Istnieją dwie możliwe mentalności. Ta drapieżników, takich jak uczeni w Piśmie, którzy, jak mówi nasz Pan w dzisiejszej Ewangelii, połykają dobra wdów pod przykrywką hipokryzji. Albo obrońcy: a pierwszym obrońcą jest Bóg, który widzi biedną wdowę i troszczy się o nią.
W dzisiejszych czytaniach występują dwie wdowy i obie są bohaterkami. To wyraźnie pokazuje różnicę między wizją Boga a wizją ludzi. Idealizujemy młodych, przystojnych .... W oczach świata wdowa jest odpadem... kto jest zainteresowany starą wdową?
Ale w oczach Boga wdowy są cenne. Ci, którzy są najmniej cenieni na ziemi, są najbardziej cenieni przez Niego. To tak, jakby mówił: "Czy świat cię nie ceni? Cóż, ja docenię cię jeszcze bardziej. Zaadoptuję cię i uczynię szczególnie moim..
Wdowa z pierwszego czytania jest związana z prorokiem Eliaszem. W całym regionie panował głód - jako kara za bałwochwalstwo ludzi - więc ta kobieta nie miała jedzenia. Miała tylko tyle siły i jedzenia, by przygotować mały posiłek dla siebie i swojego syna, gdy przygotowywali się na śmierć. Ale Eliasz kwestionuje jej hojność. To tak, jakby mówił: "Myślisz, że nie masz prawie nic; cóż, daj mi trochę tego. Daj ze swojego ubóstwa, ze swojej nędzy. Zaufaj Bogu, a niczego ci nie zabraknie". Wdowa tak czyni, a w nagrodę za jej hojność jedzenie nigdy się nie kończy. Zawsze ma wystarczająco dużo.
To samo odnosi się do wdowy w Nowym Testamencie. Nie miała dzieci ani rodziny, na której mogłaby polegać. Nie miała nic. Ale oddała to, co miała, Bogu, a Bóg to dostrzegł - Jezus jest Bogiem - i pobłogosławił ją.
Wdowy, które wydają się nie mieć nic do zaoferowania światu, mają wiele do zaoferowania. Poprzez swoją hojność, wiarę i zaufanie Bogu. Bóg to widzi i wysoko ceni. To, czego ludzie nie widzą i nie cenią, Bóg widzi.
Bogaci i potężni patrzyli z góry na tę wdowę, kiedy dawali swoje duże sumy. Chrystus patrzył z radością i uznaniem na to, co ona dała: oni dali to, co zostało, i prawdopodobnie z dumą, aby się pochwalić. Ona dała wszystko w pokorze. Uderzające jest to, że Jezus zwołał swoich uczniów, aby poczynić to spostrzeżenie. Chciał nam pokazać, że widział. "Zaprawdę powiadam wam". (zwróć uwagę na nacisk), "Ta uboga wdowa włożyła do skarbca więcej niż ktokolwiek inny. Inni bowiem włożyli nadwyżkę, ale ta, która jest w potrzebie, włożyła wszystko, co miała na życie"..
Homilia na temat czytań z 32. niedzieli czasu zwykłego (B)
Ksiądz Luis Herrera Campo oferuje swoje nanomiliaKrótkie, jednominutowe rozważania do tych niedzielnych czytań.
