Przypowieść o ziarnie i siewcy jest jedną z najbardziej znanych i obrazowych przypowieści Chrystusa. Pomaga w tym fakt, że oferuje on jasną egzegezę, czego zwykle nie robił.. "Uczył ich wielu rzeczy w przypowieściach. Jezus posługiwał się przypowieściami zarówno w celu ujawnienia, jak i częściowego ukrycia swojego przesłania. W ten sposób opowiedział kilka przypowieści o królestwie, ponieważ nie chciał być zbyt jasny, gdy ówcześni Żydzi mieli obsesję na punkcie politycznego i terytorialnego królestwa, podczas gdy On chciał podkreślić duchowe i uniwersalne królestwo. Dlatego Jezus mówi: "dla postronnych wszystko jest przedstawione w przypowieściach, tak że choćby patrzyli, nie widzą, choćby słyszeli, nie rozumieją".. Innymi słowy, dla tych, którzy chcą zrozumieć, przypowieści dają wiele światła i żywego, obrazowego nauczania: "Wam dana jest tajemnica królestwa Bożego".Ale dla tych, którzy są zamknięci na Bożą łaskę, jej znaczenie pozostaje ukryte.
W tej przypowieści, którą Kościół oferuje nam w dzisiejszej Ewangelii, rzeczywistość, a nawet ryzyko wolności są mocno podkreślone.
Każdy, kto ma głupi pomysł, że wszyscy automatycznie idą do nieba, nie przeczytał ani nie zrozumiał tej przypowieści, nie mówiąc już o następnej przypowieści w tym rozdziale (Mt 13), która mówi o kąkolu spalonym w wiecznym ogniu.
Ziarno wyraża różne możliwe odpowiedzi na słowo i zaproszenie Chrystusa. On sieje hojnie, obficie; Jego łaska jest dostępna dla wszystkich. Ale ludzie przyjmują lub odrzucają ją na różne sposoby.
Nasiona mogą zostać zjedzone przez ptaki (diabła i jego sługusów), nie zakorzenić się z powodu powierzchowności i miękkości lub zostać zadławione przez ciernie bogactwa i ziemskich trosk.
Oto trzy główne sposoby, w jakie dusze nie odpowiadają na Bożą łaskę. Natychmiastowe odrzucenie: ziarno nawet się nie zakorzenia, tak zatwardziała jest dusza i tak zamknięta na duchowe rzeczywistości. Odrzucenie drugiego stopnia, w przypadku słabych dusz, bez korzeni, które mogą wierzyć tylko w dobrych czasach, ale które odpadają przy każdej próbie. Być może niebezpieczeństwo, na które jesteśmy najbardziej narażeni: powolne, subtelne uduszenie wiary, gdy nasza dusza jest stopniowo duszona przez pragnienie bogactwa i posiadania lub przez problemy i zmartwienia życia.
Ale jest jeszcze inny możliwy sposób: przyjąć ziarno w dobrej glebie i przynieść owoce. Tą dobrą glebą są nabyte cnoty, dobra znajomość naszej wiary i nawyki modlitewne. Jakże ważna jest rola rodziców w pomaganiu dzieciom w tworzeniu tej dobrej gleby, w której ziarno może się zakorzenić i rozkwitnąć. Ale nawet wśród dobrych dusz odpowiedź może być różna, "trzydzieści, sześćdziesiąt lub sto procent". Bądźmy ambitni, aby przynosić jak najwięcej owoców poprzez praktyczne dzieła miłości i wzrost w naszym życiu modlitewnym.
Homilia na temat czytań z 15. niedzieli czasu zwykłego (A)
Ksiądz Luis Herrera Campo oferuje swój nanomiliaKrótkie, jednominutowe rozważania do tych niedzielnych czytań.
