Ten cudowny chleb, manna, który utrzymywał Izrael przy życiu, gdy przemierzał pustynię, miał ujawnić swoją niewystarczalność. Spełniał swoje zadanie i utrzymywał Izraelitów przy życiu na pustyni, ale jak powiedział Mojżesz ludowi - i słyszymy to w dzisiejszym pierwszym czytaniu - ten chleb wskazywał na większą rzeczywistość. "Utrapił was i sprawił, że byliście głodni, a potem nakarmił was manną, której nie znaliście, ani nie znali wasi ojcowie, abyście zrozumieli, że człowiek nie żyje samym chlebem, lecz żyje wszystkim, co pochodzi z ust Boga"..
Tak więc celem chleba było nauczenie Izraelitów, aby nie ograniczali swojego głodu do fizycznego chleba. Musieli nauczyć się ufać Bogu, w Nim znajdować swoje ostateczne pożywienie. Niestety, wydaje się, że w czasach Jezusa nie nauczyli się jeszcze tej lekcji. Kiedy Jezus rozmnożył bochenki na pustyni, Żydzi przyszli do Niego prosząc o więcej. I Jezus musi im powiedzieć: "Pracujcie nie dla pokarmu, który ginie, ale dla pokarmu, który trwa na życie wieczne, który da wam Syn Człowieczy".. Musi im przypomnieć o ograniczonym charakterze zwykłego chleba, nawet gdy jest on cudownie wyprodukowany: "Ojcowie wasi jedli mannę na pustyni i umarli"..
Ale Jezus zapowiada im wtedy chleb o wiele większy niż nauka Boga rozumiana metaforycznie, aby się nim "nakarmić". Eucharystia nie jest słowem Bożym; jest Słowem Boga. Jest to sam Bóg, logos, samo Słowo Boże, konsubstancjalne z Ojcem, dane nam pod postacią chleba - i wina. I to właśnie celebrujemy w dzisiejsze święto, Boże Ciało. Czytania z dzisiejszej Mszy św. podkreślają dosłowność Eucharystii. Mojżesz powiedział do ludu: nie szukajcie chleba, szukajcie słowa Bożego, jego nauki. Jezus idzie dalej i daje nam chleb, który sam w sobie jest Słowem Bożym, nie tylko Jego nauką, ale samym Mistrzem.
I ten chleb nie tylko utrzyma nas przy życiu przez kilka lat, ale przez wieczność. Jeśli będziemy spożywać chleb eucharystyczny "mamy życie wieczne". (tzn. posiadamy ją już teraz, po części, jako pierwsze uczestnictwo) oraz Chrystus "podniesie nas w dniu ostatecznym".. Spożywanie Chrystusa sprawia, że żyjemy w Nim - podsumowuje. "kto spożywa ten chleb, będzie żył na wieki".. Tak więc, gdy obchodzimy tę uroczystość i ilekroć przyjmujemy Eucharystię, nasze myśli muszą zwrócić się ku wieczności. Nie jest ona jedynie pokarmem na kilkuletnią geograficzną pustynię, prowadzącą do życia w Ziemi Obiecanej, która okazała się najbardziej nierównym błogosławieństwem. Jest to pokarm, który prowadzi nas przez pustynię naszego niedoskonałego stanu na ziemi do niekłamanej radości życia wiecznego z Bogiem. Przyjmowanie Eucharystii powinno budzić w nas coraz większe pragnienie nieba.
Homilia na czytania z Bożego Ciała (A)
Ksiądz Luis Herrera Campo oferuje swój nanomiliaKrótkie, jednominutowe rozważania do tych niedzielnych czytań.
