W dzisiejszym pierwszym czytaniu król Salomon jest błogosławiony za to, że poprosił o najlepszy możliwy dar: mądrość. Ponieważ poprosił o najwyższy dar, a nie o mniej ważne rzeczy, takie jak bogactwo czy zwycięstwo nad wrogami, otrzymał również te mniejsze dary.
Szczególnym aspektem mądrości, do którego wzywa Salomon, jest "słuchające serce, by osądzać swój lud", dar rozeznania. Mądrość polega na umiejętności dokonywania rozróżnień, odróżniania tego, co ważne, od tego, co nieistotne.
Starsi często wykazują się mądrością, ponieważ długie doświadczenie życiowe pomogło im zrozumieć, co jest ważne, a co nie. I właśnie o tę mądrość chodzi w Ewangelii.
Jezus zaczyna od dwóch przykładów ludzi, którzy rozpoznają, co jest najcenniejsze, i są gotowi poświęcić się, aby to zdobyć: człowiek, który odkrywa skarb ukryty na polu i jest gotów sprzedać wszystko, co posiada, aby kupić to pole, oraz kupiec, który znajduje perłę o wielkiej wartości i sprzedaje wszystko, co posiada, aby ją kupić.
Mądrość rozeznaje, co jest ważne w życiu i jest gotowa do wszelkich poświęceń, aby to osiągnąć. Mądrość poprowadzi nas do wszelkich poświęceń niezbędnych do wierności naszemu powołaniu, które dla każdego z nas jest ukrytym skarbem i perłą o wielkiej cenie.
Częścią tej mądrości jest wiedza o tym, co zachować, a co odrzucić. Dlatego w poniższej przypowieści Jezus podaje przykład rybaków przeglądających swój połów, zbierających dobre ryby do kosza i wyrzucających te bezwartościowe. Co jest dobre, a co jest śmieciem? Co zachować, a co wyrzucić? Co ma trwałą wartość, a co jest tylko tymczasowo korzystne? Są to decyzje, które wszyscy musimy podejmować, a częścią mądrości jest nie nadawanie absolutnej wartości temu, co ma jedynie wartość względną. Będą rzeczy w związku, które należy odrzucić, aby go wzmocnić, a nawet przetrwać. Będą nawyki i rzeczy, które musimy odrzucić, aby pozostać wiernym naszej ścieżce.
Ale mądrość ma jeszcze jeden aspekt, zdrową relację z przeszłością, i dlatego Jezus podaje ostatni przykład uczonego w Piśmie, który wie, jak czerpać ze swojego "...".skarb". z przeszłości "nowe i stare".. Mądrość ceni tradycję i spostrzeżenia tych, którzy byli przed nami i nie próbuje głupio wymyślać koła na nowo na każdym kroku. Ale znowu, i jest to ważna lekcja dla Kościoła, są rzeczy z przeszłości, które należy zachować, i są inne rzeczy, które nie są już potrzebne. Tradycja nie jest czczeniem przeszłości dla samej przeszłości. Chodzi o to, aby wiedzieć, co w przeszłości naprawdę wyrażało wolę Boga, a co było jedynie wyrazem ludzi, niezależnie od tego, jak słuszne było to w tamtym czasie.
Homilia na temat czytań z 17. Niedzieli Zwykłej (A)
Ksiądz Luis Herrera Campo oferuje swój nanomiliaKrótkie, jednominutowe rozważania do tych niedzielnych czytań.
