Opieka nad owcami jest wymagająca i absorbująca. Choć jesteśmy słabi i grzeszni, wszyscy czujemy odpowiedzialność i czułość wobec tych, którzy są pod naszą opieką: "Jeśli więc wy, którzy jesteście źli, umiecie dawać dobre rzeczy swoim dzieciom". (Łk 11:13). Jesteśmy zarówno owcami, jak i pasterzami.
Z pewnością jesteśmy owcami, a kiedy Jezus patrzył na tłumy, jak uczy nas dzisiejsza Ewangelia, i widział w nich owce bez pasterza, miał na myśli także nas. Dlatego On, Dobry Pasterz, dał nam pasterzy, zwłaszcza papieża, któremu powierzył przede wszystkim opiekę nad owcami (por. J 21, 15-17).
Musimy uznać siebie za owce, a to jest częścią naszej pokory. Bardzo potrzebujemy ochrony, a na zewnątrz jest wiele wilków i bestii, które chcą nas pożreć (por. J 10:12; 1 P 5:8). Jeśli zaakceptujemy fakt, że potrzebujemy opieki Dobrego Pasterza, On zapewni nam bezpieczeństwo w swojej owczarni (J 10:1-16), da nam pasterzy, którzy będą nas prowadzić i długo nauczać, tak jak nauczał tłumy.
Ale jesteśmy również pasterzami, a to oznacza, że musimy dźwigać ciężar troski o innych, niezależnie od tego, czy jesteśmy rodzicami, sprawujemy duchową władzę w Kościele, czy po prostu czujemy odpowiedzialność za rodzeństwo, przyjaciół, kolegów lub podwładnych w pracy.
"Biada pasterzom, którzy się rozpraszają i pozwalają zbłądzić owcom mego stada" - wyrocznia Pana.-Jeremiasz naucza w pierwszym czytaniu. Biada nawet niedbałym pasterzom, tak zajętym własną wygodą, że zaniedbują owce, które są pod ich opieką. Kain musiał się nauczyć, że tak, jesteśmy stróżami naszych braci (Rdz 4:9). Dążmy raczej do tego, by znaleźć się wśród tych dobrych pasterzy, których Bóg obiecał wzbudzić przez Jeremiasza, by opiekowali się i karmili Jego trzodę. Jesteśmy dobrymi pasterzami, gdy jesteśmy dobrymi ojcami, dobrymi kapłanami, dobrymi przyjaciółmi lub braćmi, dobrymi szefami lub współpracownikami.
Ale tak jak w przypadku Jezusa, będzie to wymagało utraty osobistego czasu i komfortu. Jezus słyszał o śmierci Jana Chrzciciela i bez wątpienia był to jeden z powodów, dla których chciał wycofać swoich uczniów w odosobnione miejsce. Chciał mieć czas na opłakiwanie śmierci przyjaciela. Chciał również spędzić czas ze swoimi uczniami, aby pomóc im przetworzyć i świętować ich wczesne sukcesy w pracy ewangelizacyjnej. Jezus chciał mieć czas i przestrzeń zarówno na żałobę, jak i na radość. Nie otrzymał ani jednego, ani drugiego. Nadeszły tłumy i to był koniec Jego odpoczynku. Jednak hojnie ich nauczał "wiele rzeczy". To znaczy być pasterzem według serca Chrystusa: być gotowym zrezygnować z uzasadnionego odpoczynku i troski o siebie, gdy wymaga tego troska o innych.
Homilia na temat czytań z 16. niedzieli czasu zwykłego (B)
Ksiądz Luis Herrera Campo oferuje swój nanomiliaKrótkie, jednominutowe rozważania do tych niedzielnych czytań.
