Piotr reaguje na Korneliusza, który prostuje się u jego stóp, każąc mu wstać i mówiąc do niego: "Ja też jestem człowiekiem".. Piotr ma świadomość swojej małości. Również fakt, że przyprowadził go do Korneliusza jest wymowny. Bóg wszystko poukładał. Z pokorą uznaje, że rozumie, że "Bóg nie czyni rozróżnienia między osobami".Bóg jest otwarty na wszystkich, przyszedł dla wszystkich, kocha wszystkich.
Wielki problem otwartości chrześcijaństwa na pogan rozwiązują czyny, które pochodzą z inicjatywy Boga. Podczas gdy Piotr mówił, Duch Święty był wylewany na pogan, którzy wraz z Korneliuszem słuchali go. Nie przyjęli jeszcze chrztu i bierzmowania. Jest oczywiste, że Bóg może udzielać swojej łaski także bez sakramentów. To wymaga pokory od Piotra, Bóg może go nie potrzebować, ale woli pozwolić sobie na to, by zawsze pomagali mu chrześcijanie, bo prosił nas, byśmy się wzajemnie miłowali, tak jak On nas umiłował. Miłość do siebie nawzajem jest sposobem na to, aby miłość Boża mieszkała w nas.
W domu Korneliusza jest miłość Piotra, który wyruszył i który nie bał się wejść do domu poganina, przyjął wizję pokarmu, który jest cały czysty, pozwolił, aby jego umysł został zmieniony przez Ducha Świętego. On staje się medium, przez które przychodzi Duch Święty. Również chrześcijanie wywodzący się z judaizmu zauważają, że Duch Święty zstąpił na pogan. Słyszą jak mówią w różnych językach i chwalą Boga. Ich przekonanie, że tylko oni są kochani przez Boga, zostaje pokonane przez gesty samego Boga. Piotr jest posłuszny Bogu i nakazuje im przyjąć chrzest. Tak więc pierwsi chrześcijanie wywodzący się z judaizmu znają moc miłości Ducha Świętego.
Jan, w swoim pierwszym liście, ukazuje inne aspekty Bożej miłości. Sam Bóg jest miłością, a miłość oznacza kochać najpierw, jak Bóg nas umiłował, i kochać nie tylko słowami, ale dając Syna, samego siebie, aby dać nam życie i zadośćuczynić za nasze grzechy. Dlatego, jeśli otrzymaliśmy Bożą miłość, możemy kochać się nawzajem; a jeśli kochamy, oznacza to, że zostaliśmy wytworzeni przez Boga i że poznaliśmy Boga.
Jezus oświadcza, że kocha nas tak, jak kocha Go Ojciec, i prosi nas, abyśmy trwali w Jego miłości. Prosi nas o zachowanie swoich przykazań, aby trwać w Jego miłości, tak jak On zachował przykazania Ojca i trwa w Jego miłości. W rzeczywistości przykazanie Ojca dla Jezusa jest tylko jedno: wejść między nas i z miłości oddać za nas swoje życie. A przykazanie Jezusa dla uczniów jest tylko jedno: nowe przykazanie, abyśmy się wzajemnie miłowali, tak jak On nas umiłował, oddając życie za siebie nawzajem.
