chrystusem, wzorem i drogą wszelkiej chrześcijańskiej modlitwy.
Różne sposoby modlitwy?
Tak, zwykliśmy mówić, że modlitwa jest dialogiem, rozmową z Bogiem, o czym: jak zauważyłby święty Josemaría Escrivá, "... modlić się to rozmawiać z Bogiem.o Nim, o tobie: radości, smutki, sukcesy i porażki, wzniosłe ambicje, codzienne zmartwienia..., radości i smutki: dziękczynienia i prośby: Miłość i zadośćuczynienie. W dwóch słowach: poznać Jego i poznać siebie: "traktować się nawzajem!"(The Way, 91).
Istnieje tysiąc sposobów modlitwy i nie potrzebujemy sztywnej i sztucznej metody, aby zwracać się do naszego Ojca. Jeśli kochamy, będziemy umieli odkryć osobiste, intymne sposoby, które prowadzą nas do nieustannego dialogu z Panem.
Jednym ze sposobów jest modlitwa "myślna". Można wyobrazić sobie ewangeliczną scenę z życia Jezusa i medytować nad nią. Następnie zastosować swoje zrozumienie do rozważenia konkretnej cechy życia Pana, którą sugeruje nam fragment. I wreszcie powiedzieć Mu, co zwykle się z nami dzieje, co się z nami dzieje. Potem przychodzi słuchanie, ponieważ Bóg mówi, odpowiada tym, którzy Go pytają, wewnętrznymi ruchami, widząc odpowiedź na pytania, które mogliśmy Mu zadać.
Nie polega to na wygłaszaniu ładnych przemówień czy pocieszających frazesów. Czasami jest to również spojrzenie na obraz Jezusa lub Maryi; czasami ofiarowanie dobrych uczynków, rezultatów wierności; i zawsze szukanie Jezusa, a nie siebie.
Aby się modlić, musimy polegać na Duchu Świętym, który uczy nas i przypomina nam wszystko, co powiedział Jezus, a także wychowuje nas w życiu modlitwy, wywołując wyrażenia, które odnawiają się w stałych formach modlitwy: błogosławiąc Boga, prosząc o przebaczenie, błagając o to, czego potrzebujemy, dziękując i chwaląc Go.
Możemy również zwrócić się do modlitwy "wokalnej" lub tych modlitw, których nauczyliśmy się, być może jako dzieci, i innych, które włączyliśmy przez całe nasze życie: Ojcze Nasz, Zdrowaś Maryjo, Różaniec Święty itp.
Na stronie Msza św. i inne czynności liturgiczne byłyby również modlitwą, oczywiście, udzielającą własnej łaski Bożej.
Z drugiej strony mamy modlitwę "wstawienniczą", która jest prośbą w imieniu innej osoby. Nie zna ona granic i obejmuje również naszych wrogów. Opiera się na zaufaniu, jakie mamy do naszego Ojca Boga, który chce jak najlepiej dla swoich dzieci i troszczy się o ich potrzeby.
Wreszcie, powinniśmy odnieść się do modlitwy "dziękczynnej", ponieważ każda radość i każdy smutek, każde wydarzenie i każda potrzeba może być powodem do modlitwy dziękczynnej; oraz do modlitwy "uwielbienia", całkowicie bezinteresownej, która jest skierowana do Boga; śpiewa Mu i oddaje Mu chwałę nie tylko za to, co uczynił, ale za to, kim jest (por. Katechizm Kościoła Katolickiego nr 2644-2649).
Modlitwa w codziennym życiu.
Widzimy, jak w Starym Testamencie Abraham, Mojżesz i prorocy mówili i słuchali Boga. W Nowym Testamencie Jezus uczy nas, jak możemy odnosić się do naszego Ojca Boga.
Modlitwa miała wiele doświadczeń na przestrzeni wieków. Święci są wyraźnym dowodem na to, że w każdym wieku i w każdych okolicznościach Bóg szuka każdego człowieka i że każdy człowiek może Mu odpowiedzieć, nawiązując z Nim prawdziwy dialog.
Niezależnie od ich przekonań, wszyscy ludzie są powołani do komunikacji z Bogiem, jak powiedzieliśmy. Poprzez stworzenie Bóg powołuje do istnienia każdą istotę z niczego. Nawet po utracie, przez grzech, podobieństwa do Boga, człowiek pozostaje obrazem swojego Stwórcy: nadal tęskni za Tym, który go stworzył i nie przestaje Go szukać. Powierzając Mu nasze życie, dzieląc się z Panem tym, co robimy lub stanem, w którym się znajdujemy, już się modlimy.
Bóg wzywa każdego człowieka do tajemniczego spotkania modlitwy. To On przejmuje inicjatywę w modlitwie, wzbudzając w nas pragnienie szukania Go, rozmawiania z Nim, dzielenia z Nim naszego życia. Tak więc ci, którzy się modlą, którzy są gotowi słuchać Boga i mówić do Niego, odpowiadają na tę Bożą inicjatywę.
W modlitwie, tj. w rozmowie z Bogiem, modli się cała osoba. Ale skąd pochodzi modlitwa? Z duszy lub ducha, zgodnie z Pismem Świętym; a częściej to serce się modli.
To w sercu, w głębi naszej istoty, ma miejsce osobiste spotkanie każdego z nas z Bogiem.
Oczywiście modlitwa wymaga, jak podkreśla Katechizm Kościoła Katolickiego w numerach 2559-2564, abyśmy chcieli się modlić i nauczyli się modlić, a czynimy to poprzez Kościół: słuchanie słowa Bożego, czytanie Ewangelii, a przede wszystkim naśladowanie przykładu Jezusa.
Czym różni się modlitwa chrześcijańska od "modlitwy" innych religii lub pseudoreligii?
Główną różnicą modlitwy chrześcijańskiej w odniesieniu do form niektórych form modlitwy jest prądy spirytystyczne leży w poszukiwaniu osobistego spotkania z Bogiem, które różni się od zwykłego indywidualnego poszukiwania pokoju i wewnętrznej równowagi. Do tego właśnie odnieśliśmy się w naszym artykule z 1 lutego ubiegłego roku, komentując pseudoreligie i new age.
Modlitwa chrześcijańska jest zawsze określona przez strukturę wiary chrześcijańskiej. To sam Chrystus uczy nas, jak się modlić, co oznacza modlitwę w Jego mistycznym ciele, którym jest Kościół.
Modlitwa chrześcijańska ma również wymiar wspólnotowy. Nawet w samotności zawsze odbywa się ona w ramach "komunii świętych", w której i z którą się modlimy, zarówno publicznie i liturgicznie, jak i prywatnie.
Chrześcijanin, nawet gdy jest sam i modli się w ukryciu, ma przekonanie, aby zawsze modlić się w jedności z Chrystusem, w Duchu Świętym, razem ze wszystkimi ochrzczonymi, dla dobra Kościoła powszechnego, obecnego, przeszłego i przyszłego.
