W dzisiejszej Ewangelii niektórzy poganie proszą o spotkanie z Jezusem. Dwóch apostołów mówi im o tym, co wywołuje ciekawą reakcję z ich strony. "Nadeszła godzina, aby Syn Człowieczy został uwielbiony.". Uważamy, że "być uwielbionym"to być celebrytą. Ale kiedy Jezus mówi o byciu uwielbionym, ma na myśli pójście na krzyż, który był najmniej chwalebnym, najbardziej makabrycznym sposobem umierania znanym w tamtych czasach. Było to tak poniżające, że obywatele rzymscy nie mogli być ukrzyżowani. Było to zarezerwowane dla nie-Rzymian i niewolników. Jezus mówi o byciu ziarnem pszenicy, które wpada w ziemię, zostaje pogrzebane i umiera. Mówi o utracie życia, nienawidzeniu go, aby ocalić je dla życia wiecznego.
Przy kilku okazjach widzimy, jak nasz Pan jest zmartwiony, przewidując, co się z Nim stanie. Po ludzku wcale tego nie chciał. W Ewangelii Jana słyszymy, jak mówi: "Teraz dusza moja jest strapiona i cóż mam powiedzieć: Ojcze, wybaw mnie od tej godziny?". Ale podobnie jak w innych fragmentach Ewangelii, również tutaj zareagował na przyjęcie woli Ojca: "...".Ale jeśli z tego powodu przyszedłem na tę godzinę: Ojcze, uwielbij swoje imię.". Aby wyjaśnić, że Jezus wiedział, dokąd zmierza, fragment Ewangelii kończy się: "...".A gdy zostanę wywyższony ponad ziemię, przyciągnę wszystkich do siebie". Powiedział to, wskazując na śmierć, którą miał umrzeć.".
Drugie czytanie mówi nam: "I chociaż był Synem, przez cierpienie nauczył się posłuszeństwa. Doprowadzony do ostateczności, stał się dla wszystkich, którzy są Mu posłuszni, sprawcą wiecznego zbawienia.". Był gotów cierpieć i w ten sposób stać się źródłem zbawienia. Im bardziej jesteśmy gotowi cierpieć, tym bardziej stajemy się narzędziami zbawienia dla innych. To wyjaśnia naszą wielkopostną pokutę. Ale zwykłe wypełnienie naszego obowiązku może wiązać się z pewnym cierpieniem. Niezależnie od tego, czy jest to cierpienie związane z obroną naszej wiary i byciem wyśmiewanym, czy też cierpienie związane z poświęceniem się dla innych. Albo cierpienie i radość z posiadania dzieci, które Bóg chce, abyśmy mieli. Tracimy, aby zyskać. Stajemy się ziarnem pszenicy pod ziemią, aby wydać obfite plony.
Wiara chrześcijańska polega na docenianiu i odkrywaniu "chwały" w trudnych rzeczach życia. Symbolem naszej wiary jest krzyż, a nie fotel. Zamiast szukać naszej marnej chwały na ziemi, staramy się dzielić Bożą chwałę w niebie, akceptując, a nawet obejmując krzyż na ziemi, aby wznieść się do życia wiecznego.
Homilia na temat czytań z piątej niedzieli Wielkiego Postu
Ksiądz Luis Herrera Campo oferuje swój nanomiliaKrótkie, jednominutowe rozważania do tych niedzielnych czytań.
