Cyrus Wielki był cesarzem z VI wieku p.n.e., który umożliwił Żydom powrót z wygnania w Babilonie i odbudowę Świątyni Jerozolimskiej. Jest pamiętany jako oświecony władca, który praktykował tolerancję religijną jako sposób na zdobycie narodów, którymi rządził. Kilkakrotnie wspomina o nim Biblia, która, wspominając o jego nieznajomości jedynego prawdziwego Boga, postrzega go jako narzędzie Bożych planów. Tak więc w dzisiejszym pierwszym czytaniu słyszymy, jak Bóg mówi do Cyrusa przez proroka Izajasza: "Przez mojego sługę Jakuba, przez mojego wybranego Izraela, wezwałem cię po imieniu, dałem ci tytuł honorowy, chociaż mnie nie znałeś"..
Kościół łączy to czytanie z dzisiejszą Ewangelią, aby nauczyć nas o naturze władzy politycznej i jej roli w zbawczym dziele Boga. Ewangelia opowiada nam o epizodzie, w którym faryzeusze i Herodianie próbowali złapać Jezusa w pułapkę w kwestii tego, czy należy płacić podatki Cezarowi. Gdyby Jezus powiedział "musimy płacić", zdyskredytowałoby Go to w oczach ludu, który był głęboko oburzony koniecznością płacenia wysokich podatków nałożonych przez rzymskich najeźdźców. Ale gdyby Jezus powiedział "nie wolno wam płacić", wpędziłoby go to w kłopoty z Rzymianami, którzy nie tolerowaliby niepłacenia podatków. Ale Jezus uniknął pułapki, przechodząc do sedna sprawy: "Oddajcie Cezarowi to, co należy do Cezara, a Bogu to, co należy do Boga"..
Innymi słowy, musimy szanować względny autorytet władzy świeckiej. W innym miejscu, w Liście do Rzymian, święty Paweł naucza: "Niech wszyscy podporządkują się ustanowionym władzom, ponieważ nie ma władzy, która nie pochodzi od Boga, a te, które istnieją, zostały ustanowione przez Boga. Ktokolwiek więc sprzeciwia się władzy, sprzeciwia się usposobieniu Bożemu, a ci, którzy mu się sprzeciwiają, sprowadzają na siebie potępienie". (Rz 13:1-2). Chrześcijański instynkt nakazuje szanować władzę polityczną, chyba że całkowicie delegitymizuje się ona poprzez wyraźną tyranię lub rażące nadużywanie praw człowieka. Nawet ktoś, kto nie zna Boga, jak Cyrus, może być narzędziem Boga. Czy oznacza to, że wszystko, co robi przywódca polityczny, jest błogosławione przez Boga? Oczywiście, że nie. Rząd, który aprobuje lub promuje coś złego, takiego jak aborcja, jest sprzeczny z wolą Boga, ale sam rząd może nadal być zasadniczo prawowity i dlatego powinien być szanowany. Rząd musiałby posunąć się bardzo daleko - na przykład promując ludobójstwo - by stracić legitymację. Zasadniczo chrześcijanie nie są anarchistami i szanujemy władzę polityczną, widzimy za nią rękę Boga i - choć może nam się to nie podobać - płacimy wszystkie oczekiwane od nas podatki, nie próbując się od nich uchylać.
Homilia na temat czytań z 29 Niedzieli Zwykłej (A)
Ksiądz Luis Herrera Campo oferuje swój nanomiliaKrótkie, jednominutowe rozważania do tych niedzielnych czytań.
