Z płonącego krzewu Bóg powołuje Mojżesza, aby w swoim imieniu przemówił do swojego ludu i wyprowadził go z wyzwolenia Egiptu do pięknej i przestronnej ziemi, gdzie płynie mleko i miód. Bóg lituje się nad cierpieniami swojego ludu i objawia im swoje imię, "Jestem tym, kim jestemco może oznaczać: "Ja jestem tym, który jest obecny i zawsze będę u twego boku". Odpowiadamy Psalmem 102: "Błogosław Pana, o duszo moja, i nie zapominaj o jego dobrodziejstwach. Przebacza wszystkie twoje winy i leczy wszystkie twoje choroby; ratuje twoje życie z dołu, napełnia cię łaską i czułością".
Paweł przypomina jednak Koryntianom, że na pustyni naród izraelski kilkakrotnie niezadowolił Boga. Szemrali przeciwko Mojżeszowi i Aaronowi, a Bóg zesłał na nich plagę i ginęli tysiącami; a gdy protestowali przeciwko Bogu i Mojżeszowi za to, że prowadzili ich na pustynię, nudząc się manną, ginęli w wielkiej liczbie, ukąszeni przez węże. Paweł wyjaśnia, że "Te rzeczy stały się figurą dla nas, abyśmy nie pożądali zła, jak oni pożądali".
To pomaga nam zrozumieć słowa Jezusa w odpowiedzi na tragiczną wiadomość, którą mu przekazano o Galilejczykach, którzy zginęli z rąk Piłata. Jezus stawia wyraźnie swoje ukryte pytanie: czy to z powodu ich grzechów? Zaprzecza jednak, że jest to przyczyna i precyzuje, że dotyczy to również każdego tragicznego wydarzenia, jak np. wieża, która zawaliła się zabijając wielu, z przyczyn naturalnych lub błędu ludzkiego. Są wszystkie możliwości, z którymi stykamy się na co dzień, a które rodzą pytanie: ale gdzie był Bóg? I prowadzą do łatwej odpowiedzi, że Bóg nie jest dobry lub jest bezinteresowny wobec nas, co prędzej czy później prowadzi do zanegowania jego istnienia. Jezus pomaga nam nadać prawdziwy sens tym wydarzeniom. Usuwa z nas fałszywą myśl, że winę ponoszą ci, których dotyka utrata życia lub inne zło, i wyjaśnia, że te rzeczy wskazują na nasze nawrócenie, na powrót do Boga jako jedynego Boga i do dobrego życia, które jest wyrazem Jego dobroci. Przypomina nam, że również nasze życie jest kruche i może się skończyć w każdej chwili, a jeśli się nie nawrócimy, będziemy nieprzygotowani i narazimy się na drugą śmierć, tę wieczną.
W następnej przypowieści Jezus reinterpretuje w świetle miłosierdzia epizod bezowocnego drzewa figowego, opowiedziany przez Marka i Mateusza, które przeklął i natychmiast uschło. Natomiast tutaj, w przypowieści, Jezus, w roli winiarza, prosi Ojca o pozostawienie drzewa jeszcze jeden rok, aby mogło wydać oczekiwany owoc. Jezus zawsze wstawia się za nami przed Ojcem. I w tym dialogu miłości między Ojcem i Synem wypełnia się historia odkupienia.
Homilia w jednej minucie
Ksiądz Luis Herrera Campo oferuje swój nanomiliakrótkie jednominutowe refleksje do tych lektur.
