Kłamca i ojciec kłamstwa (J 8, 31-59)

W pierwszej większej części swojej Ewangelii Jan przeplata serię znaków z dialogami i dyskursami, które je wyjaśniają i potwierdzają. 

Tak zwany "znak Światła", czyli uzdrowienie człowieka niewidomego w Siloam (J 9, 1-17)poprzedzone jest pewnymi kontrowersjami z niektórymi Żydami na temat obchodów Święta Tabernakulum. Jezus przedstawia się jako woda i światło świata (= życie) (por. J 1, 4; 8, 12). W spotkaniu wiary z Jezusem człowiek, który urodził się niewidomy, zostaje ochrzczony/oświecony. Fragment pokazuje dobre usposobienie tego człowieka i jego drogę do wyznania wiary: "Wierzę, Panie" (J 9,38). 

W J 7, 14 - 8, 59 można wyróżnić siedem dialogów Jezusa z różnymi grupami Żydów. W nich Jezus objawia się jako Ten posłany przez Ojca. W ostatnim (J 8, 31-59) Jezus oferuje prawdziwą wolność tym, którzy zaczęli wierzyć, być na bieżąco w jego słowie. Jednak wobec niezdolności niektórych rozmówców do tego, Jezus kieruje dialog do pierwotnej przyczyny tej niezdolności.

Droga wolności (J 8, 31-41a)

Jezus mówi, że ten, kto pozostaje w tym, co głosił, jest jego uczniem, i że w ten sposób można poznać prawda że bezpłatny; że prawda jest to, co Jezus powiedział o sobie i o Ojcu (J 1, 14.17-18; 8, 32.40). Ale Żydzi, z którymi rozmawia, mówią mu, że są potomkami Abrahama (Rdz 22, 17-18) i że zawsze byli bezpłatny. 

Jezus mówi im, że potomstwo y przynależność to dwie różne rzeczy: syn (= wolny), który jest tym, który pozostaje w domu na zawsze (tu ten, który otrzymuje błogosławieństwo Ojca; por. Mt 17, 25-26; Ga 4, 30; Hbr 3, 5-6), jest tym, który posłuchaj do Ojca, i że posłuchaj objawia się w uczynkach, tak że jeśli ktoś grzeszy, to dlatego, że posłuchał grzechu, a przez grzech został uczyniony grzechem. niewolnik lub, innymi słowy, jest to niewolnik grzechu (por. Ga 5, 1; Rz 6, 17; 7, 7 i następne; 8, 2; 2 P 2, 19; 1 J 3, 8). Tylko Syn prawdy, Jezus, może rozproszyć ciemności i wydanie tego niewolnictwo.

Jezus przyjmuje, że Żydzi są pochodzenie z Abraham (J 8, 37), ale nie że są dzieci (J 8, 39), ponieważ uczynki, które czynią, a tu ukazują swój grzech, nie są tymi, które czynił Abraham: słuchanie Boga (słuchanie słowa Bożego; por. J 5, 38; 15, 7), postępowanie z wiarą i przyjmowanie Jego wysłanników (Gn 12, 1-9; 18, 1-8; 22, 1-17; por. Łk 16, 19-31). Jest to pośrednia aluzja do ich braku wiary (por. Gal 3:6; Rz 4:3; Hbr 11:8, 17; Jk 2:22-23). To, co zrobili i robią, to jest to, co słyszeliśmy do twojego prawdziwy ojciecTo właśnie określa Jego synostwo (J 1, 12). Jezus widział do Ojca (z jasnością; J 5, 19) i z tego prawda mówi; Żydzi naśladują to, co słyszeliśmy (z zwodzenie) do innego rodzica.

Synowie ojca kłamstwa (J 8, 41b-47)

Żydzi odpowiadają Jezusowi, używając obrazu typowego dla proroków (J 8,41; por. Hos 1,2; 4,15; Ez 16,33-34), że są dzieci Boże ponieważ przymierze z nimi zostało przypieczętowane (Wj 4,22; Pwt 14,1; 32,6). Jezus odpowiedział, że jeśli są dzieci BożeJego ojciec byłby taki sam jak jego ojciec i dlatego kochaliby go jak brata i słuchali. A potem mówi o pochodzenie: on, Jezus, jest (pochodzi) z Boga (J 7, 28; 17, 8; 1 J 5, 20) i pełni Jego wolę (J 4, 34; 5, 36), ale oni nie są z Boga, ponieważ pragnienia, które chcą spełnić, nie są pragnieniami Boga, ale dążą do zabicia Go (J 7, 19. 20. 25), a w tym pokazują, że są dziećmi tego, który wprowadził na świat morderstwo (w ten sposób Kain zabił Abla; Gn 4, 8; 1 J 3, 12-15) za pomocą kłamstwa (zwodząc Adama i Ewę; Gn 3, 1-5): diabła.

Słowa Jezusa dotyczą dwóch zasadniczych pytań. Pierwszym z nich jest tożsamość diabła, do którego ci Żydzi robią ojca, gdy go naśladują. Jezus nawiązuje do tego, co zostało powiedziane na początku Ewangelii: w. zasada było (prawdziwym) słowem, które zawsze wypowiada (J 1,1; por. 8,25), natomiast diabeł, który przed upadkiem był w sferze prawdy, stał się (prawdziwym) słowem (J 1,1; por. 8,25), natomiast. dom wszelkiego fałszu i śmierci, tak że gdy mówi, nie mówi prawdy, lecz wydobywa z siebie to, co jest mu właściwe: kłamstwo (J 8, 44). Szukając śmierci Jezusa, Żydzi wykonują dzieło (cel) diabła (por. Wis 2:24; Si 25:24; J 13:2, 27). Inne pytanie to tajemnica, dlaczego Żydzi Go nie słuchają, skoro mówi prawdę i w Nim nie ma grzechu (por. J 8, 7-9; Hbr 4, 15; Iz 53, 9). Powodem jest to, że nie są z Bóg: kto słucha kłamstw, nie może zrozumieć i przyjąć prawdy, bo jest na nią zamknięty; zresztą objawienie się prawdy wzmaga w nim odrzucenie tego światła, zwiększając jego zatwardziałość i ślepotę (J 3,20; 1 J 4,6). I tylko Jezus może wyprowadzić człowieka z tej dynamiki.

Jezus ujawnia swoją tożsamość: "Ja jestem nim" (J 8, 48-59).

Żydzi zarzucają Jezusowi, że jest schizmatykiem i że ma w sobie diabła. Jezus jednak potwierdza, że ma Boga za Ojca i że czci Go i wypełnia Jego wolę (Mk 3,22-25). Ponadto nie szuka własnego prestiżu, a to gwarantuje, że mówi prawdę (J 7,18).

Na stwierdzenie, że kto trwa w Nim, będzie żył i nie ujrzy śmierci (J 5, 24; 8, 51), Żydzi, źle rozumiejąc tę "śmierć", podejmują postać Abrahama mówiąc, że nawet najwięksi ludzie umarli. Następnie Jezus mówi im o własnej śmierci i o swoim uwielbieniu (J 12, 23. 31; 13, 31; 17, 1), które będzie potępieniem diabła i jego zwolenników (J 16, 11). Ale oni nie rozumieją. To życie, to dane przez Ojca, jest życiem prawdziwym, ale ponieważ nie znają Ojca i nie zachowują Jego słowa, ani go nie rozumieją, ani nie przyjmą. Z ironią Jezus mówi im, że Abraham, którego nazywają ojcem, tęsknił za "Dniem Jezusa" i że w rzeczywistości już go widział. I to napełniło go radością. Sam Abraham świadczy w ten sposób o Jezusie, który jest zanim Abraham się urodził. Jezus jest prawdziwym wypełnieniem historii Izraela (Mt 13, 17; J 5, 46; Hbr 11, 13): "Jestem (J 8, 12. 58).