Adwent: tysiącletnie oczekiwanie. Między historią, Pismem Świętym a astronomiąW liturgicznym okresie Adwentu trzy postacie biblijne wyróżniają się w szczególny sposób: prorok IsaiahJan Chrzciciel i Maryja z Nazaretu. W tej refleksji skupimy się na postaci Izajasza. Od czasów starożytnych powszechna tradycja zarezerwowała wiele pierwszych czytań tego czasu dla jego słów. Dzieje się tak być może dlatego, że w nim wielka mesjańska nadzieja rozbrzmiewa z wyjątkową siłą, oferując odwieczną proklamację zbawienia dla ludzkości wszystkich czasów.
Rozważając czytania na tegoroczny okres Adwentu (cykl C), zauważymy obfitą obecność Izajasza. Chociaż może się to wydawać ambitne, zamierzam wybrać na każdy tydzień Adwentu jeden z proponowanych nam tekstów wraz z kluczowym wersetem. W ten sposób mam nadzieję uchwycić istotę adwentowego przesłania i ułatwić duchową podróż, która przybliży nas do jego serca.
Drugi tydzień Adwentu
Odniesienia do Księgi Izajasza w drugim tygodniu Adwentu są liczne i znaczące:
- Poniedziałek: Izajasz 35, 1-10 - Przemiana pustyni i uzdrowienie ludzkości.
- Wtorek: Izajasz 40, 1-11 - Przesłanie pocieszenia i przygotowania drogi dla Pana.
- Środa: Izajasz 40, 25-31 - Potwierdzenie boskiej mocy i siły dla słabych.
- Czwartek: Izajasza 41, 13-20 - Obietnica wyzwolenia i nawrócenia.
- Piątek: Izajasz 48, 17-19 - Bóg jako Odkupiciel, pouczający, aby postępować zgodnie z Jego przykazaniami.
Proroctwo i kluczowy werset (2. tydzień)
Wśród tekstów Izajasza czytanych w drugim tygodniu Adwentu, Izajasz 40:1-11 wydaje się być najbardziej znaczący w tym kontekście. Fragment ten zawiera głębokie przesłanie pocieszenia i nadziei, przewidując przyjście Pana, aby wybawić i przywrócić swój lud przez posłańca, co ostatecznie wypełniło się w św. Janie Chrzcicielu: "Głos woła: 'Na pustyni przygotujcie drogę Panu, na pustyni przygotujcie ścieżkę naszemu Bogu...'" (Iz 40:3).
Powody wyboru wiersza
- Potrzeba przygotowania. "Głos woła: "Na pustyni przygotujcie drogę Panu..."". Werset ten jest identyfikowany w Ewangeliach jako wypełnienie misji Jana Chrzciciela (Mateusza 3:3; Marka 1:3; Łukasza 3:4-6; Jana 1:23), zwiastuna Chrystusa, który ogłasza bliskość Królestwa Bożego. Adwent jest czasem przygotowania na przyjście Jezusa, zarówno na Jego pierwsze przyjście (narodziny), jak i na Jego drugie przyjście (paruzję). Werset ten podkreśla potrzebę przygotowania serca na przyjście Pana.
- Symbolika nawrócenia. Obraz prostej drogi na pustyni reprezentuje odnawiającą pracę, którą Bóg wykona na świecie i w ludzkich sercach. Przeszkody są wygładzane, pustynie wypełniają się życiem, a Pan przychodzi, aby pocieszyć i odkupić swój lud. To przesłanie jest zgodne z duchem Adwentu, który zachęca do nadziei i duchowej odnowy.
- Pocieszenie płynące z przebaczenia. Cały rozdział 40, a zwłaszcza wersety 1-2, rozpoczyna się wezwaniem do pocieszenia ludu Bożego: "Pocieszajcie, pocieszajcie mój lud, mówi wasz Bóg; przemawiajcie do serca Jeruzalem, wołajcie do nich, bo ich służba została wykonana, a ich zbrodnia zapłacona", gdzie zapewniono, że grzechy zostały przebaczone, a przywrócenie jest na wyciągnięcie ręki. Doskonale pasuje to do tematu Adwentu, który przypomina nam, że przyjście Jezusa jest wypełnieniem obietnicy odkupienia.
Z tych powodów, Księga Izajasza 40:1-11, a w szczególności werset 40:3, wyraża kluczowe przesłanie drugiego tygodnia Adwentu: przygotować drogę dla Pana w dniu ostatecznym. serce i życie, z nadzieją na jego przyjście jako źródło pocieszenia, wyzwolenia i przywrócenia. Z kolei werset z Księgi Izajasza 40:3 znajduje swoje wypełnienie w Jezusie Chrystusie poprzez posługę Jana Chrzciciela, który przygotował drogę na przyjście Jezusa, Mesjasza. Jan, wzywając do pokuty, umożliwia ludziom duchową gotowość na przyjęcie Chrystusa. Tak więc Jezus jest "Panem", którego "droga" została przygotowana w duszach. W ten sposób w Jezusie wypełnia się obietnica odkupienia i przywrócenia.
Doktor prawa kanonicznego
