Chwała, którą Jezus objawił na górze Tabor, dała Jego trzem najbliższym uczniom wgląd w chwałę, która należy do Niego jako Boskiego Syna i którą otrzyma Jego Święte Człowieczeństwo, gdy zostanie wywyższony po prawicy Ojca.
Nic więc dziwnego, że liturgia Kościoła oferuje nam jako pierwsze czytanie tekst z proroka Daniela, w którym widzimy, jak chwała jest przyznawana tajemniczej osobie. "Syn człowieczy". Jest to proroctwo o Jezusie i chwale, jaką ostatecznie otrzyma Jego człowieczeństwo.
To święto, które obchodzimy dzisiaj, daje nam wgląd w chwałę, której będziemy świadkami jeszcze wspanialej w niebie, jeśli pozostaniemy wierni. Jezus dał swoim trzem uczniom tę wizję, aby przygotować i wzmocnić ich na skandal swojej męki.
Trzej mężczyźni, którzy widzieli Go chwalebnego na górze Tabor, ujrzą Go płaczącego w udręce w ogrodzie Getsemane. Jeśli jesteśmy gotowi pozostać wierni w złych czasach (nie żeby ci trzej uczniowie byli naprawdę wierni w ogrodzie, ale byli później), Bóg uwielbi nas w niebie, gdzie będziemy świadkami i uczestnikami chwały Chrystusa.
Jezus na krótko podniósł zasłonę, aby pokazać swoją chwałę, a także dał jej przebłysk dwóm największym postaciom Starego Testamentu, Mojżeszowi i Eliaszowi. Podczas pobytu w krainie umarłych, w oczekiwaniu na nieznany dzień wyzwolenia, oni również musieli poznać zbawczą wartość męki Jezusa, Jego "exodusu", Jego podróży poza śmierć, aby ją pokonać. Wróciliby, aby powiedzieć swoim współtowarzyszom, że ich długi sen wkrótce się skończy i że Jezus zabierze ich do nieba.
Wszyscy potrzebujemy zachęty w trudnych czasach i to jest to, co Jezus oferuje nam dzisiaj, choć w pewnym sensie każde święto, każda niedziela, oferuje taką zachętę. Każda niedziela jest nowym Zmartwychwstaniem, przedsmakiem chwały i triumfu, które czekają na wierne dusze. Piotr z pewnością był zachęcony.
Tak bardzo, że chciał przedłużyć to doświadczenie, budując trzy namioty, jeden dla Jezusa, jeden dla Mojżesza i jeden dla Eliasza, jakby chciał kontynuować "biwakowanie" w tym niebiańskim miejscu.
To doświadczenie pozostało w nim tak mocno, że wiele lat później napisał o nim ponownie w swoim drugim liście (dzisiejsze drugie czytanie): "Ten sam głos, przekazywany z nieba, to ten, który słyszeliśmy, gdy byliśmy z Nim na świętej górze.".
Mówi o oglądaniu "wzniosła chwała". i usłyszeć, jak Ojciec ogłasza Jezusa jako "mój Syn umiłowany, w którym mam upodobanie". Dużą częścią nieba jest udział w synostwie Jezusa, bycie synami i córkami Boga w Nim.
A im bardziej żyjemy naszym własnym boskim synostwem, im bardziej - prowadzeni przez Ducha Świętego - doceniamy Boga jako Ojca już teraz na ziemi, tym bardziej zaczynamy dzielić radość nieba.
Homilia na temat czytań z 18. niedzieli czasu zwykłego (A)
Ksiądz Luis Herrera Campo oferuje swój nanomiliaKrótkie, jednominutowe rozważania do tych niedzielnych czytań.
